همایش روز رسانه‌های اجتماعی ۱۰ تیرماه در سالن همایش پژوهشکده فرهنگ، هنر و معماری با ریاست دکتر یونس شکرخواه برگزار می‌شود و پروفسور یحیی کمالی پور، دکتر حسن نمکدوست تهرانی، دکتر محمد سلطانی‌فر، دکتر ناصر فکوهی، دکتر سید وحید عقیلی و دکتر بهزاد دوران اعضای شورای سیاستگذاری آن هستند
در این نشست خبری یونس شکرخواه رئیس همایش، دکتر حسین امامی دبیر علمی همایش و جواد افتاده دبیر اجرایی همایش حضور داشتند.
به گزارش دبیرخانه، رئیس همایش روز رسانه‌های اجتماعی با اشاره به نقش رسانه‌های اجتماعی در دنیا گفت: در حال حاضر بزرگترین کمپانی‌های رسانه‌ای، بخشی تحت عنوان سیاست‌های رسانه‌ای برای خود تعریف کرده‌اند و به اعضای خود آموزش می‌دهند که چگونه از رسانه‌های اجتماعی در حرفه خود بهره جویند.
او افزود: در بسیاری مواقع وقتی صحبت از رسانه‌های اجتماعی به میان می‌آید به جنبه‌های سیاسی اشاره می‌شود در حالیکه این طور نیست در حال حاضر در دنیا روز رسانه‌های اجتماعی اغلب به عنوان یک پدیده شهری از سوی شهرداری‌ها جشن گرفته می‌شود و آنها از رسانه‌های اجتماعی حمایت می‌کنند زیرا مردم با حضور در شبکه‌های اجتماعی می‌توانند در مدیریت شهری همکاری کنند.
دکتر حسین امامی دبیر علمی همایش روز رسانه‌های اجتماعی نیز گفت: ما در اوج تکنولوژی‌های مبتنی بر وب هستیم که خود را در قالب رسانه‌های اجتماعی نشان دادند. در رسانه‌های اجتماعی، تعامل ،گفتگو و ارتباطات را به صورت ملموس می‌توان مشاهده کرد.
حسین امامی در خصوص هدف از برگزاری همایش گفت: هدف از برگزاری این همایش شناسایی ظرفیت‌های رسانه‌های اجتماعی است و از آنجا که تاکنون صرفا به آسیب‌های رسانه‌های اجتماعی پرداخته شده است می‌خواهیم نگاه جدیدی به این نوع از رسانه‌ها داشته باشیم.
از دیگر سو؛ یونس شکرخواه رئیس همایش روز رسانه‌های اجتماعی در تعریف رسانه‌های اجتماعی گفت: هر فرمت رسانه‌ای که امکان تعامل جمعی را فراهم کند رسانه اجتماعی نامیده می‌شود. در علم ارتباطات؛ وسایل ارتباط جمعی، ارتباطاتی یکسویه را از طریق جمع محدودی برای جمع گسترده دیگری فراهم می‌کنند مانند رادیو و تلویزیون؛ و همین نوع از ارتباط است که ارتباط جمعی نام دارد. اما بعضی‌ها این نوع از ارتباط را با رسانه اجتماعی اشتباه می‌گیرند حال آنکه در ساده‌ترین تعریف باید گفت هر فرمتی که امکان مشارکت همه با همه را به صورت افقی فراهم می‌کند رسانه اجتماعی نامیده می‌شود.
شکرخواه افزود: رسانه‌های اجتماعی به ژانرهای مختلفی تقسیم می‌شوند، ویکی‌ها، بلاگ‌ها، میکرو بلاگ‌ها؛ وی‌لاگ‌ها، جوامع محتوایی؛ سایت‌های شبکه‌های اجتماعی نظیر فیسبوک از جمله رسانه‌های اجتماعی هستند و هر کدام کارکردهای متفاوتی دارند مثلا در ویکی‌ها نظیر ویکی پدیا؛ تولید علم به صورت همکاری‌جویانه صورت می‌گیرد.
او در ادامه گفت: در دنیای ارتباطات؛ رسانه‌ها در ۴ ژانر عمده طبقه بندی می‌شوند، ژانر رسانه‌های الکترونیک مانند رادیو و تلویزون؛ ژانر رسانه‌های مکتوب مانند مطبوعات؛ زانر رسانه‌های دیجیتال؛ نظیر سی دی و دی وی دی و دوربین و ضبط صوت و بالاخره ژانر رسانه‌های آنلاین.
بر این اساس می‌توان گفت رسانه‌های اجتماعی نوزاد رسانه‌های آنلاین هستند در این نوع از رسانه هیچ کس هسته اصلی نیست و هسته‌های مختلف کنار هم جمع می‌شوند و نوع ارتباطات از نوع دو سویه و افقی است.
وی همچنین گفت: یکی از مشکلات موجود در خصوص رسانه‌های اجتماعی این است که ادبیات لازم در این حوزه وجود ندارد. شاید در این همایش بتوان ادبیات تازه مرتبط با این عرصه را ارائه کرد.
رئیس همایش روز رسانه های اجتماعی در این نشست خبری به سوالات خبرنگاران پاسخ داد.
