که سابقه تنظیم تاریخى آن به 12 ذیحجه سال 1229 برابر با 25 نوامبر 1814باز می‌گردد.
در آن سال‌ها در بندر بوشهر ادارهاى بهعنوان شعبه گمرکات جنوب تاسیس گردید. این اداره وظیفه داشت ضمن مراقبت از سواحل ایران از ورود و صدور کالاهاى قاچاق از راه‌هاى دریایى جنوب نیز جلوگیرى نماید و در حقیقت وظایف امور بندرى و دریایى را نیز شعبه گمرکات جنوب برعهده داشت.
در تاریخ ششم بهمن ماه 1306 شمسی تاسیسات و تجهیزات اداره بندرانزلی در شمال کشور از دولت روسیه تحویل و اداره امور آن به مامورین ایرانى سپرده شد و نیز راه آهن سرتاسری ایران، بندرترکمن را از کنار دریای خزر به بندر امام خمینی(ره) در کرانه خلیج فارس متصل ساخت.
از سال 1307 پس از افتتاح راه شوسه تهران - خرمشهر، بندر خرمشهر در جنوب کشور اهمیت فراوان پیدا کرد و امر تجارت دریایى آن رونق یافت و بهمنظور اداره امور بنادر کشور (اداره کل بنادر) در روز 15 بهمن ماه 1314 در تهران تأسیس گردید و کلیه امور بنادر ایران در آن متمرکز شد.
در این زمان ضمن ایجاد بندر جدیدى در نوشهر نسبت به توسعه و تکمیل باراندازهاى بندر خرمشهر و همچنین ایجاد تأسیسات بندرى لازم در سایر بنادر شمال و جنوب کشور نیز اقدام گردید.
در تاریخ 24 دی ماه 1317هیات وزیران آئین‌نامه بندری ایران را که از طرف وزارت راه تهیه و پیشنهاد گردیده بود تصویب و مقرر گردید در بنادری که وزارت راه نماینده ندارد اداره کل گمرک به نمایندگی از طرف وزارت مذکور مجری آئین نامه مورد بحث باشد.
در چهارم شهریور 1325 طبق تصویب هیات وزیران مقرر گردید که درآمد حاصل از بهره برداری بنادر جهت توسعه تاسیسات بندری در حساب مخصوصی منظور گردد.
در سال 1328 بنگاه کل بنادر و کشتیرانی بجای اداره کل بنادر در وزارت راه تشکیل گردید.
در تاریخ هفتم خرداد ماه 1331 آئین نامه ثبت و بهره برداری شناورها مشتمل بر 18 ماده به تصویب هیات وزیران رسید و براساس آن مقرر گردید که استفاده از شناورها در آبهای داخلی و ساحلی ایران موکول به ثبت آنها و اخذ گواهینامه مربوطه در یکی از بنادر ایران باشد.
در سال 1338 براساس توافق دو وزارت راه و گمرکات وانحصارات بنگاه کل بنادر و کشتیرانی از وزارت راه به وزارت گمرکات و انحصارات منتقل گردید.
در چهارم خرداد ماه 1339 بنگاه کل بنادر و کشتیرانی به سازمان بنادر و کشتیرانی تبدیل و بر مسئولیت و اختیارات آن افزوده گردید. [آشنایی با کشتی ایران - اراک]
براساس آن، اعمال حاکمیت در آبهای ساحلی و تولیت کلیه امور بندری و دریایی کشور واجرای مقررات بندری و کشتیرانی ساحلی و مراقبت در توسعه کشتیرانی و بازرگانی و وصول حقوق و عوارض بندری و ثبت شناورهای تابع کشور بعهده آن گذاشته شد.
در همین سال اداره کل بندر خرمشهر که مستقلا انجام وظیفه می‌نمود تابع سازمان بنادر و کشتیرانی گردید.
این سازمان در دهم خرداد ماه 1340 به وزارت بازرگانی منتقل و در تاریخ بیستم اسفند ماه 1341 پس از تشکیل وزارت اقتصادی تابع این وزارتخانه شد.
در نهم آبان ماه 1343 قانون دریایی ایران که در 914 ماده تنظیم گردیده بود به مورد اجرا گذارده شد و از دوازدهم تیرماه 1345 سازمان بنادر و کشتیرانی فعلی بر طبق قانون با کلیه کارکنان و بودجه و اموال از وزارت اقتصاد منتزع و تابع وزارت دارایی گردید.
بر اساس قانون اختیارات مالی و استخدامی و تشکیل بنادر و گمرکات، از تاریخ 19 تیرماه 1348 سازمان بنادر و کشتیرانی از شمول مقررات قانون محاسبات عمومی و قانون استخدام کشوری و آئین نامه معاملات دولتی خارج شد و برای حفاظت انبارها، کالاها، ساختمانها و همچنین انجام اجرائیات و امور انتظامی و حفاظتی در اسکله ها و باراندازها، سازمانی به نام بنادر و گمرکات در وزارت دارایی پیش بینی گردید.
به استناد ماده دوم قانون اختیارات آئین نامه دیگری که به تصویب کمیسیونهای دارایی و استخدامی مجلسین رسید، از تاریخ 13 بهمن ماه 1348 سازمان شخصیت حقوقی پیدا نمود ووظایف و اختیارات، ارکان و تشکیلات آن اعلام گردید.
آئین نامه های معاملات مالی در تاریخ 24 خرداد ماه 1349 و آئین نامه استخدامی سازمان بنادر و کشتیرانی در تاریخ 6 مرداد 1349 مورد تصویب شورای عالی سازمان قرارگرفت و این سازمان در سال 1353 مجددا از وزارت دارایی منتزع و به وزارت راه وترابری انتقال یافت.
منبع مورد استفاده برای این مدخل