به گزارش خبرنگار مهر، پیش بینی‌ها حاکی از آن است که تا سال ۲۰۵۰ خوراک ۹.۷ میلیارد نفر باید تامین شود. تولید مواد غذایی کافی بدون استفاده از زمین زراعی بیشتر، تشدید تغییرات آب و هوا یا مصرف بیشتر ذخایر آب، خاک و انرژی چالش برانگیز خواهد بود.
در گذشته، محققان بر تولید مواد خوراکی بدون توجه به تقاضای مصرف کننده و نحوه مصرف مواد خوراکی در وعده‌های غذایی تاکید داشتند. با این حال با اشتیاق و تمایل کشورهای در حال توسعه به سوی رژیم غذایی غربی، تقاضا برای گوشت و محصولات حیوانی به سرعت افزایش یافت.
این خبر بسیار بدی برای کره زمین است. گوشت یک غذای تجملی بوده که هزینه هنگفتی به محیط زیست وارد می‌کند. دامداری نیاز به مقادیر بالای اب و زمین برای چریدن و تولید مواد خوراکی دارد، بطوریکه حدود ۷۰ درصد از تمام زمین‌های کشاورزی و ۲۷ درصد از آب‌های شرب را مصرف می‌کند.
اکثر این زمین‌های مختص چراگاه به مروز زمین به خاطر چریدن بیش از اندازه زیاد حیوانات و فرسایش، بایر و خشک می‌شوند.
همچنین احشام یکی از بزرگ‌ترین عاملان دخیل در انتشار گازهای گلخانه‌ای بشمار می‌آیند، بطوریکه ۶۵ درصد انتشار اکسید نیتروژؤن انسانی را شامل می‌شوند.
از آنجایی که میلیون‌ها نفر از مردم کشورهای در حال توسعه از سوءتغذیه پروتئین رنج می‌برند، بر عهده مردم کشورهای ثروتمند است که مصرف گوشت خود را کاهش داده و از سایر منابع پروتئین استفاده کنند.
متخصصان تغذیه، نخود، لوبیا و عدس را که در مجموع ارزان‌تر هستند، منبع غنی پروتئین دانسته که در عین حال دارای ریزمغذی‌های ضروری بدن همچون آهن، روی، منیزیم و فولات هستند.
از آنجائی که این مواد خوراکی دارای شاخص گلوکزی پایینی هستند، انرژی‌شان را به مرور زمان و آهسته آزاد می‌کنند و مانع از افزایش قند خون می‌شوند.
بعلاوه به طور طبیعی عاری از گلوتن بوده و برای افراد مبتلا به بیماری روده‌ای سلیاک بسیار ایده‌آل هستند.
همچنین این گروه از حبوبات از لحاظ چربی، کلسترول و سدیم هم پایین هستند. از این رو برای سلامت قلب و بافت‌های خون مفید هستند. تحقیقات متعددی نشان داده است که رژیم غذایی غنی از عدس می‌تواند به کاهش میزان کلسترول کمک کند و همچنین افزودن ۵۰ گرم عدس به رژیم غذایی بیماران دیابتی موجب کاهش قابل توجه سطح قند خون آنها به هنگام ناشتا می‌شود.
در عین حال افرادی که بیشترین مصرف عدس را دارند با نرخ بسیار پایین ابتلا به سرطان سینه، پروستات و روده روبرو هستند. این خاصیت تا حدودی ناشی از میزان بالای فیبر این دانه غذایی است. به علاوه رژیم غذایی غنی از فیبر با کاهش ریسک سرطان روده مرتبط است.
علاوه بر فواید غذایی این حبوبات، آنها برای محیط زیست هم سودمند هستند. این حبوبات با همکاری باکتری‌ها، نیتروژن جوی را به بخار آمونیاک یا نیترات‌های مفید تبدیل می‌کنند، بدین ترتیب موجب بهبود حاصلخیزی خاک شده و وابستگی به کودهای حیوانی را کاهش می‌دهند.