همشهری آنلاین/ رابعه تیموری: «مریم شیرپور» این کار خلاقانه را به شایستگی انجام داد و لباس‌هایی آراسته و زیبا طراحی کرد که شوق داشتن پوششی موقر و باحجاب را در شمار زیادی از بانوان جوان پایتخت برانگیخت. این نوآوری هوشمندانه سبب شد او در سیزدهمین جشنواره زنان و تولید ملی به‌عنوان بانوی نمونه و کارآفرین برتر تهران تجلیل شود.
«مریم شیرپور» از جوانان تولیدکننده صنعت پوشاک است که تعداد زیادی از بانوان سرپرست خانوار و جوانان جویای کار را دور سفره‌ای پربرکت گرد آورده است. نقاشی‌هایی که در ۴ـ ۵سالگی می‌کشید، یک سر و گردن از نقاشی‌های کودکان همسن او بالاتر بود و آدمک‌های دفتر نقاشی‌اش همیشه لباس‌هایی خوشرنگ و آراسته به تن داشتند. در دوران تحصیل در مدرسه و دانشگاه جزو برترین‌ها و برگزیده‌های مسابقات نقاشی و طراحی بود، اما به خوبی می‌دانست که هزینه‌های کلان نقاشی حرفه‌ای سدراه بلندپروازی‌های او خواهد شد. بنابراین رشته اقتصاد را برای تحصیلات دانشگاهی‌اش انتخاب کرد و کوشید اصول حساب و کتاب را بیاموزد، ولی وقتی می‌خواست شغل و حرفه‌ای انتخاب کند، باز هم از دنیای هنر سردرآورد. او به گریم صورت کودکان و نقاشی دیواری مشغول شد و طرح و نقش‌های قلمش به دیوارهای بی‌رنگ مدارس جان می‌بخشید.
یک منبع درآمد مطمئن
نقاشی‌های شیرپور در جشنواره عاشورایی فرهنگسرای بهمن و مسابقه طراحی نمایشگاه قرآن جزء آثار برگزیده بود، اما آنچه شرکت در نمایشگاه قرآن را به اتفاقی سرنوشت‌ساز برای او تبدیل کرد، کسب عناوین برتر نبود. یکی از شرکت‌کنندگان این نمایشگاه که صاحب مزون لباس بود با دیدن آثار شیرپور به مهارتش در چینش هنرمندانه طرح‌ها و رنگ‌ها پی برد و به او پیشنهاد همکاری داد. پدر خانواده شیرپور از سال‌ها پیش در بستر بیماری افتاده بود. ۲پسر خانواده هم ناشنوا و کم‌شنوا بودند و شیرپور به دنبال محل درآمدی دائمی بود که باری از دوش خانواده‌اش بردارد. بانوی هنرمند این پیشنهاد را پذیرفت و در مزون لباس به‌عنوان طراح مشغول شد. تشخیص صاحب مزون خطا نبود و طرح‌های ابداعی اوخیلی زود مورد استقبال مشتریان قرار گرفت.
لباس‌های شاد و آراسته
دوره کار شیرپور در مزون لباس طولانی نبود، اما با تجربه‌ای که در این شغل به دست آورد، یقین پیدا کرد که در صنعت پوشاک می‌تواند درآمدی دائمی داشته باشد. دختر هنرمند خانواده شیرپور فوت‌های کوزه‌گری هنر خیاطی را پای چرخ قدیمی مادرش یاد گرفت و شروع به دوخت لباس‌هایی کرد که خودش طراح آنها بود. بانوی جوان ذائقه همسالان خود در انتخاب لباس را می‌شناخت و احساس می‌کرد بی‌توجهی طراحان پوشاک ایرانی به روحیات آنها باعث شده لباس‌های مارک‌دار خارجی را به لباس‌های اصیل ایرانی ترجیح دهند. شیرپور طرح و نقش‌های پارچه‌های دستبافت و سنتی ایرانی را از زمینه پارچه جدا و مانند طرحی پتینه‌دوزی یا تکه‌دوزی شده به لباس‌های محجبه وصله می‌کرد. این لباس‌های شاد و آراسته برای جوانان نو و جذاب بود و هر روز سفارشات او بیشتر می‌شد.
تقاضای کار را رد نمی‌کرد
در مدت اندکی سر بانوی خیاط شلوغ شد و روز و شبش به دوخت‌ودوز می‌گذشت. برادر ناشنوای مریم که احساس کرد خواهرش دست تنها مانده، ریزه‌کاری‌هایی مانند زیگزال زدن لباس‌ها را یاد گرفت و کمک حال او شد. کم‌کم برادر دیگرش و مادر خانواده هم دست به کار شدند و خانه قدیمی‌شان به کارگاه کوچکی تبدیل شد. آوازه کار پررونق خانواده شیرپور به دوست و آشنا رسید و تعدادی از بانوان که دم و دستگاه خیاطی داشتند، از او خواستند آماده کردن بخشی از سفارشات را به آنها بسپارد. بانوی جوان تقاضای کار کسی را که به دنبال کسبی حلال این در و آن در می‌زد، رد نمی‌کرد و کم‌کم تعداد سفارش‌ها ودوزنده‌ها به اندازه‌ای رسید که دیگر نمی‌توانستند در خانه کار کنند. این بار سررشته شیرپور در علم اقتصاد به کارش آمد و با سرمایه اندکی که فراهم کرده بود، توانست کارگاهی جمع و جور راه بیندازد.
