اما گاز رادیواکتیوی به نام رادون هر سال مسئول 21000 مرگ ناشی از سرطان ریه در ٱمریکا است
به گزارش هلث‌دی کریستی میلر، سخنگوی بخش محیط زیست درون خانه در سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا گفت: "گاز رادون دومین علت اصلی مرگ ناشی از سرطان ریه است، و برای غیرسیگاری‌ها اولین علت سرطان ریه محسوب می‌شود. رادون نامرئی و بی‌بو است. باعث هیچ علامتی نمی‌شود. شما ممکن است با دوزهای بالا آن را استنشاق کنید، بدون اینکه متوجه آن شوید."
گاز رادون از تلاشی اورانیوم در سنگ‌ها، خاک و آب به وجود می‌آید. این گاز از میان زمین به سطح راه می‌یابد و از طریق شکاف‌ها در فونداسیون خانه و حفرات کوچک به درون خانه راه می‌یابد.
دکتر مایکل تون، معاون رئیس بخش پژوهش همه‌گیرشناسی و پایش در انجمن سرطان آمریکا گفت: "این گاز به طور طبیعی از تجزیه شدن اورانیوم به وجود می‌آید. رادون همچنین یکی از مواد سرطان‌زای شناخته‌شده است که بسیاری از افراد در میزان‌های گوناگونی تحت تاثیر قرار می‌دهد. رادون در مقایسه با سیگار کشیدن، خطر بسیاری اندکی دارد، اما قرار گیری تعداد زیادی از جمعیت در مقابل آن، خطر قابل‌توجهی به حساب می‌آید، و این خطر قابل پرهیز است."
در بیرون از خانه رادون از زمین نشت می‌کند و به جو وارد می‌شود، و خطری ایجاد نمی‌کند. اما ساختمان به صورت محفظه‌ای عمل می‌کند که هر مقدار گاز رادون را که از زیر آن نشت می‌کند، در خود جمع می‌کند و امکان تمرکز یافتن آن را می‌دهد.
توجه داشته باشید که خانه‌های تازه‌ساز از حال میزان رادون کم‌خطرتر نیستند. میلر می‌گوید: "هر خانه‌ای بدون توجه به قدمت یا جای آن، بالقوه می‌تواند به میزان‌های بالایی برسد." اگر خانه شما در تماس با زمین است، که در بسیاری از موارد این چنین است، احتمال رسیدن مقدار رادون به میزان‌های بالا وجود دارد."
او افزود: "اگر کسی در ناحیه‌ای زندگی می‌کنند که رادون در آن زیاد است، آزمایش کردن هوای خانه از لحاظ میزان این گاز منطقی است."
سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا یک آزمایش دو سطحی را توصیه می‌کند. اول، صاحبخانه باید یک کیت آزمایش کوتاه‌مدت، وسیله‌ای که برای دو تا 90 روز بر حسب نوع کیت باید در خانه بماند، به گفته میلر این کیت باید در این نقاط خانه گذاشته شود:
- در نقطه‌ای که این کیت به همان هوایی دسترسی داشته باشد که بوسیله ساکنان خانه استنشاق می‌شود.
- دور از درها و پنجره‌ها.
- در سطحی که خیلی بالا یا خیلی پایین نباشد.
- روی یک قفسه یا جایی که در مسیر رفت و آمد قرار نداشته باشد.
به گفته میلر در پایان این دوره آزمایش، صاحبخانه کیت رادون را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می‌فرستد.
بر اساس توصیه سازمان حفاظت محیط زیست امریکا اگر نتایج تست نشان‌دهنده آن باشد که میزان ثبت‌شده گاز رادون درحد 4 پیکو کوری در لیتر هو باشد، یک تست دوم باید انجام شود. تست پیگیری ممکن است یک تست کوتاه‌مدت دیگر باشد، یا یک تست درازمدت که بیش از90 روز طول می‌‌کشد.اگر میزان میانگین در این دو تست بالای 4 پیکوگرم در لیتر هوا باشد، صاحبخانه باید تعمیر خانه را مدنظر قرار دهد.
میلر می‌گوید این فرآیند که "کاهش دادن راندوم" نامیده می‌شود، ممکن است 800 تا 2500 دلار خرج بردارد.، بسته به اینکه چه کاری باید انجام شود.
کارگران به خانه می‌روند و محل‌های ورود رادون به خانه را می‌بندند، از جمله:
- ترک‌ها در دیواره و کف‌های توپر.
- شکاف‌ها در مفصل‌های ساختمان و سقف‌های معلق.
- شکاف‌ها در اطراف لوله‌ها.
- حفره‌های درون دیوارها.
رادون را می‌توان با استفاده از لوله‌های PVC که درون زمین قرار داده می‌شوند، با هواکش خارج مرد. میلر می‌گوید: "باید گاز موجود در خاک را بگیرید و از زیر کف خانه یا فونداسیون آن به خارج بفرستید، قبل از اینکه به درون خانه‌تان راه یابد."
او گفت افراد باید به طور مرتب از لحاظ وجود رادون خانه‌های‌شان را دوباره آزمایش کنند،به خصوص اگر به علتی خانه یا زمین زیر آن به لرزش افتاده باشد. ممکن است بخش‌هایی به خانه اضافه شود، بازسازی‌های یا حفاری‌هایی انجام شود،یا صاحبخانه به سادگی متوجه شود که فونداسیون خانه نشست کرده است.
افرادی که در حال ساختن خانه جدید هستند می‌توانند به اقدامات پیشگیری در مقابل آلودگی بالقوه ناشی از رادون دست بزنند، از جمله تقاضا برای به کار بردن تکنیک‌های و خصوصیات ساختمانی برای کاهش رادون.
میلر می‌گوید:"به صرفه‌ترین راه برای کاهش رادون ساختن خانه‌ای جدید و خواستن از سازنده برای ایجاد مشخصات مقاوم به رادون در ساختمان است."
کارشناسان می‌گویند مهمترین چیزی که باید به یاد داشته باشید، این است که رادون در همه جا وجود دارد.
میلر می‌گوید: "رادون یک ماده طبیعی قشر کره زمین است. رادون درون خاک وجود دارد. مسئله این است که خانه به خصوص شما امکان راه یافتن آن را به داخل می‌دهد یا نه؟"