وی در 31 سالگی به مدت 5 سال در پاریس و برلین، به تحصیل و تجربه در علوم متعارف موسیقی غرب پرداخت.
وزیری در 1302 که به ایران بازگشت مدرسه عالی موسیقی را تأسیس کرد و به چاپ کتاب‌های متعدد و کنسرت‌ها و ضبط صفحات گرامافون اقدام کرد.
در این فرصت به تحقیق در زمینه موسیقی پرداخت و هیئت علمی دانشگاه تهران پس از مدتی وی را به عنوان استاد کرسی هنر و زیباشناسی به تدریس در دانشگاه مأمور کرد.
وزیری پس از شهریور 1320 به ریاست اداره موسیقی کشور و مجله موسیقی و اداره رادیو مشغول شد اما چون با کارشکنی‌ها مواجه شد به دانشگاه برگشت و تا پایان زندگی به تدریس پرداخت.
وزیری اولین پایه‌گذار و پدر موسیقی جدید ایران پس از انقلاب مشروطه است و باید او را پایه‌گذار موسیقی جدید ایران دانست.
وزیری در ساختن و پرداختن نخستین سرود ملی جمهوری اسلامی ایران نیز فعالیت کرد و قطعاتی مانند ای وطن خاک ایران و نیز مارش ظفر را ساخت.
استاد وزیری همچنین نخستین کتاب در رشته موسیقی ایرانی به شیوه علمی را با نام شیوه‌نامه تار نوشته است.
استاد علینقی وزیری سرانجام در 18 شهریور سال 1358، در 92 سالگی درگذشت.
