به گزارش ایسنا، آفکام، سازمان نظارت بر رسانه‌های انگلیس، در اوایل آذر ماه سال جاری و در پی وارد آوردن اتهام نقض قوانین این سازمان از سوی پرس تی وی، این شبکه را به پرداخت یکصد هزار پوند جریمه محکوم کرد. یک ماه قبل از ابلاغ این حکم، افکام از تصمیم خود مبنی بر قطع پخش برنامه های پرس تی وی از طریق ماهواره اسکای (SKY) آن هم به بهانه خطای اداری مسئولان شبکه صحبت به میان آورده بود.
در نهایت با توجه به ضرب الاجل 35 روزه آفکام (تا 4 ژانویه 2012 - 14 دی 90) برای پرداخت جریمه 100 هزار پوندی و همچنین درخواست از شرکت پرس تی وی لندن که یک شرکت خصوصی رسانه ای انگلیسی است که برای شبکه پرس تی وی کار تولیدی انجام می دهد، مبنی بر انتقال دفترشان از لندن به داخل ایران اینطور به نظر می رسد که مسیرهای طراحی شده توسط آفکام در هر صورت به قطع برنامه های این شبکه از ماهواره اسکای منجر خواهد شد.
پاسخ پرس تی وی به تصمیم آفکام:
"این نامه در رابطه با تصمیم اُرگانِ تحتِ کنترلِ دولتِ شما، مبنی بر ممنوعیت پخش پرس تی وی در تلاشی از سر استیصال برای ساکت کردن صدائی متفاوت در انگلیس، نگاشته می‌شود.
تصمیم شما برای حذف پرس تی وی از ماهواره اسکای، پس از آن اتخاذ شد که مدارکی از مکاتبات سفارت آمریکا در لندن مبنی بر تلاش‌های هماوای واشنگتن و لندن مبنی بر بستن پرس تی وی به بیرون درز پیدا کرد.
آشکار است ریشه اقدامات دولت انگلستان علیه پرس تی وی در پوشش‌دهی گسترده این شبکه به بحران‌های چندجانبه‌ای است که توسط سیاست‌های داخلی و خارجی لندن ایجاد شده است.
پرس تی وی اخبار مربوط به حمله گسترده و تجاوز نظامی رژیم اسرائیل به مردم غزه را به صورت زنده پخش کرد. پرس تی وی اخبار مربوط به اقدامات نظامی انگلیس در عراق و کشتار مردم بی‌دفاع را منتشر کرد. اعزام نظامیان به عراق بر اساس یک گزارش دروغ، یک جنایت جنگی است و کسانی که فرمان جنگ را صادر کردند جنایتکار جنگی محسوب می‌شوند.
پرس تی وی ازدواج سلطنتی 2011 را از زاویه ای منتقدانه پوشش داد، به این ترتیب که هزینه ی هنگفت این ازدواج را در برهه ای که شهروندان انگلستان از نظر مالی در مضیقه بودند، برجسته نمود. شبکه همچنان به تظاهرات گسترده و ناآرامی های پیاپی آن که پس از کشته شدن عمدی مرد سیاه پوست توسط پلیس در ماه اوت، انگلستان را در بر گرفته بود، پوشش موشکافانه ای داد.
پرس تی وی همچنین با افراد زیادی مصاحبه کرد که دیدی منتقدانه نسبت به موضع دولت انگلستان در قبال انقلاب‌های دنیای اسلام داشتند. لندن به طور واضح از دیکتاتورها و شاهان جانبداری کرد و حتی پادشاه بحرین را به جهت دیدارهای رسمی دعوت کرد و به رژیمش کمک‌های نظامی نمود. این اقدامات همزمان با این بود که نیروهای بحرین پشتیبانی شده از طرف عربستان سعودی، تظاهرکنندگانِ آرام را شکنجه می‌دادند و می‌کشتند.
