به گزارش ایرنا، سیمون کواترینی بنیانگذار صندوق جهانی تخریب زمین و هماهنگ‌کننده سیستم‌های جهانی در کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با بیابان‌زایی (UNCCD) و هارالد هوبام استادیار دانشگاه لندن در رشته انرژی جهانی و سیاست آب و هوا، SOAS اعلام کردند: با استفاده از شیوه‌های ابتکاری کشاورزی، زمین را می‌توان به دارایی با ارزش تبدیل کرد و جوامع محلی را در بخش مالی هماهنگ با توسعه اجتماعی و حفاظت از محیط زیست بهره‌مند ساخت.
از مزایای صندوق جهانی تازه تاسیس ملل متحد برای ترمیم زمینهای تخریب شده، فراتر از تولید، ایجاد درآمد برای استفاده پایدار زمین و حفاظت از اکوسیستم‌های حیاتی است، این صندوق کاهش انتشار گازها بر اثر مدیریت نادرست زمین و بهبود مواد غذایی، انرژی و امنیت آب را هدف قرار داده است.
چرا ترمیم و بازگرداندن زمینهای تخریب شده به شکل اول، برای آب و هوا بسیار مهم است؟
زمین منبع طبیعی بنیادی و مایه معیشت و غذای میلیاردها نفر مردم جهان است، خاک و زمین نقشی کلیدی در توجه به نابرابری اقتصادی، حفظ تنوع زیستی و مبارزه با تغییرات آب و هوایی جهانی دارند.
آیا جنگل‌ها، مراتع، دشت‌ها یا بیابان‌ها کلیدی برای ساختن آینده‌ای پایدار است؟
زمین در معرض خطر است، تخریب زمین، کاهش در کیفیت و ظرفیت تولیدی زمین و خاک با توجه به شرایط آب و هوایی، فعالیت‌های انسانی از قبیل جنگل‌زدایی، کشاورزی ناپایدار و معدن‌کاری بسیار زیاد، با سرعت به یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های قرن 21 تبدیل شده و اکنون دو میلیارد هکتار زمین در کره مسکون معادل منطقه‌ای بزرگ‌تر از آمریکای جنوبی در حال تخریب است، از این مساحت 500 میلیون هکتار زمینهای کشاورزی رها شده‌اند.
با جمعیت 9.5 میلیاردی جهان تا سال 2050، فرسایش زمین، فشار جمعیت و تغییر آب و هوا به طور فزاینده‌ای منابع طبیعی ما را فراتر از ظرفیت آن تحت فشار قرار می‌دهد، گندمزارهای موجود به ازای هر فرد با تخریب متوسط و یا شدید در حال کاهش است، با از بین رفتن سالانه 52 درصد از زمینهای کشاورزی و بیش از 12 میلیون هکتار، پیش‌بینی می‌شود تقاضاها برای منابع بسیار مهم تولید غذا، سوخت، فیبر و آب افزایش یابد.
هنگامی که زمین دیگر تولیدکننده نباشد، جنگل‌ها از بین می‌رود، هنگامی که زمینهای کشاورزی تخریب می‌شوند، تولیدکنندگان به سمت زمینهای بکر می‌روند که اغلب عواقبی مضر مانند از دست دادن پوشش جنگلی و تولید گازهای گلخانه‌ای اضافی (GHG) دارد.
به گفته هیات بین دولتی تغییرات آب و هوا در تازه‌ترین گزارش ارزیابی، نزدیک به یک چهارم از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی به دلیل کشاورزی، جنگلداری و دیگر استفاده‌ها از زمین(AFOLU) ایجاد شده است.
روشن است که باید به فرسایش زمین به عنوان یک مساله جدی و فوری توجه شود، سازمان ملل متحد اهمیت این موضوع برای اهداف توسعه پایدار را (SDGs) به رسمیت می‌شناسد، فقط یک رویکرد مدیریتی چشم‌انداز پایدار می‌تواند بی‌طرفی تخریب زمین (LDN) را تایید و وضعیت منابع زمین را حفظ و هر جا که ممکن است را بهبود بخشد، با این حال، امنیت مالی برای حمایت از این برنامه در مقیاس گسترده، یک مشکل عمده است.
