در سال 1338 دیپلم نوازندگی کُنترباس را از هنرستان عالی موسیقی تهران اخذ کرد و در اداره کل هنرهای زیبای کشور، به عنوان هنرآموز سرود و موسیقی اشتغال یافت.
از اواخر آبان ماهِ 1339 تا بهمن ماه 1341 تدریس و معاونت در هنرستان موسیقی تبریز را در دوره ریاست عزیز شعبانی، برعهده گرفت. محمود خوشنام دراین‌باره در شماره 103 مجله موزیک ایران نوشت: « دوست ما، علی‌محمد رشیدی به سِمتِ نظامت هنرستان موسیقی تبریز انتخاب شد و ماه گذشته به صوبِ مأموریت خود عزیمت نمود. رشیدی مدتی مدید، سردبیر مجله موزیک ایران بود و خوانندگان وفادار و قدیمی ما قطعاً با نام و آثار او آشنایی دارند [ ... مجله] موزیک ایران از انتخابِ دوست قدیمیش برای هنرستان [ موسیقی ] تبریز که قطعاً احتیاج به نیروهای تازه دارد، خرسند و مسرور است و امیدواری می‌دهد که او بتواند با خلوص نیتی که دارد، شایستگی خود را درجهت اداره هنرستان و فعالیت‌های هنری، به ثبوت برساند.»
پس از بازگشت به تهران، بازرسِ ویژه سرود و موسیقی مدارس گشت و از سال 1345 مدیریت دایره آموزش سرود و موسیقی وزارت فرهنگ و هنر را برعهده گرفت که با انتقال هدایت‌الله خیرخواه، رئیس وقتِ هنرستان موسیقی تبریز در اواسط سال 1346 به این اداره، علی‌محمد رشیدی از بیست‌ونهم آبان ماه 1346 به جای وی، به ریاست هنرستان موسیقی تبریز منصوب شد.
در دوره مدیریتش در هنرستان موسیقی تبریز، اداره امور هنرستان و فعالیت‌های هنری به‌ویژه ارکستر هنرستان، انسجام بیشتری یافت. او باتوجه به امکانات موجود در تبریز از نظر نوازنده و سازهای موسیقی، ارکستری را مرکب از سازهای غربی، ایرانی و آذری تشکیل داد و همچنین، سرپرستیِ ارکستر موسیقی موسیقی ملیِ اداره کل فرهنگ و هنر آذربایجان شرقی را از همان زمان برعهده گرفت تا اینکه در شهریور ماه 1352 به تهران بازگشت.
از مهر ماه 1352 به مدت یک سالِ تحصیلی، رئیس هنرستان موسیقی اصفهان شد و از مهر ماه 1353 به عنوان معاون هنرستان عالی موسیقی به تهران بازگشت و تا آبان ماه 1354 در آنجا فعالیت نمود.
از اسفند ماه 1354 ریاست دانش‌سرای هنر تبریز و نیز سرپرستیِ کلاس‌های مرکز آزاد آموزش موسیقی را در خانه فرهنگ تبریز عهده‌دار شد تا اینکه دانش‌سرا در تیر ماه 1358 منحل گشت. این دانش‌سرا به دلیلِ داشتنِ اساسنامه مدوّن و مشخص کشوری، از ابتدای فعالیتش تا زمانی که تعطیل شد، هدف خود را که تربیتِ معلم بود، دنبال می‌کرد. دانش‌سرای هنر تبریز اگرچه مقوله‌ای متفاوت و جدا از هنرستان موسیقی تبریز بود و ماهیت دیگری داشت، ولی به دلیل مدیریت علی‌محمد رشیدی که موسیقی‌دان بود و پیش از آن، مسئولیت‌هایی را در هنرستان‌های موسیقی تهران، تبریز و اصفهان بر عهده گرفته بود و نیز ورود بیشترِ هنرجویان هنرستان موسیقی تبریز برای ادامه تحصیل به آنجا، جریان هنر موسیقی و فعالیت در این زمینه نسبت به سایر فعالیت‌های هنری، پررنگ‌تر و بیشتر بود.
از سال 1358 معاون اداره کل آموزش هنری گشت و در سال 1359 بنابه تقاضای خودش، بازنشسته شد. همچنین از تیر ماه 1377 تا مهر ماه 1382 ریاست هنرستان پسرانه موسیقی تهران و مرکز آموزش علمی - کاربردی را به عهده داشت.
علی‌محمد رشیدی از سال 1334 به عنوان نویسنده و خبرنگار با مجله «موزیک ایران» همکاری کرد و در سال 1336 سردبیر مجله مذکور شد که با وقفه‌ای یک سال و نیمه، تا پایان سال 1344 ادامه داشت.
او علاوه بر چاپ دو کتابِ « یک‌قرن ترانه و آهنگ » و « جلد سوم سرگذشت موسیقی ایران از روح‌الله خالقی » با نشریاتی چون ماهنامه ادبستان، ماهنامه آدینه، ماهنامه رودکی ( سری جدید )، ماهنامه هنرموسیقی، فصلنامه نگاه‌نو و کتابِ ماهور ( مجموعه مقالات در سه جلد ) همکاری داشت.
او در سیزدهم خرداد ماه 1391 درگذشت و در بهشت سکینه کرج به خاک سپرده شد.
* مولف کتاب هنرستان موسیقی تبریز