به نوشته لایوساینس اینها برخی از نکات عمده طرح داستانی مورد استفاده در فیلم‌های رونالد امریش سازنده فیلم‌هایی مانند "روز استقلال"، "2012" و "روز پیش از فردا" است. جدیدترین فیلم او "سقوط کاخ سفید" هم استثنایی به حساب نمی‌آید.
امریش خطاب به جمعیت شادمانی که در حین مراسم اولین نمایش پیش‌پرده فیلم گرد آمده بودند، درباره آن گفت: "در این فیلم آمریکا بوسیله مردمی از درون خودش به زیر کشیده می‌شود."
اما چرا مردم به فیلم‌های این چنین جذب می‌شوند؟ این فیلم‌ها نمایشگر مرگ و ویرانی، دولت‌های شریر و بدترین کابوس‌هایی هستند که به زندگی وارد می‌شوند، و این فیلم‌ها با وجود این نقاط تاریک به میزان زیادی در گیشه‌ها پول پارو می‌کنند.
مطمئنا این فیلم‌ها برای عامه مردم سرگرم‌کننده و علاقه‌برانگیز هستند، اما به گفته جان هوپس، جامعه‌شناس دانشگاه کانزاس این فیلم‌ها ممکن است برای افراد در سطحی غریزی‌تر هم کشش داشته باشند.
هوپس می‌گوید: "به نظر من این فجایع عمومی انواعی از کارکردهای متفاوت را دارند. آنها ترس‌های فردی از فانی بودن انسان را تسکین می‌دهند... زیرا همه فجایع هم زمان رخ نمی‌دهند. همه ما در یک زمان نمی‌میریم."
هوپس می‌گوید تجربه کردن یک فاجعه در کنار افرادی که به آنها دلبستگی دارید، به شما آرامش می‌دهد، و این فیلم‌ها نیز مستقیما این فانتزی را تحریک می‌کنند.
ریچارد میچل، استاد بازنشسته دانشگاه ایالتی اورگون می‌گوید: "این فیلم‌ها بازنمایی‌هایی از آینده هستند که در آن وضعیتی پیچیده ساده‌سازی شده است. فاجعه آخرالزمانی در این فیلم‌ها همیشه برای "دیگران" نگهداشته می‌شود."
به گفته میچل در این فیلم‌ها همیشه گروهی کوچکی از افراد فاجعه جهانی که در اطراف‌شان رخ می‌دهد، نجات پیدا می‌کنند، بنابراین تماشاچیان با این گروه کوچک همذات‌پنداری می‌کنند، و نه با شخصیت‌های دیگر که مصیبت بر آنها وارد شده است.
در سناریوهای نمایش‌داده شده در این فیلم‌ها افراد دارای شخصیت اخلاقی قوی و شجاعت داشتن اعتقادی راسخ زنده باقی می‌مانند. میچل می‌گوید این فیلم "ماجرای بزرگی" را نشان می‌دهند که قهرمانان فیلم را به وجودی بهتر و ساده‌‌تر می‌رساند.
هوپس می‌گوید: "هنگامی فاجعه‌ای در حال ظهور است، همه چیزهای دیگر به کناری نهاده می‌شود. لازم نیست نگران سایر مسئولیت‌های‌تان باشید، زیرا دنیا در آستانه پایان رسیدن است."
فیلم‌های فاجعه‌ای همچنین به تماشگران امکان گریز به دنیایی را می‌دهند که مسئولیت‌های معمول زندگی روزانه معنایی ندارد. تنها چیزی که اهمیت دارد زنده ماندن است و این وضعیت می‌تواند به مفهومی جذاب برای مخاطبان بدل شود.