همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور : آیین پایین کشیدن مجسمه رضاشاه در میدان توپخانه و بهارستان با جرثقیل در ۲۶ مرداد ۱۳۳۲ یکی از مهم‌ترین نمادهای خشم مردم از دربار پهلوی بود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
نصرالله حدادی، تهران پژوه دراین‌باره می‌گوید: «مردم پای مجسمه‌ها جمع شده بودند و با سردادن شعارهایی به نفع مصدق مجسمه‌ها را تخریب و به پایین کشیدند. پرده‌ای که بر روی مجسمه محمدرضا پهلوی بود را به آتش کشیدند. این موضوع تنها در تهران اتفاق نیفتاد و در شهرهای زیادی مردم به حمایت از مردم تهران مجسمه‌های پدر و پسر پهلوی را پایین کشیدند.»
تظاهرکنندگان با تخریب مجسمه‌های میدان توپخانه، خیابان ۲۴ اسفند، راه‌آهن و خیابان پارک شهر بالای آن شادمانی کردند. در برخی از نقاط شهر یورش به مجسمه به دلیل مقابله نیروهای شـهربانی و انـتظامی، چندین بار تکرار شد. به‌طوری‌که در پارک شهر حمله‌کنندگان، پس‌ازآنکه وادار به عقب‌نشینی شدند، دوباره در محل تجمع کردند.
در بازجویی مصدق در دادگاه چنین آمده است: در چهارمین جلسه بازجویی یک سلسله حوادثی که روز ۲۶ مردادماه به‌منظور به هم زدن اساس حکومت و تخت و تاج سلطنت روی داد متهم (منظورمصدق است) صریحاً می‌گوید: «روز دوشنبه آقای دکتر سنجابی را خواستم و به ایشان گفتم: با اصناف و احزاب ملی مذاکره کنند و اگر صلاح بدانند، مجسمه‌ها را بردارند. جمعیت هم رفتند و این کار را کردند. موقع شروع به کار، مأمورین مانع شده بودند. جمعیت ملی با تلفن گفتند که: مأمورین مانع کار ما هستند. من دستور عدم ممانعت دادم و احزاب این کار را کردند.»
دادگاه این صحبت‌ها را دلیلی بر دستور مصدق برای پایین کشیدن مجسمه‌ها تلقی کرد. این موضوع آن‌قدر برای رژیم گران تمام‌شده بود که بعد از کودتا و روی کار آمدن دولت نظامی فضل‌الله زاهدی، دستگیری همه کسانی که نمایشگر خشم و نفرت عمومی بودند، آغاز شد، ازجمله فردی به نام حسن نصیری، معروف به سنگتراش، که با جرثقیل مجسمه رضاشاه در میدان توپخانه را انداخته بود نیز دستگیر شد.