مکانیسم جهانی (GM) کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مقابله با بیابان‌زایی (UNCCD) برای پاسخ به این چالش صندوق LDN یا صندوق ترمیم زمینهای تخریب شده را ایجاد کرده است.
این صندوق به عنوان یک پلتفرم هماهنگی برای امور مالی تلفیقی طراحی شده و مانند یک مشارکت دولتی- خصوصی (PPP) در میان سرمایه‌گذاران نهاد خصوصی، موسسات مالی بین‌المللی و اهداکنندگان عمل می‌کند.
این صندوق از طریق توانبخشی زمین با ایجاد درآمد برای سرمایه‌گذاران، از تولید پایدار در زمین ترمیم شده، حمایت کرده و به دنبال تولید 2 میلیارد دلار( با پتانسیل 50 میلیارد دلار بیش از 20 سال) در سال است، صندوق با تشویق راه‌حل‌های عملی کسب و کار پایدار، به صورت خصوصی اداره می‌شود.
مکانیسم جهانی (GM) می‌داند که روش‌های عمومی به تنهایی در جلوگیری از تخریب در حال افزایش زمین، کافی نبوده و تنها در همکاری نزدیک با بخش خصوصی است که مدل‌های کسب و کار عملی و پایدار می‌تواند سریع‌ترعمل کرده و به حد کافی برسد.
صندوق جهانی ترمیم زمینهای تخریب شده، از طریق سرمایه‌گذاری‌های دولتی و خصوصی، حداقل 12 میلیون هکتار از زمینهای تخریب شده طی یک سال را حمایت می‌کند. این صندوق پس از آن، با تامین مالی بلندمدت و کمک‌های فنی، استفاده پایدار و مولد از زمین ترمیم شده را با تمرکز بر توانبخشی پروژه‌های در مقیاس بزرگ پشتیبانی خواهد کرد.
رویکرد متوازن بین همه بخش‌های استفاده از زمین از جمله کشاورزی پایدار، مدیریت دام پایدار، جنگل زراعی، جنگلداری پایدار، انرژی تجدیدپذیر، توسعه زیرساخت‌ها، گردشگری کشورهای عضو اکو و موارد دیگر مورد توجه این صندوق است.
ملاحظات سودمند کلیدی برای سرمایه‌گذاران خصوصی در حد متوسط بازده بازار هدف قرار گرفته است، مهم‌تر این که تبدیل دارایی‌های نهفته زمین به دارایی‌های مولد، توانمندسازی زمین‌داران و زمین کاران برای ایجاد یا گسترش مدل کسب و کار سودآور و پایدار بر روی زمینی است که قبلا تخریب یا رها شده و عملکرد ضعیفی دارد، هدف اصلی به شمار می‌رود.
کنوانسیون سازمان ملل متحد در طراحی صندوق جهانی ترمیم زمینهای تخریب شده، برای مبارزه با بیابان‌زایی از طیف وسیعی از دیگر روش‌های پایداری استفاده کرده است، به عنوان مثال، صندوق آب و هوا آلتلیا با موفقیت توانست جریان سرمایه را به سوی ترمیم زمین مدیریت کند.
آنها همچنین برای کاهش تغییرات آب و هوایی از طریق توقف 20 درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای CO2 تا سال 2050 سرمایه‌گذاری کرده‌اند و این میزان، اگر ما به توافق جهانی کربن پایبند بمانیم، ارتباطی معنی‌دار است.
صندوق به علاوه انعطاف‌پذیری جمعیت‌های آسیب‌پذیر را افزایش و سبب دستیابی به انطباق با تغییرات آب و هوا می‌شود، شاید این اتفاق طولانی مدت به نظر برسد، اما پیامدهای آن برای تغییر جهانی آب و هوا، امنیت مواد غذایی و آب، حفاظت از اکوسیستم و همچنین فرصت‌های اقتصادی برای جوامع محلی بسیار زیاد خواهد بود. راه‌اندازی رسمی صندوق جهانی ترمیم زمینهای تخریب شده ممکن است در اجلاس COP21 در پاریس بتواند تغییردهنده مهمی در مسیر مدیریت پایدار زمین باشد.