حالآنکه کافی است با لپتاپ بدون باتری در شهر تردد کنید وبهمحض نیاز به استفاده از لپتاپ، نگاهی به دور و برتان بیندازید تا یکی از این سیمهای بدونروکش برق را پیدا کنید و دوشاخه لپتاپ را به آن وصل کنید.
البته برخی نیز معتقدند از آنجا که استفاده از این پریزهای مجانی میتواند خطرناک باشد بهتر است بهجای استفاده از آنها مراتب را بیدرنگ به آگاهی مسئولان برسانیم تا برای برطرفکردن خطر، دستبهکار شوند. بههرحال از آنجا که در کنار خدماترسانی شرکت برق این مشکلات خطرساز نیز گهگاهی بهوجود میآید بهنظر میرسد توصیه گروهدوم مناسبتر باشد.
اعتماد بهنفس
برخی رانندههایی را که به شکل عجیبوغریبی اقدام بهپارکدوبل میکنند، میتوان بهعنوان نُماد اعتمادبهنفس در کلاسهای روانشناسی معرفی کرد. البته این را باید گوشزد کنیم که برخلاف تصور برخی، چنین اعتمادبهنفسهایی به اعتماد بهنفس کاذب مشهور است زیرا فرد بدون شناخت کافی از خود و قوانین زندگی اجتماعی، دست به رفتارهایی میزند که عواقب ناخوشایندی برای وی و دیگران دارد.
چنانچه میخواهید به کاذببودن این اعتمادبهنفس پی ببرید کافی است چهره غمگین و حرکات ملتمسانه چنین رانندههایی را هنگام سر رسیدن ماموران راهنمایی و رانندگی دستبه جریمه، بهخاطر آورید. بنابراین در کنار احترام به قوانین راهنمایی و رانندگی و حقوق افراد، کمی هم برای شخصیت خود ارزش قائل باشیم. به قول معروف چرا انسان کند کاری که باز آرد پشیمانی.
دوغ غنیشده
چندی پیش در مورد دوغهایی نوشتیم که گاز آنها بهحدی است که بهمحض باز شدن بستهبندی، فوران مایع درون آن باعث میشود نیمی از محتویات آن بیرون بریزد. بهمحض چاپ این مطلب تصاویری به دستمان رسیدکه یکی از آنها را مشاهده میکنید. گویا شهروندان از اینکه وجود حشرات و ناخالصیهای دیگر در این نوع نوشیدنی زیاد است شاکی هستند.
البته شاید این پرتعداد بودن به دلیل رنگ روشن دوغ است که هر نوع ناخالصی را بهوضوح نشان میدهد حال آنکه برای تشخیص این مواد در نوشیدنیهای تیره رنگ، این بخت نصیب مصرف کننده نمیشود. نکته دیگر این است که بسیاری از شهروندان از نوع برخورد مسئولان روابطعمومی تولیدکنندههای دوغهای غنیشده اینچنینی و جوابهای سربالای آنها بههیچوجه رضایت ندارند.
صندلی راحتی
قدیمترها میگفتند «هر گردی گردو نیست». اما بهنظر میرسد این ضربالمثلها و نصیحتها به گوش برخی افراد نخورده است. آنها گلدانها و بلوارهای شهر را پر از تهسیگار میکنند، پیادهرو را با خطسرعت موتور و گاهی نیز همانطورکه در تصویر مشاهده میکنید باجه تلفن را با صندلی اشتباه میگیرند.
چنین شهروندانی با تعبیر «بیخیال دنیا دو روزه» تمام باید و نبایدها را زیر سئوال برده و به آنها بیتوجهی میکنند حال آنکه چنانچه کسی روی حقوق آنها پا بگذارد صدای اعتراضشان به قول معروف گوش فلک را کر میکند. شاید چنانچه در کنار بهبود بحث تربیت خانوادگی، برخی نهادها نیز به تبلیغ برای اخلاق شهروندی همت کنند کمتر شاهد چنین صحنههایی در شهر باشیم؛ تبلیغاتی که شهرداری تهران چندی است آنرا با نصب پلاکاردها و تابلوهایی آغاز کرده است.