آغاز روزنامه‌نگاری اینترنتی را برخی پایان روزنامه‌های سنتی و «مرگ واژه‌های مکتوب» نامیدند. اما این ایده‌ای جسارت آمیز و بلند پروازانه بود، چرا که علیرغم گذشت دو دهه از آغاز روزنامه‌نگاری اینترنتی و الکترونیک، روزنامه‌های چاپی و روزنامهنگاران سنتی نه تنها عقب ننشستند بلکه به کار خود ادامه می‌دهند.پس از این گرد و خاک اولیه روزنامهنگاران اینترنتی واقع بین‌تر شدند و دامنه و حدود فعالیت و تأثیرگذاری خود را دقیق‌تر ترسیم کردند.
«روزنامه‌نگاری شهروندی» عنوانی است که پس از این مرحله مطرح شد. این دیدگاه نوعی نگاه نقادانه به روزنامه‌نگاری حرفه‌ای را مطرح می‌کند. این که دامنه تولیدکنندگان خبر و اطلاعات به یک گروه خاص و حرفه‌ای محدود شود و آنان با دروازه‌بانی خود به گزینش، نشر و پخش اخبار بپردازند مورد اعتراض روزنامه‌نگاری شهروندی است.
یک‌سویه بودن جریان اخبار و اطلاعات از الیگارشی نخبگان حرفه‌ای به توده مردم با انتقاد نسل جدید روزنامه‌نگاری روبه‌روست، الگوی جانشین از این دیدگاه روزنامه‌نگاری تعاملی و دوسویه است جایی که مخاطبان منفعل و مصرف کننده صرف پیام‌های رسانه‌ها نباشند بلکه خود نیز در فرایند تولید اخبار و اطلاعات و مهم‌تر از آن نقد و ارزیابی اخبار رسمی فعال شوند.
روزنامه‌نگاری شهروندی معتقد است رسانه‌های قدیمی و روزنامهنگاران سنتی دارای تعصب‌های سیاسی‌اند و بر همین اساس بسیاری از اخبار و وقایع مهم را نادیده می‌گیرند، وارونه جلوه می‌دهند از این منظر روزنامهنگاران سنتی ارتباط خود را با دغدغه‌ها و نگرانی‌های مردم عادی و شهروندان از دست داده و ناقلان غیرفعال و بی‌چون و چرای پیام‌های رسمی هستند.
به همین دلیل روزنامه‌نگاری شهروندی در کنار اخبار عمومی که روزنامه‌های سنتی پوشش می‌دهند به اخبار و موضوعاتی می‌پردازند که روزنامهنگاران و روزنامه‌های سنتی پوشش نمی‌دهند، نمی‌توانند پوشش دهند یا نمی‌خواهند پوشش دهند.
از نگاه روزنامه‌نگاری شهروندی به مردمی که پیش از این به عنوان «مخاطب» شناخته می‌شدند و فقط طرف خطاب و گوش شنوا بودند باید قدرت انتخاب سوژه و موضوع داده شود؛ قدرتی که در روزنامه‌های سنتی تنها در اختیار دبیران و سردبیران است.
روزنامه‌نگاری شهروندی همچنین با دامن زدن به تنوع و تکثر پیام و رسانه شورشی علیه رسانه‌های بزرگ و غول پیکر و نیز دولت‌ها و قدرت‌های فراگیر و اقتدارگرا است، هر کسی روزنامه خود را دارد، هیچ خبری مخفی نمی‌ماند و ممیزی و سانسور در کمترین موارد ممکن قابل اعمال است.
به‌طور کلی روزنامه‌نگاری شهروندی انحصار زدایی از دسترسی تولید و نشر اطلاعات و اخبار را هدف خود قرار داده است و تلاش دارد نشان دهد شهروندان عادی بدون دخالت قدرت‌های حرفه‌ای و تکنوکراتیک سیاسی و اقتصادی قادرند در مورد زندگی عمومی اطلاعات به دست آورند.
