با همه مشکلات موجود در امر تحصیل نابینایان، مجددا تحصیل خود را در مدرسه نابینایان با خط بریل و از کلاس اول ابتدائی شروع کرد. دوره متوسطه را هم در آموزشگاه دکتر محمد خزائلی به پایان رساند و دیپلم ادبی دریافت کرد.
وی همزمان با تحصیلات مدرسه به تحصیل در هنرستان موسیقی به مدیریت دکتر امیر جاهد و زیر نظر استادانی همچون زنده‌یاد حسینعلی وزیری‌تبار، زنده‌یاد جواد معروفی، منوچهر رشیدی و ... پرداخت و از هنرستان نیز فارغ‌التحصیل شد و همچنین همزمان دوره‌های ردیف‌های موسیقی ایرانی را نیز از مکتب ابولحسن صبا نزد زنده‌یاد حبیب‌الله بدیعی به مدت هفت سال فرا گرفت.
پس از دوره متوسطه موفق به قبولی در کنکور سراسری در رشته حقوق قضایی دانشگاه تهران شد. بلافاصله پس از این اتفاق در کنکور دانشگاه شیراز(پهلوی سابق) نیز موفق به قبولی در رشته ادبیات فارسی شد. از آنجایی که ادبیات و موسیقی دو پدیده جدانشدنی هستند، وی تصمیم به ترک تهران و ادامه تحصیل خود در دانشگاه شیراز گرفت و تحصیلاتش رادر آن شهر ادامه داد و در سال ۱۳۵۱ مدرک لیسانساش را دریافت کرد و پس از آن در همین رشته فوق لیسانس گرفت.
از آنجایی که ذوق فراوانی برای آهنگسازی داشت، آنقدر بروی این خواسته تلاش و همت گماشت تا در سال ۱۳۴۵ اولین فعالیت خود در کسوت آهنگساز را با سه آهنگ در رادیو تلویزیون تهران شروع کرد.
اولین آهنگی که توسط وی ساخته شد، «ستاره باران» با شعری از سیمین بهبهانی بود و تنظیم زنده‌یاد مصطفی کسروی را همراه داشت و با اجرای ارکستر بزرگ رادیو تلویزیون اجرا و پخش شد که بسیار مورد توجه شنوندگان قرار گرفت.
روند آهنگسازی وی باتنظیم استادانی چون مرتضی کسروی، مرتضی حنانه، فریدون ناصری و فریدون شهبازیان ادامه یافت و تا سال ۵۶ تعداد بسیاری از آثار وی با صدای خوانندگان مختلف ضبط و پخش شدند.
بواسطه فضای ملتهب هنری در اوایل دوران انقلاب، وی همچنان در سمت مدیر فوق برنامه دانشگاه‌های شیراز و علوم پزشکی به تدریس دروسی همچون سلفژ و تئوری، آموزش ساز و سایر آموزش‌های هنری به دانشجویان پرداخت.
در سال ۱۳۶۷ و با نگارش استفتا نامهای در مورد موسیقی به دفتر امام خمینی و دریافت جوابیه‌ای متقن در مورد حلالیت فعالیت‌های موسیقی آکادمیک و هنری از نگاه شرع، اقدام به برگزاری مدون آموزش‌های هنری در دانشگاه شیراز و سپس دانشگاه علوم پزشکی کرد.
در طی این سالها از دکتر داریوش صفوت، حاتم عسکری، ارکستر مرکز حفظ و اشاعه به رهبری رضا شفیعیان، جواد معروفی، فریدون مشیری و بسیاری دیگر از اساتید شناخته شده به دعوت وی و در راستای بالابردن سطح درک فرهنگی هنری دانشجویان به شیراز سفر کردند و به اجرای کنسرت و سخنرانی پرداختند.
از دیگر فعالیت‌های وی تشکیل دو ارکستر بزرگ در دانشگاه بود که این ارکسترها برنامه‌های مختلفی در سطح دانشگاه برگزار می‌کردند. او همچنین اولین سرود رسمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز را در سال ۱۳۷۱ ساخت.این آهنگ بر روی شعری از ناصر امامی توسط ارکستر دانشجویان در حضور مقامات وقت وزارتخانه اجرا شد.
ساختن ۸ قطعه موسیقی برای تئاتر بزرگ «در محضر حافظ» از دیگر فعالیت‌های او است.
وی ارکستر دیگری از پزشکان را نیز رهبری می‌کرد که این ارکستر با ساختار ارکستر ملی و با حضور 20 پزشک متخصص ۵ سال بکار خود ادامه داد.
در سال ۱۳۷۵ با دعوت مجدد سازمان صدا و سیما، بار دیگر همکاری خود را با این سازمان ادامه داد کا ماحصل این همکاری ساخت بیش از ۳۰ اثر است که با صدای هنرمندانی همچون سالار عقیلی، علیرضا قربانی، علیرضا افتخاری، حسام‌الدین سراج، بهرام حصیری و... اجرا شده است.
کلیه این آثار توسط همایون رحیمیان برای ارکستر بزرگ تنظیم شدند. همچنین فریدون مشیری، بیژن ترقی، مشفق کاشانی، اکبر آزاد و...محمدعلی بهمنی در این آثار به عنوان ترانه‌سرا همکاری داشته‌اند.
از سال ۱۳۷۶ ارکستر دیگری متشکل از ۳۳ نفر از بانوان را تشکیل داد که این ارکستر در سال‌های ۷۹ تا ۸1 موفق به دریافت جایزه برتر جشنواره گل یاس و جشنواره بین‌المللی فجر شد.
در همان‌سال نیز جایزه جشنواره و لوح افتخار بواسطه تشکیل ارکستر به او تعلق گرفت. وی در سال۸۲ و با تشخیص کمیسیون عالی ارزشیابی هنرمندان به پاس سالها فعالیت هنری موفق به دریافت نشان درجه یک هنر در آهنگسازی شد.
در سال ۸۴ نیز آثاری از وی به عنوان آهنگساز و به رهبری فرهاد فخرالدینی با ارکستر ملی ایران به روی صحنه تالار وحدت رفت.در سال ۸۰ نیز در جشنواره سراسری بهزیستی در سالن هنر، مقام اول نوازندگی ویلن به معنای مطلق را دریافت کرد.
وی در سال ۸۲ به پاس سالها تلاش برای ارتقا سطح علمی و فرهنگی نابینایان موفق به دریافت جایزه ممتاز بنیاد دکتر خزائلی شد.
از آثار علی جعفریان می‌توان به دو اثر به نامهای «افسانه» و «قصه شمع» اشاره کرد.
آخرین اثر این هنرمند مجموعه تصنیف‌های ملی به نام «تا همیشه» و صدای سالار عقیلی بود اما فرصت بدست نیامد که این اثر در زمان حیات این هنرمند فقید منتشر شود.
علی جعفریان آهنگساز معاصر موسیقی ملی ایران، شهریور سال 1392 بر اثر کهولت سن از دنیا رفت.
