همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور: سال ها قبل، مرحوم عمو حیدر، از معماران قدیم فرحزاد، بنای اولیه این زورخانه را ساخت. این زورخانه تنها زورخانه روستاهای غرب تهران بود و جوان‌های بی‌شماری از روستاهای اطراف برای ورزش باستانی آنجا رفت‌وآمد می‌کردند و می‌کنند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
علی فرحزادی که از کودکی ورزشکار این زورخانه بوده است می‌گوید: «قدمت زورخانه بیش از ۲۰۰ سال است. طبق شنیده‌ها گود زورخانه را با بوته‌های صحرایی آغشته به خاک رس می‌پوشانند تا برای ورزش نرم و آماده باشد. بعد از مرحوم عمو حیدر، حاج مرتضی فرحزادی که کدخدای فرحزاد هم بود به همراه حاج رضا علی میرزایی زورخانه را مدیریت کردند. چند سالی زورخانه تعطیل بود تا بعد از بازسازی و مرمت دوباره با یک افتتاحیه باشکوه که با حضور بسیاری از باستانی‌کاران معروف کشور برگزار شد دوباره فعال شود. در این دوره حاج امان‌الله، سید منصور و حاج‌آقا نقوی نیز در سرپا نگاه‌داشتن زورخانه بسیار تلاش کردند.»
فرحزادی از حدود ۴۰۰ نوجوانی یاد می‌کند که در همین گود زورخانه فرحزاد میل و کباده به دست گرفته و منش و اخلاق پهلوانی را آموختند: «مجید فرحزادی، پسر حاج مرتضی، بعد از انقلاب از خارج به ایران بازگشت. ایشان مردی باسواد و اخلاق مدار بود که از همان روزهای نخست حضور در فرحزاد نوجوان‌ها و جوان‌های محله را مجذوب کردارش کرد. خدا به ایشان عمر طولانی عطا کند؛ با اینکه گرد پیری برچهره اش نشسته هر زمان که او را می بینم یاد تلاش و پشتکارش برای موفقیت جوانان محل می‌افتم. برای او اخلاق و احترام به بزرگ‌تر و درس خواندن مهم‌تر از قهرمان‌پروری بود. اگر جوانی قصد ثبت‌نام در زورخانه را داشت اول سراغ درس و مشقش را از مدرسه می‌گرفت، بعد اخلاق و رفتارش در خانه و در نهایت اگر امتیاز لازم را می‌گرفت، در زورخانه ثبت‌نامش می‌کرد. آقا مجید هر سال بچه‌های زورخانه را به مشهد می‌برد. یک‌بار خواهرزاده‌اش را به دلیل اینکه امتیاز لازم را در درس نیاورده بود، همراه گروه به سفر نبرد. همین کارهایش باعث شد تا اکثر بچه‌های زورخانه فرحزاد الان صاحب کار و جایگاه اجتماعی و اقتصادی باشند.»