وقتی دانشمندان این تکه سنگ خاکستری را پیدا کردند که روی آن پُر از فسیل‌های صدف بود، تعجب کردند! برای آنها این سؤال پیش‌آمده بود که چه‌طور این همه فسیل صدف کنار هم قرار گرفته‌اند. آنها متوجه شدند که موجودی به نام «ایکْتیوسور» آنها را کنار هم جمع کرده است؛ ایکتیوسورها موجوداتی غول‌آسا بوده‌اند که در زمان دایناسورها و در دریا زندگی می‌کرده‌اند. غذای آنها جانوران دریایی از جمله نرم‌تنان صدف‌دار بوده است؛ ایکتیوسورها این نرم‌تنان را با صدفشان می‌خورده‌اند، اما برای این که معده و روده‌هایشان صدمه نبینند، بعد از خوردن این نرم‌تنان، صدف آنها را از معده‌شان بیرون می‌داده‌اند.
چند سال پیش ستاره‌شناسان سیاره‌ای را کشف کردند که بیرون از منظومه شمسی قرار داشت، اما آن هم برای خودش ستاره‌ای زردرنگ شبیه به خورشید داشت که دورش می‌چرخید. همین موضوع باعث شد دانشمندان به این فکر بیفتند که شاید شرایط این سیاره شبیه به زمین باشد و در نتیجه موجوداتی زنده در آن زندگی کنند؛ اما بعد از انجام آزمایش‌های زیاد به این نتیجه رسیدند که جَو این سیاره خیلی خیلی داغ است، آن‌قدر که حتی فلزی مثل مس هم در آن ذوب می‌شود. برای همین به همه هشدار دادند که هر کس می‌خواهد به این سیاره سفر کند، اول حتماً جیب‌هایش را خالی کند، چون تا پایش به سطح سیاره برسد می‌بیند که همه سکه‌های ته جیبش آب شده‌اند! آخر می‌دانی که خیلی از سکه‌ها از آلیاژی ساخته می‌شوند که در آنها مس وجود دارد.