همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور : نخل قدیمی‌ای در این تکیه وجود دارد که به علت خاصی سال‌هاست از آن خارج نشده است. این نخل حسن ختام دعوای خونبار دو محله درخونگاه و چال میدان بوده است.ماجرای نخل ۳۰۰ ساله تکیه و اینکه سال‌هاست از در آن بیرون نرفته است خود حکایت‌ها دارد. نصرالله حدادی، تهران پژوه، می‌گوید: «سال‌ها پیش بین چال میدانی‌ها و اهالی درخونگاه در ماه محرم درگیری بزرگی شکل می‌گیرد. دعوا بر سر این بود که هیئت کدام محله باید زودتر به بازار برسد و آیین محرم را اجرا کند. این مجادله‌ها کم‌کم به دعوای بزرگ می‌انجامد و در این حین مردی از اهالی درخونگاه کشته می‌شود.»
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
حمیدرضا نارنجی‌نژاد، عضو هیئت مدیره انجمن سنگلج، هم در باره این روایت تاریخی می‌گوید: «این دعوا و اتفاق به گوش ناصرالدین‌شاه می‌رسد و او دستور می‌دهد نخل هیئت چال میدانی‌ها به نشانه خون‌بس به تکیه درخونگاه منتقل شود. گویا چند باری هم چاله‌میدانی‌ها نخل را دوباره پس می‌گیرند ولی این بار شاه دستور می‌دهد در تکیه را کوتاه و کوچک کنند تا نخل از آن رد نشود. با این کار قصد خجالت‌زده کردن چال میدانی‌ها را داشت. بعد از آن پایه‌های نخل را در خاک فرو می‌برند و الان هم اگر به تکیه بروید متوجه این موضوع می‌شوید. در وسط تکیه هم گودالی است که با خاک پر شده است. گویا در دوره رضا شاه که مانع عزاداری‌های محرم می‌شدند وسایل قدیمی عزاداری هیئت را در زمین دفن می‌کنند تا دست آژان‌های شاه نیفتند. تیکه درخونگاه در بازار این محله قرار دارد و از موقوفات رضا قلی خان است. او وصیت می‌کند که کسبه باید سالی ۲ ماه کسب‌وکار را تعطیل کنند و این محل به تکیه تبدیل شود.»
اکنون بعد از سال‌ها ارادتمندان سالار شهیدان امام حسین (ع) هر سال محرم در این تکیه دور هم جمع می‌شوند و با آداب‌ورسوم خاص عزاداری می‌کنند. نارنجی نژاد درباره ارادت مردم به تکیه درخونگاه و نخل معروفش می‌گوید: «رسم پرچم‌گردانی بسیار مورد توجه جوانان محله است و هر سال با شور و هیجان خاصی در تکیه برگزار می شود. هر جوانی که حاجتی دارد نیت کرده و پرچم را دور تکیه می‌چرخاند و دیگران روضه می‌خوانند و اشک می‌ریزند. زنان هم به رسم هرساله برای حاجت‌روایی در کنار نخل قدیمی تکیه حلوا می‌پزند.»