به گزارش رویترز دکتر تزه پینگ نگ از دانشگاه ملی سنگاپور و نویسنده اصلی این تحقیق گفت: «این نتایج از یک لحاظ غافلگیرکننده نیستند، اما برای نخستین بار شواهدی قوی درباره رابطه میان نشانگان متابولیک و نقصان شناختی خفیف به دست می‌دهند.»
این پژوهشگران در پنج اجتماع در سنگاپور در فاصله سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹بیش از ۱۵۰۰ فرد بزرگ‌سال را که بیش از نیمی از آنان زن بودند، مورد بررسی قرار دادند. درمجموع ۳۴۰ نفر دارای مجموعه‌ای از عوامل خطرساز مطابق نشانگان متابولیک بودند.
بر اساس گزارش این پژوهشگران که در ژورنال JAMA Neurolog منتشر شده است، در طول دوره بررسی ۱۴۱ نفر از شرکت‌کنندگان دچار نقصان خفیف شناختی شدند: ۱۴ درصد افراد دچار نشانگان متابولیک و ۸ درصد از افراد بدون نشانگان متابولیک .
البته به گفته نگ این مشاهدات باید در بررسی‌های مشابه بیشتر در جمعیت‌های دیگر تکرار شود تا بتوان بر آنها تکیه کرد.
نگ می‌گوید که عدم فعالیت جسمی جسمیِ، رژیم غذایی ناسالم، سیگار کشیدن و استرس عوامل شناخته‌شده افزایش خطر ابتلا به نشانگان متابولیک هستند و اکنون به‌طور فزاینده‌ای معلوم می‌شود این عوامل خطر زوال عقل را هم افزایش می‌دهند.
دکتر پائولا فورتی از دانشگاه بولونا در ایتالیا که در تحقیق سنگاپور شرکت نداشته است، درباره این یافته‌ها می‌گوید: «بنشانگان متابولیک و برخی از اجزای منفرد آن به‌خصوص دیابت و چاقی با تولید مواد التهابی همراه‌اند که می‌توانند اثرات سمی درازمدت بر همه ساختارهای سلولی مغز ما داشته باشند.»
فورتی می‌گوید: «افراد فعال ازلحاظ جسمی و با درجه بالاتر تحصیلات با احتمال بیشتری به سلامت خود توجه دارند؛ افراد مرفه با احتمال بیشتری عادات بهتر سبک زندگی دارند؛ و مراقبت پزشکی بهتری هم دریافت می‌کنند؛ بنابراین نمی‌توان این امکان را رد کرد که رابطه میان نشانگان متابولیک و نقصان شناختی صرفاً بیانگر تأثیر سایر عوامل همراه با وضعیت بد سلامت باشد.»