همشهری آنلاین-بهنام سلطانی:آلیک در سال ۱۳۱۰ متولد شد و هیئت تحریریه آن در یکی از ساختمان‌های قدیمی خیابان لاله‌زار شروع به کار کرد اما ساختمان اصلی بارها جابه‌جا شد تا به حوالی خیابان سهروردی رسید.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
آرا آوانسیان، عضو هیئت تحریریه روزنامه آلیک، درباره ماجرای تأسیس این روزنامه می‌گوید: «در دهه ۲۰ میلادی چند هفته‌نامه و ماهنامه برای ارامنه منتشر می‌شد اما چاپ روزنامه آلیک در سال ۱۹۳۱ یک اتفاق تازه بود و جامعه ارامنه را از اخبار و اتفاقات فرهنگی، سیاسی و اجتماعی به‌صورت روزانه آگاه می‌کرد. البته آلیک هم ابتدا به‌صورت هفته‌نامه و بعدها به‌صورت دو روزنامه و در نهایت به شکل روزنامه به چاپ رسید.»
نخستین روزنامه ارامنه در بدو حیات با مشکلات مالی مواجه بود اما از سال ۱۹۵۰ مورد حمایت گسترده جامعه ارامنه قرار گرفت و در تیراژ نسبتاً بالا چاپ شد. این روزنامه که به زبان ارمنی منتشر می‌شود، در مقاطع مختلف تاریخی با اکثریت مردم همراه بوده و در آستانه پیروزی انقلاب هم به اعتصاب ۶۶ روزه مطبوعات پیوست. با گذشت بیش از ۹ دهه از شروع فعالیت آلیک و به رغم نقل مکان‌های مکرر ساختمان اصلی، دفتر قدیمی این روزنامه در خیابان جمهوری اسلامی هنوز پابرجا مانده است. وانسیان در این‌باره می‌گوید: «نخستین ساختمان آلیک در یکی از کوچه‌های خیابان جمهوری اسلامی بود و به همین دلیل نام این کوچه را «آلیک» گذاشتند. این روزنامه بعد از ۷ شماره به خیابان قوام‌السلطنه قدیم و ۳۰ تیر فعلی و بعدها به خیابان‌های فردوسی، سرهنگ سخایی و اکباتان شرقی منتقل شد. به جز ساختمان معروف کوچه آلیک بقیه دفاتر وجود خارجی ندارند اما روزنامه هنوز به فعالیتش ادامه می‌دهد.»
ساختمان فعلی روزنامه در خیابان سهروردی را دو معمار ارمنی و به شکل موج ساخته‌اند که یادآور نام آلیک به معنای موج است. آلیک بعد از اطلاعات، دومین روزنامه قدیمی زنده‌ای به شمار می‌رود که در پایتخت منتشر شده و جامعه ارمنی آن را میراثی ارزشمند برای پایتخت می‌دانند. به همین دلیل بخشی از موزه آرداک مانوکیان در خیابان ۳۰ تیر را به نسخه‌های قدیمی این روزنامه اختصاص داده‌اند. آلیک روزنامه ۹۴ ساله‌ای است که تاکنون فقط ۳ بار لوگوی آن تغییر کرده است.