انگلستان همچنین در سال 2006، قرارداد چند میلیارد دلاری ننگ‌آوری با عربستان سعودی بست تا پیشرفته ترین تجهیزات نظامی اش را به یکی از فاسدترین رژیم های شاهنشاهی جهان بفروشد.
دولت انگلستان با پایه گذاری سلطنتی‌اش تاریخچه طویلی از نبردهای تجاوزکارانه و حمایت از پادشاهان و حکمرانان مستبد در سرتاسر جهان دارد.
در خاورمیانه، لندن به همراه واشنگتن، کودتای سال 1953 در ایران را سازماندهی کردند تا شاه را که توسط غرب حمایت می‌شد دوباره به مقام قبل خویش منصوب نمایند، تا اینکه بالاخره انقلاب اسلامی به سلطنت وی پایان داد.
در عراق، انگلستان در تجاوز نامشروع و تصرف کشور به آمریکا پیوست که این امر منجر به کشته و آواره شدن میلیونها انسان گشت.
حکومت سلطنتی انگلستان همچنین در سال 2001، با دنباله‌روی کورکورانه، آمریکا را در ورود به افغانستان همراهی کرد: جنگ متجاوزانه ی دیگری که هنوز علیرغم مخالفت شدید عموم مردم در انگلستان، پایان نیافته است. اخیراً یکی از مقامات ارشد افغانستان به پرس تی وی اظهار نمود که نیروی نظامی انگلستان همچنین نقش عمده ای در تولید و قاچاق مواد مخدر در افغانستان داشته است.
در آفریقا، هنوز از انگلستان به عنوان قدرت استعمارگر ددمنشی یاد می‌شود که بسیاری از اقلیت‌های محلی را برای دهه‌ها زیر چکمه‌های سربازانش در هم پاشید. شایان ذکر است، لندن هم اکنون در حال بررسی ایده مداخله نظامی مستقیم در سومالی می‌باشد، کشوری که مردم آن همینگونه هم، تحت فشار شدید ناشی از بلایای طبیعی و حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا هستند.
در آسیا، پایه گذار سلطنتی، تا آنجا که نیاز بود آدم کشت تا بتواند پایگاه قدرتش را در شبه قاره هند، یکی از دیگر مستعمراتش بنا سازد و به این ترتیب بهره جوئی استثماری‌اش را توسعه بخشد.
هزاران مایل آن سوتر در آمریکای لاتین، انگلستان هنوز در تلاش است تا خواسته‌اش را محقق سازد و در جهت تقابل نظامی بالقوه با آرژانتین بر سر جزایر مالویناس پیش می‌رود، آن هم سه دهه پس از جنگی کشنده با بئونوس آیرس، بخاطر مجمع الجزایر تحت اشغال انگلستان.
قرنها تجاوزات قرون وسطائی توسط حکمفرمایان انگلستان برای لندن بدنامی جهانی به همراه آورده است. آخرین حلقه چنین اَعمالی، جنگ اخیر پایه‌گذار سطنتی علیه آزادی بیان است.
لندن در تلاش چند ساله اش علیه پرس تی وی از هیچ امری فروگذار نکرد و آفکام، ابزار دست نشانده‌اش برای کنترل رسانه، اکنون در حال باطل نمودن مجوز پخش شبکه می‌باشد، به امید آنکه این اقدام از روی انفعال، موجب شود حقایق به گوش مردم انگلیس نرسد.
ولی، آنچه دولت انگلستان از درک آن عاجز است آن است که حقیقت را نمی‌توان تا ابد پنهان کرد و آن دسته از مردم انگلیس که می‌خواهند به صدای متفاوت پرس تی وی گوش فرا دهند، قطعاً راهی برای تماشای شبکه ی منتخب خویش خواهند یافت. تاریخ چنین تلاش های باطلی برای سرکوبی آزادی بیان را نخواهد بخشید و این لکه ننگ نیز در کنار سایر اقدامات تجاوز کارانه حکومت انگلیس ثبت خواهد شد.»