همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور : دیگر از قلعه قدیمی یوسفآباد خبری نیست و سالهاست مسجد قدیمی آن جایش را به یک حسینیه داده است؛ اما پای خاطرات قدیمیهای محله که مینشینیم هنوز شکل و شمایل آن را بهخوبی توصیف میکنند. محسن شاعری از ساکنان قدیمی یوسفآباد که با خانوادهاش در قلعه زندگی میکردند، میگوید: «آن روزها تنها یک مسجد داشتیم که به مسجد قلعه معروف بود. مسجد گلدسته نداشت و دیوارهایش آجری بود. اما معماری باشکوه و خاصی داشت.»
قصههای خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
شاعری میافزاید: «آجرها بهصورت مستطیلی و مشبک در کنار هم قرار گرفته بود. مسجد شبستان زنانه نداشت و زنان بیرون مسجد در فضایی که برای نماز در نظر گرفته شده بود نماز می خواندند. ماه محرم هیئت و دسته عزاداری بیرون مسجد مراسم برگزار میکردند و در داخل مسجد پذیرایی میشدند.»
به گفته این ساکن قدیمی یوسفآباد، وقتی بحث تقسیم اراضی و فروش آن به میان آمد فردی زمین مسجد را خرید و آن را وقف کرد. نقل است که او خواب دید این زمین را به حسینیه تبدیل کند و بعد از اینکه قلعه از بین رفت کمکم حسینیه نیز به مسجد اضافه شد و در حال حاضر با نام حسینیه سالار شهیدان میزبان اهالی است. آن روزها قلعه بهصورت کدخدامنشانه اداره میشد و بیشتر مشکلات و گرفتاری با حضور بزرگان در همین مسجد به سرانجام نیک میرسید.
شاعری به سایر مساجد محله هم اشاره میکند و میگوید: « مسجد جمکران و مسجد مهدیه در یوسفآباد را خمینیهای مقیم محله اداره میکردند و هنوز هم آنها متولی این مساجد هستند. جماعتی از اهالی خمین و ترکهای ابهر و قزوین سال ها پیش در یوسفآباد ساکن شدند. مسجد شفای یوسفآباد هم با نام سید رضی شیرازی متبرک بود و بسیاری به شوق دیدار و نمازخواندن درجوار او به مسجد شفا میآمدند. مسجد سادات محله را هم ابوالقاسم عجائبی وقف کرد. مسجد سادات از پر رفتوآمدترین مساجد یوسفآباد است که به محلی برای دورهمی اهالی و رفع مشکلات تبدیل شده است.»