این فیلم در طول دو سال گذشته جوایزی از چند جشنواره بین‌المللی گرفته و آن را سیمون الهبره کارگردانی کرده است.
«دهکده یک نفره» اولین کار بلند سینمایی این هنرمند پس از دو فیلم کوتاه است. قصه این مستند در باره سیمن، مردی میان‌سال است که زندگی آرام و یکنواختی در مزرعه‌اش در یک دهکده کوچک کوهستانی لبنانی دارد. این دهکده به دلیل جنگ ویران و خالی از سکنه شده است و حالا سال‌ها پس از پایان جنگ، در حال بازگشت به حالت طبیعی است. ساکنان دهکده هر چند وقت یک‌بار سری به آن می‌زنند و قبل از غروب آفتاب آن‌جا را ترک می‌کنند. فیلم با لحن شوخ خود نگاهی طعنه‌آمیز به زندگی سایه‌وار و شبح‌گونه دهکده دارد و تلاش می‌کند انعکاسی از خاطرات تلخ و شیرین کشوری باشد که سرشار از رمز و راز و معماست.
کارگردان فیلم درباره فیلم‌برداری دیجیتالی کار می‌گوید: «برخی این‌طور اظهار نظر می‌کنند که این شیوه ساخت از نظر تولید می‌تواند مقرون به صرفه باشد و برخی دیگر، بحث زیبایی شناسی کار را مطرح می‌کنند. ولی واقعیت امر این است که فیلم‌برداری یک مستند اصلاً کار راحتی نیست. از نظر فنی شما باید با گروهی از کسانی کار کنید که بتوانند همه کارها را سریع انجام دهند و از نظر اقتصادی باید پول زیادی داشته باشید، زیرا مجبورید مقدار زیادی‌فیلم را فیلم‌برداری و از بین آنها، برداشت بهتر را انتخاب و تدوین کنید. پروژه‌ای که برای کار انتخاب کردم، یکی از آن کارهای سخت و غیرمعمول بود که دقت و انرژی زیادی می‌طلبید. من باید با حداقل افراد گروه فنی در یک فضای وسیع و پهناور کار می‌کردم. به همین دلیل، امکانات دیجیتالی و ویدئویی بهتر از هر قالب دیگری بود و می‌توانست نهایت کمک را به من کند.»
سیمون الهبره متولد شهر بیروت است و در رشته تدوین از دانشگاهی در پاریس فارغ‌التحصیل شده است. قبل از این که وارد فعالیت فیلم‌سازی شود، تعداد زیادی فیلم و آگهی تبلیغاتی تلویزیونی ساخت و با شبکه‌های عربی معروفی مثل الجزیره، العربیه و ام‌بی‌سی همکاری کرد. او شهرت خود را در لبنان بیش از هر چیزی به خاطر هنر تدوین خود دارد و از این هنر، در ساخت فیلم‌های خود نیز استفاده می‌کند. به گفته او: «کار در رشته تدوین کمک می‌کند تا هنگام نگارش فیلم‌نامه یا فیلم‌برداری، همه چیز را به شکلی تدوین شده انجام دهم. در حقیقت، من فیلم را در ذهنم تدوین می‌کنم و می‌سازم. به همین دلیل، زمان تدوین اولیه و نهایی فیلم دیگر هیچ مشکلی ندارم، زیرا این کار مهم قبل از این انجام شده است. از آن‌جا که تدوین فیلم را قبل از شروع فیلم‌برداری در ذهنم انجام داده بودم، از امکانات دیجیتالی و ویدئویی استفاده کردم که کار ساخت فیلم را راحت‌تر می‌کند، آرامش خاطری را که در این نوع فیلم‌برداری وجود دارد دوست دارم. به نظرم، سینمای مستند با بهره‌گیری از امکانات دیجیتالی و ویدئویی، می‌تواند کار خود را خیلی راحت‌تر انجام دهد. در این حالت فیلم‌ساز به خودش اجازه می‌دهد بیشتر فیلم‌برداری کند و وقت بیشتری را اختصاص به گفت‌وگو با آدم‌های دیگر بدهد و نگاه نزدیک‌تر و دقیق‌تری به شخصیت آنها بیندازد.»
با وجود این، الهبره بر روی یک موضوع دیگر هم تأکید می‌کند: «البته کیفیت تصاویر و کیفیت خود موضوع هم برایم اهمیت زیادی دارد. ابزار کار زمانی نتیجه مثبت می‌دهد که از آن برای بیان یک حرف و مضمون با ارزش استفاده کنیم. وقتی فیلم شما ارزش مطرح کردن و دیدن نداشته باشد، دیگر هیچ اهمیتی ندارد که آن را با کدام دوربین و به چه شکلی می‌سازید. یک فیلم مستند باید واقعیت‌ها را به شکلی بی‌طرفانه در باره موضوعات مختلف به نمایش بگذارد و مورد بحث و بررسی قرار دهد. این واقعیتی است که حتی در فیلم مستند هم می‌توان دروغ گفت و واقعیت‌ها را تحریف کرد.»