با ظهور رسانه‌های جدید نظیر تلویزیون کابلی، تلویزیون ماهوارهای و اینترنت، بازار رسانه خبری رقابتی‌تر و محتوای خبر نرم‌تر و مخاطب محورتر از همیشه شده است.
مسئله این است که خبر نرم [نرم خبر / سافت نیوز] نه تنها با تقلیل اطلاعات عامه مردم به امور عمومی و تمایلش به سیاست، تضعیف کننده شالوده دموکراسی نیست بلکه به طور چشمگیری به عنوان بخشی از پوشش خبری افزایش یافته است (Patterson 2000, 2).
تعریف خبر نرم متنوع است با این حال یکی از مشخصه معمولی آن عبارت است از "هر خبری که خبر سخت نباشد" (Davis 1996, 108-109).
خبر سخت، با پوشش وقایع حال رهبران عالی‌مرتبه، مسائل بزرگ یا اغتشاشات مهم در جریان زندگی روزمره مثل زلزله یا سانحه هوایی شناخته میشود(Smith 1985).
یکی از تفاوت‌ها بین خبر سخت و خبر نرم در لحن ارائه آن می‌باشد. گزارش خبر سخت، واقعیت‌هایی درباره رخدادها به مخاطب می‌گوید سپس تصمیم‌گیری درباره اطلاعات را به خود مخاطب واگذار می‌کند
درحالیکه گزارش خبر نرم سعی می‌کند به خواننده سرگرمی و آگاهی ارائه کند. برای مثال، گزارش‌های روزنامه و تلویزیون ممکن است "اخبار قابل استفاده" را وعده دهد به طوریکه مثال‌ها ممکن است راهکارهایی درباره چگونگی بسط صحیح پیش از کاربرد یا درباره آنچه که هنگام خرید رایانه جدید جستجو می‌کنیم شود.
خبر نرم همچنین با ویژگی‌های خاص تعریف میشود، برای مثال خبر نرم نوعاً احساسی‌تر، شخصیت‌محورتر، عملی‌تر، رویدادمحورتر و بی‌زمان‌مند از دیگر اخبار توصیف میشود (Spragens 1995).
شناخت تقاوت بین خبر نرم و سخت به مخاطب کمک می‌کند تا معنایی درباره چگونگی پوشش خبر و اینکه چه نوع گزارشی از رسانه خبری متفاوت منتشر و گسترش می‌یابد، [در ذهن] بپروراند.
مثال‌هایی از خبر نرم در جهان رسانه واقعی فراوان وجود دارد. مجلات جنجالی، نشر همزمان خبر [به اشتراک گذاشتن خبر بین روزنامه‌ها]، برنامه‌های آمریکایی نظیر «هارد کپی»، عناوین اصلی اخبار شبانگاهی درباره هزینه شخصی، امور مصرف‌کننده و سلامتی از این دست اخبار می‌باشند. عناوین مشخص و منظم مجلات خبری شبکه نظیر «دیتا آنلاین ان‌بی‌سی»، «ای‌بی‌سی پرایم تایم»، «سیبیاس 48 ساعت» به خاطر قالب خبر نرم‌شان بدنام و رسوا شده‌اند.
بروندادهای رسانه چاپی بزرگ نسبت به تلویزیون در ارائه خبر سخت نسبت به خبر نرم تاحدودی بهتر می‌باشد. نمونه بارز از روزنامه‌نگاری خبر نرم، روزنامه «یو اس آ تودی» می‌باشد که از ابتدا با اتخاذ یک دستورالعمل ویرایشی به دنبال سبک "تلویزیون چاپی" بود که [این سبک] تأکید شدید بر رنگ، عکس، گرافیک نمایشی، مقالات کوتاه، پوشش اخبار سبک زندگی، سرگرمی و "اخبار قابل استفاده" دارد.
بسیاری از روزنامه‌های جهان از این سبک نمونه برداری کرده‌اند. روزنامه‌های ممتازی مثل «نیویورکتایمز» و «واشنگتن پست» ایالات متحده، «فرانکورتر آلگمانت سایتون» آلمان یا «لوموند» فرانسه از رویکرد و سبک «یواس آ تودی» اجتناب کرده‌اند، در حالیکه این روزنامه‌ها آیین ویرایشی را هدفمند کردند تا از طریق روزنامه نگاری ژرف که متمرکز بر امور عمومی است خوانندگان را ترغییب کنند.
