او در دوران نوجوانی گهگاه به دهکده کهک می رفت و با کارگاه های کرباس بافی، مراحل رنگ کردن کلاف‌ها و انواع کارهای دستی روستائیان آشنا شد: کرباس‌های رنگین، نقوش و جدول بندی‌های آنها.
تمرین طراحی و ساختن نمونه‌های کوچک مجسمه از این دوران آغاز می شود که او را به گذشته می بردند.
عربشاهی در سال ۱۳۳۵ به هنرستان پسران تهران با پشتوانه‌ای از حس رنگ و شکل راه یافت و مراحل هنر آموزی را با اشتیاق ادامه داد.
او اصول آکادمیک نقاشی را نیز به خوبی آموخت و در محضر محمود اولیاء به شناخت نقاشی واقعگرا و رنگ‌های طبیعت و دستیابی به طراحی دقیق اشیاء و انسان نایل شد.
او در سال ۱۳۴۰ ازدواج کرد وصاحب ۲ فرزند شد.
این هنرمند در هنرکده هنرهای تزئینی به فراگیری هنر پرداخت و در دوره کارشناسی علاوه بر نقاشی و مجسمه سازی، تجربیاتی در معماری داخلی کسب کرد. در آثارش نقش مایه‌های کهن و اساطیر ایرانی و بین النهرینی مشاهده می‌شوند.
او از نقاشان وابسته به شیوه سقاخانه‌ای نیز محسوب می‌شود که به همراه نقاشان هم دوره خود،" گروه آزاد نقاشان و مجسمه سازان" را در سال ۱۳۵۳ تشکیل داده‌اند.
برپایی نمایشگاه‌های آثار نقاشی و مجسمه به همراه کسب جوایز متعدد در داخل و خارج از کشور در کارنامه هنری عربشاهی دیده می‌شوند.
آثار این نقاش و مجسمه‌ساز در موزه هنرهای معاصر تهران، موزه هنرهای زیبا (سعد آباد)، موزه هنرهای معاصر کرمان و مجموعه‌های خصوصی در ایران و امریکا نگهداری می‌شوند.
مسعود عربشاهی روز ۲۵ شهریور سال ۱۳۹۸ بر اثر عارضه قلبی ـ ریوی در تهران درگذشت.