تو که مرهم نه ای...

این عکس که فرشید هماوند از یکی از همین گوشه کنارهای شهر گرفته است، آبخوری‌ای را نشان می‌دهد که به یمن برخی از شهروندان خوش ذوق کاربری جدیدی پیدا کرده و در نهایت در راستای اصل هر جا دستت می‌رسد، زباله را رها کن! به سطل آشغال تبدیل شده است. افرادی که دست به سرقت شیرهای این آبخوری زده اند، لابد پیش خود گمان کرده‌اند که این آبخوری بدون شیر هم می‌تواند همه را سیراب سازد! آنها هیچ به‌خود نگفتند که اگر کودکی یا شهروند سالخورده و خسته‌ای بخواهد در این هوای گرم تشنگی خود را فروبنشاند، چه باید بکند؟

از سوی دیگر، گیریم که عده‌ای شیرهای این آبخوری را به سرقت بردند، آیا این دلیل می‌شود که ما آن را به یک زباله دانی تبدیل کنیم؟ آیا بهتر نبود با دیدن این وضعیت، مسئولان را در جریان می‌گذاشتیم تا چاره‌ای برای مشکل پیش آمده بیابند؟ بی‌تردید به سرقت رفتن شیرهای آبخوری امری نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت، اما نکته در این است که عده‌ای دیگر از شهروندان هم به جای اینکه مرهم زخم باشند، خواسته یا ناخواسته بر آن نمک می‌پاشند و بدین طریق بر عمق و وسعت آن می‌افزایند.