همشهری آنلاین- بهاره خسروی : سید رسول امینی تهران‌پژوه، درباره نحوه اجرای قلعه بازی می‌گوید: «بازیکنان در ابتدای کار یارکشی می‌کردند و به دو گروه تقسیم می‌شدند. گروه‌ها قلمروشان را با کشیدن دایره‌ای به قطر یک متر که به آن قلعه می‌گفتند تعیین می‌کردند و بعد هم به قید قرعه یکی از گروه‌ها بازی را شروع می‌کرد. اعضای گروه آغازکننده بازی باید با دنبال کردن گروه رقیب بازیکنی را از تیم مقابل دستگیر و در قلعه زندانی کند. اما اگر در میان اعضا اقدام به نجات این یار در بندشان کنند و موفق به آزادسازی او شوند، بازی تغییر می‌کند و باید تیم مقابل اقدام به گروگانگیری کند و به قولی با چنگ و دندان موقعیت به دست آمده در بازی را حفظ کند.»
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
اما اگر هرکدام از تیم‌ها نتوانند موفق به آزادسازی اسیرانشان شوند همه اعضای تیم در کنج دیوار قلعه تیم رقیب زندانی می شوند. حالا تکلیف چیست؟ امینی توضیح می‌دهد: «بازی تا زمانی که اعضای یک گروه به‌طورکامل دستگیر و زندانی شوند ادامه پیدا می‌کرد و در نهایت تیمی برنده می‌شد که از موقعیت و فرصت‌ها برای زندانی کردن افراد در قلعه به خوبی استفاده می‌کرد. بعد از موفقیت یک تیم دوباره از نو بازی شروع می‌شد و این بار تیم بازنده آغازگر بازی می‌شد. در واقع با این بازی یک نوع بازی تیمی و راه‌های دفاع از اعضای تیم را همه شرکت‌کنندگان تجربه می‌کردند. این بازی بیشتر در مدارس پسرانه و محله‌ها اجرا می‌شد و همه پسرها برای محک زدن قوای جسمانی‌شان علاقه داشتند که حتماً در آن شرکت کنند.»