تحصیلات ابتدایی را در خرم‌آباد گذراند اما به دلیل مشکلات مالی و تنگی معیشت تحصیل را رها کردو شاگرد خیاط شد.
استاد او در خیاطی خوذش ترانه سرا بود و ترانه‌هایی را که می‌سرود رضا زیر لب زمزمه می‌کرد و اندک اندک همه‌گان فهمیدند که او صدای خوبی دارد و در همان منطقه خواند و به شهرتی در خرم‌آباد دست یافت.این شهرت البته به همان منطقه محدود نشد و وصف صدای خوبش به مرکز هم رسید و به سراغش آمدند و نخستین بار صدایش در سال 1344 از رادیو ایران پخش شد که سبب شد تا تمام ایران صدایش را بشنوند.
از جمله کارهای معروف او «زندگی بی‌چشم تو درد و عذابه» است که ابتدا او این تصنیف را خواند که بعدها عبدالوهاب شهیدی و زند وکیل هم این کار را خواندند.
او می‌گفت همیشه در موسیقی مدیون پیرولی کریمی‌ام که استاد کمانچه نوازی بودکه افرادی چون فرج علی‌پور هم به صورت مسقیم یا غیر مستقیم از محضر پیرولی کسب فیض می‌کردند.
سقایی بعد از 1344 بسیار معروف شد و به خواننده‌ای شناخته شده تبدیل شد و تا 57 می‌خواند.اما بعد انقلاب تقریبا خواندن را به کناری نهاد.
او در جنگ در بمباران خرم آباد مجروح شد و جانباز انقلاب اسلامی و تارهای صوتی‌اش آسیب دید.
وی چند سال قبل سکته مغزی کرد و عمدتا خواهرش از وی نگهداری می‌کرد و البته در تمام عمرش ازذواج نکرد و مجرد زیست.