معمولا در این اوقات برای درمان او در آن بحبوحه‌ای که هیچ امکانات پزشکی‌ای نیست، کسی از گیاهان خاصی استفاده می‌کند و در صحنه بعد آن قهرمان را می‌بینیم که از خطر مرگ‌آور زخمش به واسطه این گیاه درمانی جان سالم به‌در برده است اما این صحنه تخیلی فیلم‌ها و انیمیشن‌ها ریشه در واقعیتی انکارناپذیر در گیاه‌درمانی دارد. اینکه گیاهانی وجود دارند که بهبودی زخم‌هایی که گاه هیچ امیدی به بهبودشان نیست با آنها امکان‌پذیر است. البته نه به این معنا که به‌صورت خودجوش و جوگیرانه هر وقت در طبیعت هستیم بخواهیم هر زخمی را با هر علف و گیاه سبزی پانسمان کنیم، چرا که گاه این کار کمترین خسارتش قطع عضوی است که ما به‌واسطه ناآشنا بودن با گیاهان دارویی، آن را به کار برده‌ایم.
یکی از معروف‌ترین گیاهانی که سابقه طولانی‌ای نیز دردرمان زخم‌های مختلف دارد، گیاه گوش خر (هماور) است. گوش خر به واسطه وجود ترکیب آلانتوئین در آن، هم برای تسریع در رشد سلول‌های جدید مفید است و هم به عنوان ماده ضدالتهابی عمل می‌کند. مصرف پماد برگ و ریشه این گیاه به توصیه دکتر وایس رئیس انجمن گیاه درمانگران آلمان برای زخم‌های شدید پا در روزهای اول ابتلا توصیه می‌شود.
البته خوردن این گیاه برای کبد خطرناک است. بابونه پیشنهاد دیگری است که به‌خاطر داشتن خواص ضدالتهابی و گند زدایی در اروپا برای درمان زخم‌های پا زیاد مصرف می‌شود. فراورده عصاره بابونه و همینطور کمپرس زخم با چای غلیظ بابونه از روش های استفاده از بابونه در درمان زخم‌هاست. نکته قابل توجه اینکه بسیاری به بابونه حساسیت دارند و باید به محض بروز علائم آلرژی مصرف آن‌را متوقف کرد.
کمیسیون E که مرکز تخصصی گیاهان دارویی در آلمان است گل همیشه بهار را نیز در کاهش التهاب و تسریع در التیام زخم بسیار مؤثر می‌داند. گل همیشه بهار غیراز درمان زخم از بروز عفونت‌های استافیلوکوکی نیز جلوگیری می‌کند.