ماهیگیری آموزش دادم
از آغاز کار بانوی کارآفرین محله ابوذر در صنعت تولید پوشاک بیش از یک دهه گذشته و اکنون ۱۶ برشکار، راسته‌دوز و... سفارش‌های تولیدی پوشاک را تهیه می‌کنند و برادران شیرپور فروش محصولات را برعهده دارند. اغلب‌دوزنده‌های کارگاه، بانوان خودسرپرست و سرپرست خانوار هستند که ترجیح می‌دهند در منزل و در کنار رسیدگی به فرزندانشان کار کنند. شیرپور در تهیه لوازم دوخت ودوز به آنها کمک کرده و به روش «برون‌سپاری» تولیدی را می‌چرخاند. او در ۴ دوره نمایشگاه زنان و تولیدات ملی و جشنواره تسنیم شرکت کرده و کسب مقام برتر طراحی اسلامی نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم و عنوان بانوی نمونه و کارآفرین برتر تهران در سیزدهمین جشنواره زنان و تولید ملی از افتخارات اوست. شیرپور می‌گوید: «وقتی لباس‌های برند تولیدی خود را بر تن بانوان شهر می‌بینم، احساس می‌کنم انسان مفیدی هستم و توانسته‌ام برای رفع نیازهای مردم کشورم قدم کوچکی بردارم. » او آموزش ماهیگیری به بانوان جویای کار و فراهم کردن کسب و درآمدی حلال برای آنها را از ثمرات ۱۰ سال تلاش خود می‌داند.
این چراغ پرفروغ را روشن نگه داریم
صنعت تولید و عرضه پوشاک از مشاغلی است که از شیوع کروناویروس آسیب جدی دید. «مریم شیرپور» می‌گوید: «اسفندماه رونق فروش پوشاک است و تولیدکنندگان پوشاک از ابتدای سال چشم به راه رسیدن این ماه هستند تا برای هزینه‌های سال آینده پس‌انداز کنند. سال گذشته به دلیل شیوع کرونا و تعطیلی بازارهای پوشاک‌فروشی نداشتیم و با میلیون‌ها تومان چک و بدهی که برای تهیه مواد اولیه و اجاره انبار و فروشگاه پرداخت کردیم به سال جدید پا گذاشتیم. با رسیدن فصل تابستان تقاضای بازار تغییر می‌کند، در حالی که ما سرمایه خود را صرف تهیه لباس‌های بهاره کرده‌ایم و مشکلات ما به شکل دیگری ادامه پیدا می‌کند. »
او نگران دستمزدهای پرداخت نشده همکارانش است و می‌گوید: «آنها شرایط معیشتی مناسبی ندارند و عید را با سختی گذراندند. اوضاع ما بر معیشت حدود ۲۰۰فروشنده که مشتری محصولات ما هستند هم تأثیر گذاشته است.»
به اعتقاد شیرپور تولیدکنندگان برای روشن نگه داشتن چراغ کارگاه‌های تولیدی به حمایت مردم و دولت نیاز دارند. می‌گوید: «ما به بازار فروش آنلاین و اینترنتی نیاز داریم و اگر مدیریت شهری برای تأمین فضای فروش آنلاین یا برگزاری بازارچه‌های بهاره و... با ما همکاری کند، می‌توانیم دوباره روی پای خودمان بایستیم. حمایت مردم هم در رونق تولیدات ایرانی نقش زیادی دارد و اگر محصولات ایرانی مصرف کنند چرخ تولید کشور از حرکت نمی‌ایستد.»
اهالی محله همدل و بامرام هستند
بانوی کارآفرین محله ابوذر معتقد است ساکنان جنوب شهر هنوز به سنت‌های باارزش گذشته پایبندند و با یکدیگر همدل و مهربانند. «مریم شیرپور» می‌گوید: «اهالی محله به فعالیت‌های اجتماعی علاقه زیادی دارند و مشکلات محله را به‌صورت خودجوش و داوطلبانه حل می‌کنند. » به باور او اقتصاد ضعیف محله‌های جنوبی بر جنبه‌های مختلف زندگی ساکنانش تأثیر می‌گذارد. او می‌گوید: «نوسازی خانه‌های مسکونی محله ابوذر در ظاهر محله تأثیر زیادی داشته، اما هنوز کمبودهای زیادی وجود دارد که باید رفع شود تا برای اهالی رفاه و آسایش به وجود آید.»