هیچی دیگر، اول باید آتش‌نشانی را خبر کنیم، چون گمانم همه‌جا آتش خواهد گرفت، با این سن و سالی که ارتباطات دارد.
آغاز هر چیز یک‌جور تولد می‌تواند باشد و ارتباط و فناوری‌های مربوط به آن که این کار را امکان‌پذیر می‌کنند نیز نوعی تولدند. دست‌کم این‌طور تصور می‌کنم. موافقی؟ خب بله دیگر، برای این که چیزی شکل می‌گیرد و به نوعی متولد می‌شود؛ ارتباط بین دوستان، فک و فامیل در دنیای واقعی و در دنیای مجازی.
و رسیدیم به ارتباطات در دنیای مجازی؛ از همان 40 سال پیش که اینترنت عزیز به دنیا آمد تا به حال که انواع فناوری متولد شده تا این موجود 40 ساله هر روز شکل و شمایلی جدید به خودش بگیرد. دوچرخه یک سال بزرگ‌تر می‌شود و در تمام این سال‌ها ارتباطی تنگاتنگ با تک‌تک مخاطبانش داشته و دارد؛ تعریف شده و نشده. یعنی نوجوان‌ها به عنوان مخاطبان
تعریف شده و بزرگ‌تر و خیلی کوچک‌ترها به عنوان مخاطبان تعریف نشده.
ارتباطات که از نظر من اصلاً خودش یک جور تولد است، شکل‌های مختلفی دارد. یعنی به صورت‌های متفاوتی شکل می‌گیرد و برقرار می‌شود. از حرکات و ژست صورت گرفته تا بدن مثل حرکت سر و دست و پا، و صدا، نوشتن و...
سه بخش اصلی در ارتباطات چهره به چهره انسان وجود دارد که ژست و حرکت اعضای بدن، صدا و تن صدا و کلمه است. براساس پژوهش‌های انجام شده زبان بدن، ژست، حالت و تماس چشمی 55 درصد و تن صدا 38 درصد درچگونگی ارتباط تأثیر دارند. در برقراری و شکل گیری ارتباط 7 درصد هم به عهده محتوا یا کلمه‌های استفاده شده است.
این درصدها براساس عوامل مختلف می‌توانند کمی متفاوت باشند؛ مثل مخاطب یا شنونده و نیز گوینده. اینجا خیلی به ارتباطات در دنیای واقعی کاری نداریم، بیشتر می‌خواهیم به شکل‌های جدید ارتباط بپردازیم که با فناوری‌های روز اطلاعات و ارتباطات هر روز متولدی تازه از راه می‌رسد.
این روزها گپ و گفت در شبکه‌های اجتماعی و آشنایی با افراد تازه یا ارتباط نزدیک و لحظه به لحظه با دوستان و آشنایان قدیمی پررونق است. و این نوعی دیگر از تولد است که چهره دیگری از دنیای مجازی و فضای سایبر به نمایش می گذارد.
شبکه‌های اجتماعی، متولدی پرطرفدار در بین کاربران اینترنت اند و نقشی پررنگ در ردوبدل کردن اطلاعات، تازه کردن دیدارها و... دارند . البته بخش‌های تاریک و نه چندان جالب هم بدون تردید در این شبکه ها و چگونگی استفاده از آنها وجود دارد ، به خصوص اگر به استفاده صحیح و امن از آنها توجه نکنیم.
این تولدها را گرامی بداریم و از اهمیتشان غافل نشویم. و تولد نشریه‌ای نوجوانانه با ویژگی‌ها و شوروشرهای نوجوان‌ها هم حتماً بسیار عزیز و خاطره‌انگیز است؛ دوچرخه را می‌گویم.
