همشهری آنلاین- حمیدرضا رسولی:قدمت حسینیه نوباوگان قنات آباد به دهه ۲۰ شمسی بر می گردد که عده ای از نوجوان های محله تصمیم گرفتند هیات محلی تاسیس کنند. هیات خانگی بچه های قنات آباد ابتدا به طور هفتگی برپا می شد. نوجوان های محله یک علامت هم با حلبی ساخته بودند که در خانه حاج سید عباس صادق الحسینی بود و شب های محرم با دسته سینه‌زنی آن را حمل می کردند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
یک دهه بعد اهالی محله به هیات نوباوگان پیوستند و آن موقع بود که همه برای ساخت حسینیه محلی به صرافت افتادند. وقتی ریش سفیدها وارد گود شدند، پایه های یکی از نخستین حسینیه های محله سنگلج هم گذاشته شد. حمیدرضا نارنجی نژاد، عضو هیات موسس انجمن سنگلج، درباره تاریخچه این حسینیه می گوید: «هیات نوباوگان قنات آباد در ابتدا نامش «کودکان ابوالفضلی» بود. این هیات در سال ۱۳۰۷ تاسیس شد و مسئولیت آن با آقای مقدسیان بود. بعد هم حاج اکبر ناظم و آقای ارباب و آقای ناظری پرچمدار هیات شدند و سنگ بنای حسینیه از همان موقع گذاشته شد.»
طبق روایت های محلی، آقای ناظری که از متولیان اصلی هیات نوباوگان قنات آباد بود در سال ۱۳۵۷ ملکی را که در چند قدمی ورودی بازارچه سنتی قنات آباد بود خرید و به ساخت حسینیه اختصاص داد. نارنجی نژاد در این باره می گوید: «وقتی قرار شد حسینیه ساخته شود همه اهالی سنگلج و بانیان هیات نوباوگان قنات آباد دست به دست هم دادند و حسینیه در کمترین زمان ممکن ساخته شد. طبق توصیه آقای ناظری یک زیر زمین برای آشپزخانه و یک طبقه هم برای اجرای مراسم سینه زنی ساختند و این بنا با گذشت حدود نیم قرن دست نخورده باقی مانده است. در این حسینیه افراد مشهوری مثل علی اکبر ناطق نوری، سید ابوالقاسم شجاعی، مرحوم هاشمی رفسنجانی و مجتهد شبستری به عنوان واعظ، سخنرانی کرده اند.»
قدمت و هویت هیات و حسینیه نوباوگان با نام حاج اکبر ناظم عجین است. در هیات قنات آباد رسم بر این است که به میاندار هیات به واسطه نظمی که به مراسم سینه زنی می دهد لقب ناظم می دهند. در سالهای ابتدایی حاج حسن ناظم میاندار هیات بود و بعد از درگذشت او حاج اکبر، ناظم هیات شد. نارنجی نژاد معتقد است حاج اکبر ناظم پدر معنوی بچه های هیات نوباوگان قنات آباد بود و نوحه هایی که از او به جا مانده هنوز در این حسینیه خوانده می شود: «قدیمی ها روایت می کنند که حاج اکبر ناظم، سواد نوشتن نداشت و هر نوحه ای به دلش می نشست از فرزندانش می خواست آن را یادداشت کنند. بعد هم با کمک آنها نوحه ها را حفظ می کرد و در هیات می خواند. جالب است که او شعر هم می سرود و موقع سرودن شعر از اطرافیانش می خواست یک کاغذ و قلم بیاورند و شعرش را بنویسند. با گذشت سه دهه از درگذشت حاج اکبر هنوز اشعار او در هیات های سنگلج خوانده می شود.»