به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روزیاتو، روش‌های زیبایی باستانی بسیار تحت‌تاثیر جغرافیا و قابلیت دسترسی بودند. از مالیدن پودر ساخته‌شده از مروارید واقعی گرفته تا غوطه‌ور شدن در حمام‌های گِلی گرم، بسیاری از آیین‌های باستانی زیبایی مانند هنر باستانی طراحی با حنا در آزمون زمان مقاومت کرده‌اند. در ادامه به برخی از روش‌های زیبایی باستانی می‌پردازیم که امروز نیز به همان اندازه موثرند.
طب سوزنی
این درمان ۲۰۰۰ ساله چینی در زمینه پزشکی کارایی خود را ثابت کرده است. طب سوزنی همچنین در درمان بیماری‌های پوستی مانند اگزما، روزاسه و پسوریازیس استفاده می‌شود.
جوهر گل سرخ
اسانس گل رز که قدمت آن به ۲۰۰۰ سال پیش می‌رسد، مدت‌هاست که در ترکیه استفاده می‌شود. این اسانس مملو از ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌هایی است که پوست را مرطوب می‌کند. همچنین دارای خواص ضد التهابی است که تحریک پوست را تسکین می‌دهد.
موم برای رفع موهای زائد
از آنجایی که مصری‌ها به پاکیزگی علاقه زیادی داشتند، حذف موهای زائد بخش اساسی عادات نظافت آنها بود. آنها احتمالاً برای این کار از موم ارجینال استفاده می‌کردند که با جوشاندن شکر، لیمو و آب درست می‌شد.
کانتورینگ صورت با سنگ «گواشا»
«گواشا»، یکی از محبوب‌ترین تکنیک‌های زیبایی این روزها، به دوران پارینه سنگی چین برمی‌گردد. سنگ گواشا اساساً یک سنگ با لبه صاف است که روی پوست نقاط مختلف کشیده می‌شود و برای نواحی مختلف ازجمله صورت و گردن قابل استفاده است. این روش باستانی به کاهش ورم صورت و افزایش گردش خون کمک می‌کند و استفاده از آن باعث درخشش چهره شما می‌شود.
سونا از روش‌های زیبایی باستانی
سونا اولین بار در سال ۱۱۱۲ در فنلاند مورد استفاده قرار گرفت. مزایای آن شامل تثبیت سیستم عصبی، بهبود سلامت قلب و کاهش التهاب، استرس اکسیداتیو و سفتی شریان است.
حمام گِل تسکین‌دهنده عضلات
حمام گل در دره ناپا، کالیفرنیا، بیش از ۱۰۰۰ سال است که توسط مردم بومی استفاده می‌شود. به لطف چشمه‌های آب گرم و پیشینه آتشفشانی منطقه، این حمام‌های گلی برای کمردرد و عضلات خسته تسکین‌دهنده است.
استفاده از ماش در روش‌های زیبایی باستانی
ملکه‌های چینی از ماسک ماش له‌شده استفاده می‌کردند. دانه‌های گیاه ماش مملو از ویتامین‌ها و پروتئین هستند. در آن دوران دانه‌های ماش را خرد می‌کردند تا به صورت خمیر درآید و از آن برای تسکین و التیام آکنه، چین و چروک و پوست پف کرده استفاده می‌کردند..
حمام آب گرم
گرما و رطوبت زیاد حمام سنتی ترکی باعث تعریق می‌شود که به استخراج اسید اوریک و سموم کمک می‌کند. این کار به بهبود کیفیت پوست نیز کمک کرده و در عین حال تنش و استرس عضلانی را کاهش می‌دهد.
حمام زعفران
مصریان باستان، هندی‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها از زعفران برای اهداف مختلفی استفاده می‌کردند. از استفاده به عنوان رنگ گرفته تا دارو و زیبایی. این باور وجود دارد که کلئوپاترا حمام زعفران می‌گرفت.
سفیده تخم مرغ
زنان در انگلستان دوره الیزابت آیین‌های زیبایی عجیبی داشتند. از جمله اینکه از سفیده تخم مرغ خام روی پوستشان استفاده می‌کردند. پروتئین‌های موجود در سفیده تخم مرغ پوست آنها را غنی می‌کرد و چهره‌ای روشن و درخشان به جای می‌گذاشت.
زردچوبه
زردچوبه یک ترند زیبایی تقریباً جدید در دنیای غرب است، اما بیش از ۴۵۰۰ سال است که در هند و پاکستان استفاده می‌شود. Haldi Ubtan یک ماده ضدعفونی‌کننده که می‌تواند پوست را بهبود بخشیده و ترمیم کند، یک ماسک محبوب است که زردچوبه عامل تشکیل‌دهنده اصلی آن است.
روغن آرگان
روغن آرگان سرشار از آنتی اکسیدان‌های غنی، ویتامین E جوان‌کننده و اسیدهای چرب، قرن‌هاست که توسط زنان بربر در مراکش استفاده می‌شود. این روغن طلایی که به طور منظم از سوی آنها بر روی صورت، ناخن، مو و بدن اعمال می‌شود، سرشار از فواید سلامتی است.