شکرخواه در پاسخ به این پرسش که با وجود نگاه منفی حاکم بر رسانه‌های اجتماعی چگونه این همایش می‌تواند به فرصت‌ها بپردازد گفت : نگاه منفی به رسانه‌های اجتماعی در همه جای دنیا وجود دارد. رسانه‌های اجتماعی در میان روان‌شناسان، جامعه شناسان و ارتباطاتی‌ها دشمنان و منتقدان زیادی دارد. رسانه‌های اجتماعی صرفا شامل فیسبوک و توییتر نمی‌شوند. این‌ها فقط دو رسانه اجتماعی از نوع سایت‌های شبکه‌ای اجتماعی هستند که توانستند در آمریکا متولد شوند و از فضای مناسبی برخوردار بودند. به نظر من این گونه از رسانه‌های اجتماعی مانند فیسبوک و توییتر بیشتر در معرض متلاشی شدن هستند زیرا صاحب محصولات و در واقع مالک محتوا در این گونه‌ها مشخص نیست. دارایی فیسبوک متعلق به زاکربرگ است یا آن‌هایی که در آن تولید محتوا کرده‌اند؟
او افزود: با رشد رسانه‌های اجتماعی اصطلاحات منتقدانه نیز مطرح شده‌اند. مثلا "فومو" که اصطلاحی است که به عنوان یک بیماری شناخته شده است. این اصطلاح به معنی نگرانی از گم شدن و فراموش شدن است و در واقع خاص شبکه‌های اجتماعی است. در این حالت شخصی که وارد شبکه اجتماعی شده گمان می‌کند اگر به شبکه برنگردد و دائم به آن سر نزند خیلی چیزها را از دست می‌دهد حال آنکه چنین نیست.
یا اصطلاح فیلسوفان مبل نشین هم از جمله انتقادات دیگری است که در ارتباط با شبکه‌های اجتماعی مطرح می‌شود
شکرخواه در ادامه در پاسخ به سئوال دیگری در مورد نقش بازدارنده دولت‌ها گفت: نگاه بدبینانه به رسانه‌های اجتماعی در سطح امنیتی و سیاسی در همه جای دنیا پررنگ است. دولت‌ها ساده‌ترین راه مقابله با شبکه‌ها را سانسور می‌دانند. حساسیت‌های واقعی و غیر واقعی همه جا وجود دارد اما چیزی از وظیفه اجتماعی و علمی کم نمی‌کند که به این حوزه پرداخته نشود. یک شمع روشن شود بهتر از آن است که در تاریکی بنشینیم.
وی در پاسخ به این پرسش که برگزاری این همایش چه نقشی در اصلاح نگاه به رسانه‌های اجتماعی خواهد داشت گفت: من خیلی به این اعتقاد ندارم که با یک همایش بتوان همه مشکلات را حل کرد در واقع همایش یک تکه از یک پازل است اما به بازی رسانه‌ها بیشتر اعتقاد دارم. در هر جامعه‌ای سه نهاد می‌توانند بیشترین اثر را در خلق نوآوری و پیشبرد ایده‌های تازه داشته باشند. نهادهای آموزشی نقش مهمی در این خصوص دارند. نهادهای رسانه‌ای دومین نهاد برای پیشبرد ایده‌های نو در جامعه هستند و نهادهای صنفی هم سومین نهاد اثر گذار در این عرصه هستند.
او افزود: این رسانه‌ها در اصلاح جوامع نقش دارند اما قرار نیست بعد از این همایش فیلی هوا شود، زمان می‌برد تا دیگران هم بتوانند ادبیات این عرصه را تدوین و روی میز بگذارند.
شکرخواه در پاسخ به نقش شبکه‌های محلی گفت: یکی از رگه‌های رسانه‌های اجتماعی شبکه‌های محلی هستند. مثلا در شهر لندن ۳۰-۴۰ نفر می‌توانند وبلاگی در خصوص مترو لندن راه اندازی کنند که در آن فقط به مسائل مربوط به مترو لندن بپردازند و محتوای این وبلاگ قطعا بر نحوه کار مترو اثر خواهد گداشت. در نظر بگیرید اگر در همین تهران چندین نفر وبلاگی مثلا در خصوص نحوه توزیع محصولات غذایی به سوپرمارکت‌ها راه اندازی کنند در این صورت چه اتفاقی خواهد افتاد؟ مطمئن باشید در این صورت نحوه عرضه محصولات فرق خواهد کرد، نوع لباس پرسنل فلان شرکت که باید کالاها را توزیع کنند تغییر می‌کند و تمیز و هماهنگ می‌شود...
وی در پاسخ به امکان محلی سازی رسانه‌های اجتماعی گفت: شبکه اجتماعی صرفا فرمت است و محلی و غیر محلی ندارد. یک بطری فقط یک بطری است محلی و غیر محلی ندارد؛ اما می‌توان بر روی یک بطری آب یک برند شرقی و محلی داشت. در خصوص رسانه‌های اجتماعی هم باید گفت محلی شدن در دنیا فقظ شامل زبان و محتوای فرهنگی است. محلی شدن در ساختار نقشی ندارد.
گفتنی است که این همایش در نظر دارد ظرفیت‌های بالقوه رسانه‌های اجتماعی در بخش‌های مختلف را در جهت دستیابی به تحقق افق ایران ۱۴۰۴ فراهم کند. برگزاری این همایش فرصت مناسبی است که صاحبنظران، اندیشمندان و کاربران؛ ظرفیت‌های این شبکه‌ها را بررسی کنند.