وی چهارمین فرزند خانواده است و تا ۱۲ سالگی در بانه زندگی کرد و بعد از آن با خانواده‌اش راهی سنندج شد.
قبادی تحصیلات متوسطه را در سنندج به پایان برد و سال ۱۳۷۱ برای ادامه تحصیل در دانشگاه، به تهران آمد و در رشته سینما در دانشکده صدا و سیما مشغول به تحصیل شد، ولی چندی بعد نیمه‌کاره رها کرد.
وی در سال‌های پایانی دهه ۶۰ به عکاسی هنری و صنعتی روی آورد. پس از آن، با ساخت فیلم‌های هشت میلی‌متری به فیلم‌سازی مشغول شد و حاصل آن، تعدادی فیلم داستانی و مستند هشت میلی‌متری بود.
فیلم‌های کوتاه قبادی از نیمه دهه ۱۳۷۰ مورد توجه قرار گرفتند و توانستند جوایز داخلی و خارجی متعددی را نصیب وی کنند.
فیلم زندگی در مه، مسیر تازه‌ای در کارنامه قبادی گشود. این فیلم جوایز متعدد بین‌المللی را به دست آورد و عنوان «پر افتخارترین مستند تاریخ ایران» را نیز به خود اختصاص داد.
وی با فیلم بلند زمانی برای مستی اسب‌ها به گروه فیلمسازان حرفه‌ای پیوست. این فیلم 16 جایزه از جشنواره‌های جهانی فیلم به خود اختصاص داده است. قبادی همچنین برای فیلم‌های کوتاهش بیش از 68 جایزه داخلی و خارجی دریافت کرده است.
وی یکی از پر کارترین سازندگان فیلم‌های کوتاه به شمار می‌آید و با فیلم زمانی برای مستی اسب‌ها توانست برای دومین بار در تاریخ سینمای ایران جایزه مهم و معتبر دوربین طلایی را که در جشنواره بین المللی فیلم کن به اولین ساخته‌های فیلمسازان جوان اهدا می شود، از آن خود کند.
برخی از آثار بهمن قبادی:
- 30 ثانیه درباره ما - (۱۳۸۸)
- کسی از گربه‌های ایرانی خبر نداره
- نیوه‌مانگ - (۱۳۸۵)
- لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند - (۱۳۸۲)
- آوازهای سرزمین مادری‌ام - (۱۳۸۱)
- زمانی برای مستی اسب‌ها - (۱۳۷۸)