روغن نارگیل
در هند، روغن نارگیل از زمان‌های قدیم یک روش زیبایی همه‌کاره تلقی می‌شود. این روغن به شدت آبرسان است و می‌تواند به روش‌های مختلف برای مرطوب کردن پوست و مو استفاده شود.
روغن آووکادو
بر اساس گزارش‌ها، آزتک‌ها، تمدن سرخ‌پوستی در مکزیک قرن ۱۴ میلادی، از روغن آووکادو به عنوان مرطوب‌کننده استفاده می‌کردند. روغن آووکادو سرشار از اسیدهای چرب ضروری است.
عسل ملیپونا
مایاهای باستان در کشت این عسل کمیاب که فقط سالی یک بار از کندوی زنبورهای بدون نیش برداشت می‌شود استاد بودند. عسل ملیپونا دارای خواص ضدمیکروبی، آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است.
پودر مروارید
تزی شی، امپراتریس قدرتمند و پرنفوذ دودمان چینگ که سلطنتش در قرن نوزدهم ۴۷ سال دوام داشت، پودر مروارید چینی را به دلیل فواید زیبایی آن رایج کرد. گفته می‌شود پودر مروارید با مالیدن روی صورت باعث روشن شدن، لایه برداری و از بین بردن چین و چروک می‌شود.
پودر تاناکا
زنان در میانمار قرن‌هاست که از ضدآفتاب‌های ساخت خود استفاده می‌کنند. پودر تاناکا که از آسیاب کردن چوب درخت تاناکای استوایی منشأ می‌گیرد، به روشن‌تر شدن پوست صورت و محافظت از پوست در برابر اشعه‌های مضر UV کمک می‌کند.
کره شیا
مردم آفریقای غربی سال‌هاست که از شی باتر یا کره شیا، این مرطوب‌کننده شگفت‌انگیز استفاده می‌کنند تا از خشکی پوست خود به دلیل آب و هوای گرم محافظت کنند. این درخت عمدتاً از بورکینافاسو، غنا، مالی، بنین، نیجریه، توگو و ساحل عاج تامین می‌شود و این مناطق تنها کشورهایی هستند که درخت شی به طور طبیعی در آنها رشد می‌کند.
حمام شیر
حمام شیر به کاهش برخی بیماری‌های پوستی که باعث تحریک پوست می‌شوند کمک می‌کند. حمام شیر همچنین پوست را به آرامی لایه برداری می‌کند و بافت بسیار نرم‌تری برای پوست ایجاد می‌کند.
روغن زیتون
زنان کِرِت یونان از روغن زیتون برای آبرسانی به مو، صورت و بدن و محافظت از خود در برابر آسیب‌های خورشید استفاده می‌کردند. این منبع طبیعی ویتامین‌ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان‌ها، پوست را عمیقا تغذیه می‌کند و در عین حال رطوبت را محفوظ می‌دارد.
چریش
چریش که یک ماده تصفیه کننده و غنی از آنتی اکسیدان است، در سنت‌های باستانی هند مورد استفاده قرار می‌گرفت و هنوز هم در محصولات مراقبت از پوست محبوب است.
کوارتز سرخ
کوارتز سرخ یک ابزار زیبایی محبوب در مصر باستان بود. این باور وجود دارد که به خاطر قدرت شفابخش کوارتز سرخ کلئوپاترا با آن دوش می‌گرفت، در حالی که آیزیس، از محبوب‌ترین الهه‌های مصر باستان، به خاطر خواص ضد پیری از آن برای ماساژ صورت خود استفاده می‌کرد.
توت
یونانیان باستان برای سرخ کردن گونه و لب‌های خود از توت له‌شده استفاده می‌کردند.
ماست
در یونان باستان ماست ماسک موثری برای صورت محصوب می‌شد. ماست حاوی اسید لاکتیک است و منافذ را تمیز می‌کند. مردم محلی حتی برای تسکین آفتاب سوختگی از ماست روی پوست خود استفاده می‌کنند.
حمام چای
اولین تاریخ مکتوب حمام در گل و گیاهان خشک به ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد. قبل از اینکه فیلسوفان یونانی این عمل را بیشتر رایج کنند، وداهای هندی، مصری‌ها، بابلی‌ها و آشوری‌ها همگی از حمام چای لذت می‌بردند. از مزایای حمام چای می‌توان به کاهش تنش عضلانی، سم‌زدایی، کاهش التهاب و متعادل کردن رنگ پوست اشاره کرد.
گوجی بری
چینی‌های باستان از گوجی بری، یک آنتی اکسیدان قوی، برای داشتن پوستی سالم و درخشان استفاده می‌کردند. طریقه مصرف آن شامل خوردن به صورت خام، استفاده در چای یا اعمال مستقیم روی پوست بود.