همشهری آنلاین-نصیبه سجادی: بیلبوردهای بزرگی از سخنان همین بزرگان درباره کرامات و مقام و منزلت این نواده امام جعفر صادق(ع) در بسیاری از میدان ها و معابر شهر ری نصب شده تا حق همسایگی این سید با نام و نشان را، که بر شانه اهالی و زائران شهرری گذاشته شده، به آنها یادآوری کند. آستان امامزاده ابوالحسن(ع) تاریخچه‌ای دیرینه دارد و از بناهای تاریخی شهرری به شمار می آید.
کتیبه ای به خط ثلث که روی در چوبی رواق حرم امامزاده ابوالحسن(ع) نقش بسته، از قدمت چندصد ساله بنای حرم ایشان حکایت می کند. براساس این کتیبه در قرن پنجم هجری شمسی ضریح چوبی بزرگی به سبک خانه مربع خراطی و در زمان قاجار در تربت خانه حرم نصب شده است. این در پس از ثبت بنای آستان در فهرست میراث فرهنگی کشور، به محل دیگری منتقل شده و فقط تاریخ نگاشته ها از وجود آن در حرم حکایت می‌کنند. اشعار و مرثیه هایی که با خط نستعلیق روی گچبری های ایوان ورودی حرم حک شده، با مرمت و بازسازی حرم در سال1371، رنگ و لعابی تازه پیدا کرده است. ضریح فولادی حرم،تربت مرمرین و باشکوه امامزاده را دربرگرفته و نام و نسب ایشان که با 4واسطه به امام جعفر صادق(ع) می‌رسد، با خطی درشت و خوانا روی سنگ تربت ثبت شده است. در داخل ضریح بقعه امامزاده ابوالحسن(ع)، نام «حاج حسن دریاآرام» به عنوان بانی نصب ضریح نقره ای حرم به چشم می خورد. این ضریح در سال1382 جایگزین ضریح چوبی امامزاده شده است.
آستان امامزاده ابوالحسن(ع) در دل روستای دنج و آرام آب اندرمان قرار گرفته که از روستاهای اطراف شهرری به شمار می آید. اگر فارغ از همه القاب و کرامات امامزاده ابوالحسن(ع) و از سر اتفاق، گذر کسی به آستان امامزاده ابوالحسن(ع) بیفتد، احساس خوشایندی که از این خلوت معنوی و به دور از هیاهوی شهر نصیبش می شود، او را در لحظه های دلتنگی بارها به سوی بارگاهش خواهد کشاند.