با این حال، روزنامه‌های دیگر نظیر «آتلانتا ژورنال کانستیتوشن» ایالات متحده یا «ایندیپندنت» انگلستان، سعی کردند تا با رقابت با تلویزیون اصول تلویزیون و ترکیب تجارت با بخش ویراستاری، سنت های روزنامه نگاری مستحکم شان را تضعیف کرده‌اند (Underwood 2001).
در حرفه نشر مجله، بسیاری از انتشارات نسبت به امور عمومی رویکرد خبر نرم را اتخاذ کرده‌اند. «نیوزویک» و «تایم» روال عادی روزنامه‌نگاری نرم را با مطالب اصلی مشخص می‌کنند، برای مثال، از میان هشت موضوع منتشر شده در «تایم» در ماه مارس و آوریل 2001 مطالب اصلی معطوف به انزجار، یوگا، حضرت عیسی (مراسم عید پاک سالانه)، چگونگی خیزش ابَرکودک و مرگ راننده ماشین مسابق‌های آقای دال ارنهارد بوده است.
در دیدگاه دیگر، پترسون (2000) دریافت که خبر نرم افزایش و خبر سخت کاهش یافته است. وی عنوان کرد که خبر نرم در شکل بازنمایی‌اش شخصی‌تر، آشناتر، کمتر صمیمی و رسمی تعریف میشود. او یک تغییر چشمگیر در واژگان پیدا کرد که با قضایای خبر نرم سازگار است: «اشتراکی» و «خود-ارجاعی».
در طول دو دهه گذشته، در گزارش‌گرها کلمات «اشتراکی» مانند (انبوه مردم، ارتش، مجمع، کشور و غیره) به عنوان بخشی از واژگان خبر سخت است که اساساً امروزه کاهش یافته است درحالیکه کاربرد مقوله «خود-ارجاعی» (من، به من، خودم و غیره) از واژگان خبر نرم اساساً افزایش یافته است.
رشد خبر نرم ریشه در مطالعات بازاریابی دارد که بیانگر است که خبر سرگرم‌کننده می‌تواند مخاطبان را جذب و حفظ کند. بر طبق نظر پترسون (2000)، آمریکایی‌ها معمولاً بر این باورند که کیفیت اخبار کاهش یافته است. کسانی که فکر می‌کنند اخبار «نرم» شده است به احتمال زیاد می‌گویند که کیفیتش از بین رفته است.
آیا مردم در کل خبر نرم را به خبر سخت ترجیح می‌دهند؟
بعضی‌ها اصرار می‌ورزند که خبر نرم افزایش یافته است زیرا توجه مخاطبان زیادی را به خود جلب کرده است.
نظریه بازی و مدل فایده و کامروایی [کاربرد و رضایتمندی] تشریح می‌کند که استفاده از خبر نرم به مثابه وسیله باشد که به وسیله آن چنین خوشی [رضایتی] بدست می‌آید و بنابراین؛ مخاطبین خبر نرم را ترجیح می‌دهند (Palmgreen & Rayburn 1985; Rayburn et al. 1984; Stephenson 1988).
با این حال نتایج پژوهش پترسون به گونه دیگر گزارش می‌دهد که "برای بیشتر مردم، خبر سخت؛ جذاب‌تر از خبر نرم است" (Patterson 2000, 7). بدین معنی که مصرف کنندگان خبر نرم شالوده خوانندگان خبر هستند و آنها خبر سخت را ترجیح و زمان زیادی به این خبر تخصیص می‌دهند.
اگر چه خبر نرم پاسخ ابتکاری برای مسئله کاهش مخاطبین شده است، اما ممکن است به سطح کلی علاقه به خبر تقلیل داده شود. علاوه بر این، ممکن است از قضا با دلالت‌های جدی نسبت به دموکراسی، موجب کاهش مخاطب خبر شود. خبر نرم، درک مخاطب را از آنچه که والتر لیپمن "بیرون از جهان" می‌نامد تحریف می‌کند.
همانطور که پترسون (2000) اشاره کرد، جای تمسخر این است که "در دراز مدت این تحریفات جهان را غیرجذاب و غیرجالب می‌کند. علاقه به امور عمومی و همچنین علاقه به خبر را کاهش می‌دهد".
دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه‌ها
The International Encyclopedia of Communication, Volume 5, p.4736