رد شدی که، من اونجا پیاده می‌شدم... با تو نبودم با راننده بودم...» یک وقت اشتباه نکنید، این تکه‌ای از یک قصه یا نمایشنامه رادیویی نیست. این صحنه‌ای کوچک از هزاران صحنه‌ای است که هر روز در برخی از تاکسی‌ها و سواری‌ها شاهدش هستیم؛ صحبت کردن با موبایل با صدای بلند! البته شاید اینگونه مکالمات حس فضولی برخی را ارضا کند؛ اما راستش بیشتر افراد آنقدر در مسائل و مشکلات زندگی خود غرق هستند که ترجیح می‌دهند در تاکسی فقط به مسیری که در پیش دارند فکر کنند و حوصله شنیدن حتی مفت و مجانی مشکلات و حرف‌های دیگران را ندارند! از همه اینها مهم‌تر حق برخورداری برابر همه، از فضا و مکانی است که در آن به سر می‌برند.
این مکالمات آزاردهنده و طولانی با ایجاد آلودگی صوتی این حق را از راننده و دیگر همسفران سلب می‌کند. رواج این پدیده در یک جامعه در دراز مدت می‌تواند سبب اختلالاتی در روابط بین فردی شود. گاه شده که یک روز کاری فردی با شنیدن این دست مکالمات آزاردهنده خراب شده است.افرادی که به این شیوه مکالمات در تاکسی می‌پردازند، به هر دلیلی که این کار را می‌کنند، شاید ندانند که این کار عین علنی کردن مسائل خصوصی و شخصی‌شان است و می‌تواند سبب‌ساز مشکلات اجتماعی زیادی برای آنها و البته برای افرادی باشد که ناچارند این مکالمات زجرآور را تحمل کنند. امروزه هشدارها در خصوص عدم استفاده از تلفن همراه در بیمارستان‌ها، سالن‌های سینما و تئاتر مؤثر واقع شده است اما در خصوص تاکسی‌ها و اتوبوس‌ها به‌نظر می‌رسد که در این زمینه هنوز راه درازی در پیش داشته باشیم!
حق استفاده برابر
کوچک که بودیم گاهی در جمع دوستان و آشنایان به دوستی که خیلی راحت و بدون توجه به دیگران می‌نشست، به شوخی می‌گفتیم اینجا که خانه خاله نیست. اما گویا قصه این بد‌نشستن‌ها سر دراز دارد و عده‌ای هنوز این عادت دوران کودکی خود را اینجا و آنجا یدک می‌کشند! این عده وقتی در تاکسی یا در اتوبوس می‌نشینند، گویی همه صندلی را خریده‌اند و دیگری حق استفاده از آن را ندارد، که صد البته این مسئله موجبات اذیت و آزار همسفران وی را فراهم می‌سازد.
در این بین البته خانم‌ها دل خونی از این دسته افراد دارند. جالب اینجاست که وقتی به این افراد اعتراض می‌شود و از آنها خواسته می‌شود که درست بنشینند، با قیافه‌ای حق به جانب می‌گویند، من که جای خودم نشسته‌ام، اگر ناراحت هستید، می‌توانید یک تاکسی دربست بگیرید! حال آنکه رفتار خود افراد نشان از این دارد که گویا تاکسی یا اتوبوس تنها برای استفاده شخصی آنهاست.
در این میان عده‌ای از این افراد هم به بهانه به همراه داشتن کیف سامسونت، کیف لپ‌تاپ یا بار نه تنها به شکل بدی می‌نشینند، بلکه بخشی از سنگینی وسیله همراه خود را بر زانوی دیگران تحمیل می‌کنند. به هر صورت شاید این افراد فراموش کرده‌اند که دیگران به اندازه آنان برای تاکسی و اتوبوس پول پرداخت کرده‌اند و لذا حق استفاده برابر با آنها را از این امکانات دارند.