بعد از طی مراحل ابتدایی، تا پایان مقطع متوسطه در محل تولدش سال 1354 در رشته علوم اجتماعی دانشگاه تهران قبول شد. آمدن به تهران وعلاقه‌اش به مباحث روشنفکری و مذهبی سبب شد تا با دکتر علی شریعتی و سلسله مباحثش در حسینیه ارشاد آشنا شود و از جمله کسانی باشد که در پایه گذاری انجمن اسلامی دانشجویان مشارکت جدی داشت.
بعد از انقلاب او از جمله دانشجویان تحکیم وحدت بود که به دلیل برخی اختلاف روش‌ها فعالیت سیاسی در این کسوت را رها کرد و به دنبال فعالیت فرهنگی شتافت.
سلمانیان سال 1359 وارد خبرگزاری پارس(خبرگزاری جمهوری اسلامی کنونی) شد و سال 1360 هم به سازمان صدا و سیما رفت و معاونت برون‌مرزی سازمان و سپس مدیرکلی برون مرزی این سازمان را عهده‌دار شد که همکاری او با این سازمان در سمت‌های مختلف تا همین اواخر هم استمرار داشت که از جمله آنها راه‌اندازی بخش تولیدات شبکه جام جم بود.
سلمانیان همزمان با کار در صدا و سیما در سال 1369 که کشور تحولات تازه‌ای را به جهت ورود به دوران سازندگی آغاز کرده بود، به دعوت علی مرادخانی به مرکز موسیقی (مرکز سرود و آهنگ‌های انقلابی ) وزارت ارشاد آمد و در سمت معاونت و مدیرکل نظارت و ارزشیابی این نهاد به فعالیت پرداخت.
سلمانیان در کنار علی مرادخانی اسباب تحولات مثبتی در حوزه موسیقی شدند که از جمله آنها شکل‌دهی به جشنواره‌های مختلف (جوان، نواحی، ذکر و ذاکرین) و تاسیس خانه موسیقی و توسعه فعالیت‌های انجمن موسیقی ایران را می‌توان نام برد.
علاقه او به موسیقی و پشتکارش در این زمینه و جست‌وجوگری‌هایش سبب شد تا در سال‌های میانی دهه هفتاد به عنوان داور مشاور در کنار داوران اصلی جشنواره موسیقی فجر قرار گیرد.
سلمانیان در اوایل دهه هشتاد در شورای موسیقی استان‌ها به فعالیت پرداخت و توانست با همکاری جمعی از اهالی موسیقی و در کنار مدیر این مجموعه،سید عبدالحسین مختاباد، طرح ا طلس تولیدات موسیقی ایران را تنظیم و تدوین کند.طرحی که بعدها و به رغم کار کارشناسانه او و دیگر اعضای شورا، عملا اجرایی نشد و به بوته فراموشی سپرده شد.
سلمانیان در ماجرای شکایت خانواده فرهاد مهراد، خواننده نامی‌موسیقی پاپ، از صدا و سیما به دلیل شان فرهنگی‌ای که داشت، به عنوان حکم،دو طرف او را پذیرفتند و توانست بخشی مهم از تعیین حق‌الزحمه برای کپی‌رایت را پی‌گیری کند.
سلمانیان در سال 1361زدواج کرد و صاحب دو فرزند (حنانه و فاطمه) شد. دو برادر او در سال‌های جنگ تحمیلی شهید شدند.
این کارشناس موسیقی , مدیر با سابقه فرهنگی در دو سال آخر عمر خود به دلیل کم‌اعتنایی مدیران وقت مرکز موسیقی عملا از دایره کاری به کنار گذاشته شد.
او ششم مرداد ماه 1389 در اثر حمله و ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.