و هم چنین در سال 2003 یک شغل ایتالیایی هالیوودی نیز دوباره ساخته شد که فیلم چندان خوبی هم نبود. با این همه به شغل ایتالیایی بعد از گذشت 42 سال از زمان ساختش به عنوان یک مرجع و رفرنس قابل قبول نگاه می شود. فیلمی در زیر گونه جنایی پلیسی با مضامین کمیک ، که اول از هر چیز بر هوش و نبوغ افراد بزهکارش و پرهیزشان از خشونت تکیه می کند.
گروهی سارق حرفه ای از لندن به شهر تورین می آیند تا نقشه ی بسیار ماهرانه ای مبنی بر دزدیدن 4 میلیون دلار شمش طلا را به اجرا بگذرانند. آنها باید دوربین های ترافیک شهر را مختل کنند و سپس به دو گروه تقسیم شوند. یک گروه وظیفه سرقت و دیگری گمراه کردن پلیس را به عهده می گیرند. در نهایت با استفاده از 3 ماشین مینی کوپر از مهلکه می گریزند و خود را به اتوبوس امنی می رسانند که قرار است آنها را از مرز رد کند. اما این پایانی نیست که تصور می کنند...
درام جنایی - کمدی شغل ایتالیایی (ترجمه مناسب تر : کسب و کار ایتالیایی) یک تریلر بسیار معمولی است که به ساده ترین و کودکانه ترین وجهی انجام کار بد و عواقبش را بازگو می کند و البته بدلیل داشتن صحنه های درخشان و فوق العاده جالب توجه رانندگی در تمام معابر و خیابان ها و حتی پشت بام های شهر تورین ( به مدد استفاده از ماشین های خیلی کوچک موسوم به مینی کوپر) چشم نواز از کار درآمده و حالا بعد از گذشت بیش از 40 سال از زمان ساخت فیلم ، بواسطه همین سکانس های مهیج قابل دیدن است، اگرچه نقشه بی عیب و نقص دزدی و هوش بسیار بالا در طرح و پیاده کردن آن را نیز باید در نظر گرفت.
شغل ایتالیایی اگرچه دارای داستانک ها و حتی کاراکترهای کمدی است اما بیشتر یک تریلر جنایی است که به نوعی مرجع فیلم های زیر مجموعه ژانر جنایی - پلیسی یعنی گونه کیپ فیکشن تبدیل شده بود. در فیلم هایی که انجام یک کار جنایی شامل سرقت و فرار و یا درگیری با پلیس ، طی فرایندهای حرفه ای و تفکر انجام بگیرد پای این زیرگونه به میان می آید. و طبیعی است که برای چفت و بست چنین داستان هایی دستمایه های کمیک بهترین راه حل است. روندی که در شغل ایتالیایی تا حد اغراق وجود دارد. و همین اغراق در عمده کاراکترها وجود دارد.
یک مقایسه ساده نسبت با ساخت و سازهای دهه 80 به این طرف ثابت می کند که فیلم های اینچنینی برای جذاب تر شدن بی دلیل داستانک ها و یا کاراکترهای فرعی را برای کشته شدن وارد فیلم می کنند اما در شغل ایتالیایی اینچنین نیست. در فیلم پلیس مدام به دنبال چارلی و افرادش است اما هوشمندی آنها بهترین سلاحشان برای خلاصی از دست پلیس است نه اسلحه نداشته شان و این خود مورد قابل احترامی می تواند باشد.
یک نکته جالب توجه و تا حدی کنایه آمیز فیلم محل وقوع ماجرااست. جایی که چارلی و گروهش از آنجا آمده اند کشوری است که تشکیلات گنگستری ندارد و عمده دزد ها خرده پا هستند. به قول چارلی از بس انگلیسی جماعت حقه باز و کلاش و مهم تر از همه خسیس است ، دزدان و جنایتکارانش نیز تنها هستند و هم دست ندارند و گروه های برزگ دزدی شکل نمی گیرد. حالا همین انگلیسی ها آمده اند و در مهد مافیا یعنی در ایتالیا و آن هم در تورین که بعد از سیسیل اصلی ترین شهرشان محسوب می شود ، سفره دزدی آماده کرده اند . چارلی کروگر گروهی را به دور خودش جمع کرده که از همه قماش در آن یافت می شوند. از یک پروفسور کمی کم عقل تا یک نوجوان سر به هوا . اما تمامی افراد او کمی تا قسمتی جدای از وفاداری به او در کار خود نابغه نیز هستند. روند آماده سازی آنها برای اجرای نقشه شان دقیقا این میزان هوش و آمادگی شان را نشان می دهد. و شاید همین تکیه بر هوش و اجرای نقشه هوشمندانه است که باعث شده شغل ایتالیایی نماینده نسل خودش در ساخت فیلمی جنایی باشد که در آن کشتار و خون ریزی ( به رغم بار کمدی فیلم) وجود نداشته باشد.
