این گونه غاز زیبای آسیایی قادر است تا 8 ساعت بر فراز هیمالیا با قدرت پرواز کند.
یک تیم تحقیقاتی با اتصالGPS به 25 غاز در هند در سال 2009 متوجه مهاجرت بهاری و سالانه این پرندگان به مغولستان و مناطق اطراف برای تخم‌گذاری شد.
آن‌ها برای رسیدن به این منطقه باید به هیمالیا بلندترین رشته کوه دنیا و قله اورست بلندترین نقطه زمین به پرواز درآمده و 8.850 متر صعود می‌کردند.
به گفته محققان، مهاجرت غازها دو ماه طول کشید و آن‌ها طی این مدت 8.000 کیلومتر و 6.437 متر ارتفاع را طی کردند. غازها ایستگاه‌هایی را برای استراحت انتخاب می‌کردند. جالب آن که آن‌ها به طور متوسط 8 ساعت طاقت‌فرسا و بدون هیچ استراحتی طی مسیر می‌کردند.
آن‌ها می‌گویند: بدن این غازها برای پرواز در ارتفاع ساخته شده است. جالب‌تر آن که آن‌ها این صعود را با قدرت ماهیچه‌های خود و قدرت هرچه تمام انجام می‌دهند. در صورتی که صعود سایر گونه‌ها با بال‌های باز است، آن‌ها از دم یا سایر اعضاء کمک نمی‌گیرند.
غازها در حین پرواز غات‌غات کرده، صداهای زیادی از خود در می‌آورند.
در این پرندگان تغییرات فیزیولوژیک متعددی برای سازگاری و این نوع مهاجرت ایجاد شده است. اگرچه بسیاری از این پیچیدگی‌ها داخلی بوده و مشهود نیست.
برای مثال، مطالعات نشان داده است غازها نسبت به سایرین مویرگ و گلبول‌های قرمز بیشتری دارند و این به معنی رسیدن اکسیژن بیش‌تر و سریع‌تر به سلول‌های ماهیچه است.
ساختار آن‌ها طوریست که انرژی بین سلولی بیشتری نسبت به سایر پرندگان تولید می‌کنند.
دیگر آن که آن‌ها خیلی سریع نفس می‌کشند تا کیفیت اکسیژن خالص گرفته شده از خون را بالا ببرند.
غازها پرواز بی‌خطر و آرام را ترجیح می‌دهند و حتی در طول شب هم پرواز می‌کنند.
http://news.nationalgeographic.com