در «پارک‌شهر» با او درباره «سیاه‌بازی»های قدیم تهران، معاشرتش با اهالی منطقه و خاطراتی که از تکه دوازدهم پایتخت دارد، گفت‌وگو کرده‌ایم. «تالار «سنگلج» سال ۱۳۴۴ افتتاح شد و آن زمان ۱۵ سال بیشتر نداشتم و هر روز برای رسیدن به دبیرستان از جلو تالار رد می‌شدم. فکرهم نمی‌کردم که روزی در تالار سنگلج، که جای بزرگان تئاتر است، برنامه اجرا کنم. دست سرنوشت اما به گونه‌ای رقم خورد که زندگی‌ام با تئاتر و خوردن خاک صحنه عجین شد.»
«داود فتحعلی‌بیگی» «تعزیه» را مقدمه آشنایی‌اش با هنر تئاتر می‌داند و می‌گوید: «وقتی به روستای پدری‌ام در سلطانیه زنجان می‌رفتم، گروه‌های تعزیه در آنجا مراسم داشتند. من از همان زمان به بازی کردن علاقه‌مند شدم. وقتی به تهران آمدم به مزار درگذشتگان در امامزاده حسن(ع) می‌رفتم که پاتوق اهالی تعزیه بود. سنگلج که راه افتاد علاقه‌ام به تئاتر بیشتر شد و پس از اتمام دوره سربازی، رشته هنر را به‌عنوان رشته تحصیلی در دانشگاه انتخاب کردم. چون آن زمان رشته تئاتر رشته جالبی از نظر مردم نبود. مادرم برای اینکه اقوام چیزی نگویند به همه می‌گفت در رشته مهندسی درس می‌خوانم. به این‌ترتیب تحصیلاتم را دررشته تئاتر به پایان رساندم.»
- چهارراه سیروس تا سرچشمه پاتوق سیاه بازها
«در راسته خیابان سیروس تا سرچشمه تعداد زیادی بنگاه شادمانی فعال بود. پیش از اینکه این بنگاه‌ها به کنار خیابان بیایند، در باغچه نزدیک امامزاده «یحیی»(ع) و امامزاده «زید»(ع) نمایش‌های روحوضی اجرا می‌شد.» اینها خاطراتی است که داود فتحعلی‌بیگی از سیاه‌بازی در تهران قدیم به یاد دارد: «چون منطقه ما از مناطق اصلی تهران قدیم است، بسیاری از کسانی که در این محدوده زندگی می‌کردند افراد سرشناس و صاحب‌منصب بوده‌اند، احتمالاً در بسیاری از این خانه‌ها سیاه‌بازی اجرا می‌شده است.
خوب است مسئولان تعدادی از این خانه‌ها را که هم دسترسی خوبی به آنها هست و هم اینکه قابلیت لازم را برای تبدیل شدن به تماشاخانه دارند تملک کنند تا نگذارند این اماکن از بین بروند.» او بر این باور است که سیاه‌بازی و تئاتر نیازمند حمایت است و این حمایت را کسی به غیر از شهرداری نمی‌تواند انجام دهد: «اگر شهرداری چند ملک را که در این زمینه، تاریخ و سابقه دارند تملک کند، با این کار هم تاریخ تئاتر و نمایش و سیاه‌بازی در تهران حفظ می‌شود و هم گروه‌های فعال در این حوزه، مکان مناسبی برای اجراهای خود دارند و می‌توانند مردم را با هنر سیاه‌بازی، که ریشه در آیین و مذهب ایرانیان دارد، آشنا کنند.»