«حسین فتاحی» از اهالی لواسان درباره درخت می‌گوید: «لواسانی‌ها سال‌ها پیش این گیاه بومی و مقاوم و سازگار با این اقلیم را لب پرچین‌ها، کنار مرزهای روستایی و کنار نهرهای زراعی می‌کاشتند و از آن به جای سنگ مرز استفاده می‌کردند. از آنجایی که چوب این درخت محکم است از آن به‌عنوان دسته بیل و کلنگ نیز استفاده می‌شد.
از پاجوش‌های این درخت نیز به‌عنوان پایه پیوند برای زالزالک پیوندی استفاده می‌کردند. میوه‌ریز این درخت پس از رسیدن خوراکی است و کاربرد دارویی دارد. میوه درخت ابتدا سبز‌رنگ و سپس قرمز و پس از رسیدن سیاه رنگ می‌شود. سال‌های خیلی دور در لواسان از میوه این درخت مربا و رب نیز درست می‌کردند.»
این درخت نسبتاً کوتاه قد است و برگ‌های‌ریز پنجه‌ای شکل با گل‌های سفید دارد. میوه‌های این درخت‌ریز با دم بلند در رنگ‌های زرد، قرمز و سیاه است. این روزها که پای ماشین‌آلات ساختمان‌سازی به لواسان باز شده، کم‌کم این درخت و بسیاری از انواع گیاهان دیگر درحال انقراض است. فتاحی اضافه می‌کند: «در منطقه چناربن و تپه سرک، این درختان بومی و سازگار با محیط را به تعداد زیادی از ریشه درآوردند و به جای آن کاج نوئل غیرسازگار با خاک لواسان کاشته‌اند.»