شروع شغل ایتالیایی و سکانس افتتاحیه برای یک فیلم جنایی کمدی بسیار قابل است اما در ادامه شلوغی های بی حد چنان بی نظمی غیر قابل کنترلی بر فیلم تحمیل می کند که ناگزیر تماشاگر دل زده می شود. شروع فیلم با صحنه ورود یک ماشین لامبورگینی به تونل بزرگ شهر تورین توام است. ماشین از کنترل راننده خارج می شود و لامبورگینی تصادف کرده و منفجر می شود. دقایقی بعد حضور یک بولدوزر در محل حادثه به طور کلی مسیر را می بندد و همین وقایع که فورا به معرفی چارلی کروگر و سابقه اش وصل می شود نوید این مهم را می دهد که این صحنه سازی ها به ماجرایی بسیار بزرگ مربوط است. با این همه شغل ایتالیایی در پرداخت کاراکترها بسیار ناتوان است. اگرچه حدود 20 دقیقه از فیلم ، بویژه سکانس های پایانی در داخل ماشین های مینی کوپر و با کمترین دیالوگ سپری می شود و تماشاگر فقط صحنه های اکشن ماشین سواری را حتی در رودخانه و روی پشت بام و داخل تونل ها و مترو نیز می بیند اما در معرفی کاراکترها و توانایی شان بسیار الکن است و فقط از نتیجه ماجرا ، طریقه دزدی ، اختلال در مرکز کنترل ترافیک تورین ، ساخت موتورهای تقویت شده و بدنه مینی کوپرها ، ثابت می شود که کارشان خوب بوده و باهوش شمرده می شود . اما شخصیت شان باعث هیچ درگیری فکری با تماشاگر نمی شوند.
در این میان البته قضیه مایکل کین و بنی هیل فرق دارد. هردو بواسطه نقش شان و به مانند همیشه پر انرژی و صمیمی ظاهر شده اند اما شغل ایتالیایی به عنوان یک تریلر جنایی با مضامین کمدی از یک دوجین کاراکتر استفاده کرده که عمده آنها بی رنگ از آب در آمده اند و حضورشان ؛ اینگونه ؛ باعث بی نظمی و سردرگمی شده است. به روایتی سهم مایکل کین و بنی هیل در مقام بازیگر و سهم فیلمبردار و تدوینگر در پشت دوربین و در اتاق مونتاژ بسیار از سهم کارگردان شغل ایتالیایی یعنی پیتر کالینسون بیشتر و پررنگ تر است. داگلاس اسلوکومبی در مقام مدیر فیلمبرداری بسیار خوب عمل کرده و توانسته صحنه های خارجی بویژه سکانس مهیج رانندگی را خلاق از کار در بیاورد. همچنین سکانس اختتامیه ( اوج هیجان فیلم ،جایی که اتوبوس در حال سقوط است) هم در نماهای خارجی و هم داخلی در اتوبوس قابل قبول و کارآمد خلق شده اند. جان ترامپر تدوینگر شغل ایتالیایی نیز اگرچه برای سکانس های ابتدایی کار سختی در پیش نداشته اما تدوین او برای صحنه های پرسرعت رانندگی در خیابان های تورین فوق العاده است.
شغل ایتالیایی در زمان ساخت و اکران خود در سال 1969 بسیار مورد توجه واقع شد . محبوبیت این فیلم باعث شد فیلم های مشابه تلویزیونی زیادی از داستانش اقتباس و ساخته شوند و هم چنین در سال 2003 یک شغل ایتالیایی هالیوودی نیز دوباره ساخته شد که فیلم چندان خوبی هم نبود. با این همه به شغل ایتالیایی بعد از گذشت 42 سال از زمان ساختش به عنوان یک مرجع و رفرنس قابل قبول نگاه می شود. فیلمی در زیر گونه جنایی پلیسی با مضامین کمیک ، که اول از هر چیز بر هوش و نبوغ افراد بزهکارش و پرهیزشان از خشونت تکیه می کند.
The Italian job
کارگردان : پیتر کالینسون / تهیه کننده : مایکل دیلی / فیلمنامه : تروی کندی مارتین / موسیقی : کوئینسی جونز / فیلمبردار : داگلاس اسلئکومبی / تدوین : جان ترامپر / محصول پارامونت : 1969 انگلستان / زمان : 95 دقیقهبازیگران: مایکل کین ( چارلی کروکر) / نوئل کووارد ( بریگر) / بنی هیل ( پروفسور پیچ ) / رالف والونه( آلتابانی) و تونی بکلی (فردی)