حمیدرضا رسولی- همشهری آنلاین: یوسف آباد که امروز در محاصره ساختمان های بلند مرتبه است در روزگار قدیم خاک مخصوصی داشت که در مقایسه با سایر مناطق تهران سخت تر بود. کلنگ تیزکنی شغل عجیبی بود که در همان روزگار در این محله رونق گرفت و عده ای از این راه امرار معاش می کردند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
جمشید رحمانی پناه، یکی از اهالی قدیمی یوسف آباد می گوید: «یوسف آباد زمین سفت و خاک رس مقاومی داشت و کارگرانی که برای ساختمان سازی استخدام می شدند با مشقت فراوان زمین را حفر می کردند. خاک محله به حدی مقاوم بود که کلنگ ها به سرعت کند می شد و به همین خاطر شغل کلنگ‌تیزکنی در یوسف آباد رونق گرفت. فردی به نام حاج علی زینی، هر روز صبح کلنگ کارگران ساختمانی و کشاورزان محلی را داخل کوره قرار می دادند تا نرم شوند. بعد هم آنها را با پتک های مخصوص می کوبید تا نوک آنها تیز شود. مشتریان او به حدی زیاد بود که هر روز مقابل مغازه‌اش صف می کشیدند.»
معماری خانه های یوسف آباد هم به گونه ای بود که موجب پدیدار شدن یک شغل تازه در دهه ۴۰ شد. حلبی سازها کسانی بودند که کارشان ترمیم سقف شیروانی خانه های مردم بود و دست بر قضا درآمد خوبی هم داشتند. رحمانی پناه در این باره می گوید: «سقف برخی خانه های یوسف آباد در آن سالها کاهگلی بود که مدام روی این پشت بام ها را غلتک می کشیدند تا در فصل زمستان چکه نکند. افرادی که از تمکن مالی بهتری برخوردار بودند، خانه هایشان شیروانی داشت و سقف آن را با حلبی می شاختند. حلبی سازها در آن برهه کسب و کار پررونقی داشتند. برخی حلبی سازها شیروانی ها را با ورق آهن پیت های نفت که از شوروی می آمد و بسیار مقاوم بود عایق کاری می کردند. بعدها که ساختمان سازی در یوسف آباد سرعت گرفت، حلبی سازها کانال ساز شدند و برای خانه های مردم کانال کولر و ناودان می ساختند.»