در این مجموعه همه در قبال شهر خود و ریز و درشت اتفاقات آن مسئول هستند. بر همین اساس- همانگونه که بارها نوشته‌ایم- اصلاح فرهنگ رانندگی هم امری نیست که تنها از سواره‌ها انتظار برود بلکه همه اعم از سواره و پیاده در ایجاد و ارتقای آن سهیم هستند بنابراین به همان صورت که باید رفتارهای برخی از عابران پیاده را در هنگام عبور از خیابان زیر سؤال برد و اینکه چرا از روی خط‌کشی ویژه عابر پیاده تردد نمیکنند، باید از سواره‌هایی هم که حریم عابران پیاده را رعایت نمیکنند، انتقاد کرد.
متأسفانه برخی از شهروندان سواره، خیابان را تنها حق خود می‌دانند و هیچ توجهی به عابران و حقوق مربوط به آنها ندارند. خیابان برای این افراد تنها در رفت‌وآمد خودروها و سایر وسایل نقلیه تعریف می‌شود. کافی است سری به خیابان بزنید و فهرست نسبتا بلند بالایی از این دست رفتارها تهیه کنید! با دیدن اینگونه رفتارها گاهی وقت‌ها آدم به‌خودش می‌گوید که پس این همه نشانه‌ها و علائم راهنمایی و رانندگی برای چیست؟ و چرا برای عده‌ای بود و نبود این علائم یکسان است؟
برای نمونه؛ اگر خط عابر پیاده حریمی است برای تردد پیاده‌ها، پس چرا برخی از رانندگان حق عابری را که در حال حرکت از روی این خط است، رعایت نمیکنند و به جای کاستن از سرعت خود، با سرعت بیشتر از کنار وی رد می‌شوند؟ این دسته از رانندگان آیا پیش خود اندیشیده‌اند که با این کار به غیراز نقض حقوق همشهریان، جان آنها را به خطر می‌اندازند؟ در این میان، عده‌ای دیگر از رانندگان روی خط عابر پیاده پارک می‌کنند و به این طریق هم رفت‌وآمد عابران پیاده را با مشکل روبه‌رو می‌سازند و هم سبب کندی در تردد دیگر خودروها می‌شوند.
همه جا نمی‌توان نشست!
این واقعیتی است انکار‌ناپذیر که امکانات موجود در یک شهر هیچگاه کفاف همگان را نمی‌دهد و به همین دلیل همه باید در حفظ این امکانات و رعایت حق یکدیگر در استفاده از آنها بکوشند. البته برنامه‌ریزان و مسئولان شهری تلاش دارند تا امکانات شهری را متناسب با رشد جمعیت افزایش دهند؛ اما خود همین مسئله نیازمند برنامه‌ریزی‌های ویژه‌ای است.
به هر روی با اینکه هم مسئولان شهری در پی تدارک و افزایش امکانات شهری هستند و هم شهروندان با صبر و تحمل خود کمبودها را تحمل می‌کنند و از همین امکانات مراقبت می‌کنند؛ اما هستند شهروندانی که به زعم خود به طریق دیگری مشکلات را حل و فصل می‌کنند. فکر نکنید که این افراد چیزی به امکانات شهری می‌افزایند، نه! اینطور نیست. این شهروندان در صورت رویارویی با مشکلی شخصی، برای رفع آن به راه‌های نادرست متوسل می‌شوند. در واقع این افراد از لوازم و امکانات موجود در شهر به شیوه‌ای نادرست استفاده می‌کنند.
نمونه این مسئله را می‌توان در اتوبوس‌های جدید(بی‌آر‌تی) دید. در این اتوبوس‌ها پشت صندلی راننده جعبه‌ای تعبیه شده که در آن سامانه رایانه‌ای این نوع اتوبوس‌ها قرار داده شده است. با وجود هشدارهای رانندگان مبنی بر ننشستن روی این جعبه بازهم برخی از شهروندان به‌دلیل نبود جا روی آنها می‌نشینند؛ غافل از اینکه این کار ممکن است سبب خرابی و از کار افتادگی اتوبوس در وسط خیابان شود. حال تصور کنید که اگر این معضل پیش آید، چه اندازه از وقت دیگران تلف می‌شود و چه راهبندانی در خیابان ایجاد خواهد شد؟!
