این ماجرا، روز شنبه با انتشار اظهارنظرهای حسن بیادی، نایب رئیس شورای شهر ابعاد تازه‌تری پیدا کرد، چرا که عنصر اصلی و تکرار شونده همه مباحث مرتبط با نمایشگاه امسال، ترافیک است و اظهارات بیادی، اگرچه شاید موضع رسمی شورای شهر نباشد، اما به طور طبیعی، جبهه دیگری را به این صف‌آرایی فرهنگی، اضافه می‌کند.
بیادی در گفت‌وگوی صریح خود با خبرگزاری مهر، با انتقاد از عملکرد وزارت فرهنگ در 2 سال گذشته، گفت: در زمینه برگزاری نمایشگاه کتاب گله داریم، زیرا هرساله در این رابطه، جلساتی را برای برگزاری موفق با مسئولان داشتیم که در دو سال گذشته، مسئولان نمایشگاه و وزارت ارشاد هیچ نوع هماهنگی را با شهرداری و مخصوصا شورای شهر نداشته‌اند.
اما بیادی تنها به انتقاد از ناهماهنگی ارشاد اکتفا نکرد و مساله را گسترش داد: ما در این سالها ثابت کردیم که با تعامل و هماهنگی می‌توان ترافیک نمایشگاه را حل کرد، در حالی که هم‌اکنون مشکلات مدیریت صحیح را بر دوش نمایشگاه می‌گذارند.
به این ترتیب، با اعلام موضع شورای شهر تهران، معاونت فرهنگی وزارت ارشاد، باز هم تنهاتر به نظر می‌رسد. تاکنون، اتحادیه ناشران، انجمن ناشران دانشگاهی و در واقع همه طرفهای درگیر، از دورپاره‌سازی نمایشگاه انتقاد کرده و حتی تهدید به تحریم آن کرده‌اند. حالا به نظر می‌رسد که شورای شهر و شهرداری نیز در جبهه مخالفان قرار گرفته‌اند.
بیادی ضربه نهایی را به پاشنه آشیل تصمیم ارشاد درباره نمایشگاه وارد می‌کند: تحقیقات زیادی در زمینه دوپاره‌کردن نمایشگاه کتاب در شورای شهر انجام شده که هیچ موفقیتی را جهت کاهش ترافیک تهران نشان نمی‌دهد.
او ادامه می‌دهد: مردم بخشی از ترافیک را پذیرفته‌اند، منتها اعتقاد داریم که با ظرفیت موجود، اگر سازمانها و ارگانها همکاری کنند، نمایشگاه را می‌توان در یک جا و ایمن و کم‌هزینه برگزار کنیم.
نایب رئیس شورای شهر تهران باز هم مساله را گسترده‌تر می‌کند. به اعتقاد بیادی، وزارت ارشاد برای انتقال نمایشگاه موظف بوده است از شورای شهر اجازه بگیرد و در کار این نمایشگاه با توجه به ابعاد بین‌المللی که دارد، نباید هیچگونه وقفه‌ای ایجاد شود.
اما در سوی دیگر میدان، محسن پرویز، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ که نوک پیکان همه انتقادات به سوی اوست، در تمام بحث‌ها و انتقادات مطرح شده، تلاش کرده است با اتخاذ موضعی محکم و بی‌هیچ عقب‌نشینی، تصمیم وزارتخانه را تصمیمی کارشناسانه و درست ارزیابی کرده و اطمینان دهد که هم دوپاره‌شدن نمایشگاه به صلاح است و هم برگزاری پاره داخلی آن در مصلای امام خمینی.
پرویز در تازه‌ترین اظهار نظرش می‌گوید: قطعا اگر مصلا پاسخگوی همه ناشران نبود این کار را نمی‌کردیم. ما پس از کارهای کارشناسی که انجام داده‌ایم به این نتیجه رسیدیم که برگزاری نمایشگاه به صورت یک جا در محل فعلی امکان‌پذیر نیست.
اگرچه همه طرفهای درگیر در ماجرای نمایشگاه کتاب، نظرات خود را کارشناسانه یا مبتنی بر کارشناسی می‌دانند، به نظر می‌رسد این مساله به عرصه خوبی برای طناب‌کشی سیاسی نیز بدل شده است.
این که در پایان این زورآزمایی پرحاشیه و نفس‌گیر، دست کدام یک رها خواهد شد، در آینده معلوم می‌شود. اما آیا تنها گذاشتن وزارت فرهنگ حتی اگر تصمیم نادرستی اتخاذ کرده باشد، اقدام شایسته‌ای است؟