این سبک معمولاً عناصر واقعی و تخیلی را به منظور تاکید بر یک پیام اصلی و همچنین به منظور ایجاد درگیری ذهنی در خواننده درهم می‌آمیزد.
هانتر تامپسون (Hunter S. Thompson) کلمه گانزو را اولین بار در سال 1970برای توصیف یک مقاله استفاده کرد و بعدها این سبک متداول شد. از آن زمان این اصطلاح برای دیگر کارهای هنری انتزاعی نیز استفاده شده است.
اصطلاح گانزو منتسب به هانتر تامپسون اولین بار در مجله بوستون گلوب به سردبیری بیل کاردسو (Bill Cardoso) در سال 1970 استفاده شد، زمانی که او مقاله "مسابقه کنتاکی رو به زوال و انحراف است" هانتر تامپسون را توصیف می‌کرد که برای ماه ژوئن 1970 ماهنامه اسکنلن (Scanlan's Monthly) تحت عنوان "روزنامه‌نگاری ناب گانزو " نوشته شده بود.
- مفاهیم: روزنامه‌نگاری زیست‌محیطی چیست؟
- مفاهیم: روزنامه‌نگاری مردم‌نگارانه چیست؟
- مفاهیم: روزنامه نگاری ادبی چیست؟
- مفاهیم: روزنامه‌نگاری شهروندی چیست؟
- مفاهیم: روزنامه‌نگاری زرد چیست؟
- مفاهیم: روزنامه‌نگاری حامی (مدافعه‌گرانه) چیست؟
- گانزو فقط یک سبک روزنامه‌نگاری نیست
کاردسو معتقد است که گانزو اصطلاح عامیانه ایرلندی جنوب بوستون بود که حالت یک فرد را بعد از یک شراب خواری طولانی مدت توصیف می‌کرده است.
کاردسو همچنین ادعا می‌کند که آن تحریف یک کلمه فرانسوی -کانادایی "gonzeaux" به معنای "مسیر روشن" بود، اگر چه این ادعا زیر سوال رفته است. در معنای ایتالیایی، گانزو یک کلمه معمولی برای یک شخص ساده لوح، یک "آدم هالو" می‌باشد.
دیدگاه دیگر اینکه، این کلمه تا سال 1960 از آهنگ گانزوی جیمز بوکر پیانویست نیو اُرلِان الهام گرفته است. این احتمال قبلی ظاهراً با زندگینامه شفاهی 2007 هانتر تامپسون تقویت می‌شود جایی که بیان شده است که اصطلاح گانزو از یک آهنگ جیمز بوکر گرفته شده است.
با این حال این نتیجه گیری هنوز چیز کمی می‌گوید از اینکه آیا هانتر تامپسون یا بیل کاردسو از این کلمه استفاده کرده‌اند یا نه.
بر طبق یاداشت‌های زندگینامه‌ای جرج جانسون درباره جیمز بوکر، درباره عنوان آهنگ "گانزو" از شخصیت فیلمی به نام "آدم پررو" سال 1960 می‌آید. از سوی دیگر ظاهراً این فیلم از داستان اِون هانتر در سال 1956 با همین عنوان الهام گرفته شده است، به طوری که آن اسطوره باقی می‌ماند کسی که اولین بار این اصطلاح را در ادبیات محاوره آمریکایی استفاده می‌کند. با این حال آن همزمان به نظر می رسد که این شخصیت یعنی گانزو بزرگ اولین بار در فیلم های عروسکی (Muppets) در سال 1970 ظاهر شد.
روزنامه نگاری گانزو معمولاً از سبک واقعی حمایت می‌کند و اغلب از تجربیات و احساسات شخصی استفاده می‌کند تا محتوایی برای موضوعات و حوادث فراهم کند و توجهی ندارد به محصول چاپ شده منظم که مطلوب رسانه روزنامه است و برای رویکرد شجاعانه تلاش می‌کند.
در روزنامه‌نگاری گانزو کاربرد نقل قول، کنایه، طنز، مبالغه، و حتی توهین معمول است. کاربرد روزنامه‌نگاری گانزو ناظر بر این است که روزنامه نگاری می‌تواند بدون تلاش برای عینیت صادق باشد و با مسامحه با ویراستاری معادل است.
سبک تامپسون بر مبنای این ایده ویلیام فالکنر (William Faulkner) است "گاهی اوقات تخیل بهترین واقعیت است".
با این حال مطالبی که تامپسون می‌نویسد اساساً واقعیت است، او از شگردهای طنزآلود برای فهماندن منظورش استفاده می‌کند.
تامپسون اغلب درباره استفاده از داروهای بازتوانی و مشروبات می‌نویسد و از استعداد ذهنی خود برای گزارشش اضافه می‌کند. همچنین این اصطلاح (گاهی اوقات توهین آمیز و انتقادآمیز) با توصیف هجویات روزنامه نگاری (عموماً هر نوشته‌ای) مهم شده است که تااندازه زیادی به سبک نوشته‌های تامپسون می‌باشد که با فن جریان سیال ذهن دارویی شناخته می‌شود.
ترس و تنفر در لاس ولاس: داستان کتاب "سفر وحشیانه به قلب رویای آمریکایی" با تکه‌هایی از مسابقه در بیابان در سال 1971 دنبال می‌شود و شخصیتی به نام راول دوک دارد که به همراه وکیلش دکتر گانزو می باشد.
اگر چه این کتاب به عنوان اولین کتاب روزنامه نگاری گانزو در نظر گرفته شده است، تامپسون می‌گوید آن یک تجربه ناقص بود. او مایل بود که آن کتاب اسناد ویرایش نشده از همه اتفاقات باشد اتفاقاً همینطور شد، با این حال او این کتاب را قبل از اینکه منتشر شود پنج مرتبه ویرایش کرد.
تامپسون خودش حوادثی را برپا می‌کرد، اغلب در یک رفتار شیطنت آمیز و پرخاشگرانه، و سپس رفتار خود و رفتار دیگران را مستند می‌کرد. تامپسون اغلب ویراستاران را اذیت می‌کرد و مطالبش را دیر ارسال می‌کرد تا ویرایش روی مقالاتش انجام نشود. تامپسون بر آن بود که مطالبش عین چیزی که نوشته است خوانده شود یعنی در یک سبک «گانزوی واقعی».
به گفته داگلاس برینکلی، روزنامه نگاری گانزو واقعاً نیازی به بازنویسی و کاربرد مکرر به مصاحبه‌های اصلاح شده و مکالمات تلفنی دقیق ندارد.
گانزو همچنین زمانی اتفاق می‌افتد که نویسنده خودش را از موضوعی که بررسی می‌کند حذف کند.
در بعضی نمونه‌ها، نظیر تعقیب طوفان توسط فردی که در رانندگی فیلمبرداری می‌کند بیشتر مستند می‌باشد، عنصر گانزو ذاتی است. با این حال در بیشتر نمونه‌ها نوعی انتخاب پیچیده و داوطلبانه روزنامه نگار است، یا یک شرکت رسانه‌ای است که روزنامه‌نگار برای آن کار می‌کند.
تامپسون احساس می‌کند که عینیت در روزنامه‌نگاری یک اسطوره است. اصطلاح گانزو هم اکنون یک سبک واقعی از نویسندگی شده است.
Source: Encyclopedia Guide for Mass Media, Communication and Journalism, K. B. DATTA, 2010, Volume 2, p.416
منبع این مدخل: دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها