اینکه دقیقاً فرد در طول سال چند ساعت روشنایی و تاریکی تجربه کند به جایی بستگی دارد که فرد در آن زندگی می‌کند. در عرض‌های جغرافیایی میانه افراد در هنگام انقلاب زمستانی حدود ۹ ساعت روشنایی و در هنگام انقلاب تابستانی حدود ۱۵ ساعت روشنایی دارند.
چندین بررسی نشان داده‌اند که کاهش ساعات روشنایی در ایام زمستانی با مدت خواب افراد ارتباط دارد. برای مثال پژوهشگران در یک بررسی در سال ۲۰۰۷ داده‌های خواب مربوط به ۵۵۰۰۰ نفر را که در اروپا زندگی می‌کردند، تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که این افراد به‌طور میانگین حدود ۲۰ دقیقه خواب بیشتر را در زمستان نسبت به تابستان گزارش می‌کنند.
برانت هاسلر، کارشناس خواب و استادیار روان‌پزشکی در دانشگاه پیتسبورگ دراین‌باره می‌گوید: «بسیاری از افراد گزارش می‌کنند در طول زمستان احساس خستگی بیشتری می‌کنند و می‌خواهند بیشتر بخوابند.» به گفته او، این تغییر عادات خواب عمدتاً به خاطر کاهش ساعات روشنایی روز در دوره زمستان است که بر ساعت درونی شبانه‌روزی بدن افراد اثر می‌گذارد و آنان را وا‌می‌دارد، بیشتر بخوابند.
ساعت شبانه‌روزی ما به وسیله ناحیه معینی از مغز کنترل می‌شود که به روشنایی روز و تاریکی شب واکنش نشان می‌دهد. برای مثال، روشنایی روز این بخش را که هسته فوق کیاسمایی (SCN) نامیده می‌شود، وا‌می‌دارد پیام‌هایی برای تولید هورمون‌ها و ایجاد سایر تغییرات فیزیولوژیکی بفرستد که باعث می‌شود ما احساس هشیاری کنیم. به علاوه، روشنایی روز آزاد شدن ملاتونین، هورمونی که با خواب مرتبط است را مهار می‌کند.
طولانی‌تر شدن دوره تاریکی در روزهای منتهی به شروع فصل زمستان باعث می‌شود مردم دیرتر بیدار شوند و زودتر بخوابند، به این ترتیب طول مدت خواب از هر دو طرف آن افزوده می‌شود.
با این وجود، طول روز تنها عاملی نیست که بر خواب تأثیر می‌گذارد. عوامل دیگری در ایام زمستانی برای مثال تغییرات خلق و خو هم ممکن است بر خواب اثر بگذارند.
به علاوه، ازآنجایی‌که افراد معمولاً در محیط‌های سردتر بهتر از محیط‌های گرم‌تر می‌خوابند، درجه حرارت عموماً پایین‌تر در زمستان ممکن است به خواب کمک کند. در صورتی که درجه حرارت محیطی خیلی بالا رود، تداوم خواب را به هم می‌زند.
LiveScience