همشهری محله_ سروش جنابی : از قضا این هفته ما در صف آدم‌های خوش‌اقبال ایستادیم؛ چرا که نامه‌هایی از معتمدان فعال دو محله به دستمان در همشهری محله رسید که نویدبخش تحولات جدی و حاوی قدردانی و تأکید بر نقش رسانه محلی همشهری در ارتقای کیفیت زندگی اجتماعی محله‌ها و البته درددل‌هایی بود که خود را در پس کلمات و واژه‌ها پنهان می‌کرد.
آدم‌هایی که این پیام‌ها را فرستادند از معتمدان محله‌ها و به واقع فعالان اجتماعی بی‌اجر و مزدی‌اند که تنها دغدغه‌شان ایجاد زمینه‌هایی برای زیست‌پذیر کردن محله‌هاست. آنها در این مسیر به دنبال مشارکت حداکثری اهالی برای اجرای برنامه‌های اجتماعی محله‌ای‌اند.
آن‌گونه که از شواهد و قرائن ماه‌های اخیر برمی‌آید، نیروهایی که به‌عنوان نمایندگان مردم در قالب نهاد شورایاری از دل محله‌ها برخاسته‌اند از نهالی نحیف به درختانی تنومند تبدیل شده‌اند که محله در سایه‌سار آنها به تحول و آرامش می‌اندیشد.برخی از آنها اکنون مراحل آزمون و خطا و هویت‌یابی را پشت سر گذاشته‌اند و به بلوغ اجتماعی رسیده‌اند؛ شاهد آنکه برنامه‌های مشارکتی شاخصی در زمینه‌های مختلف جمع‌آوری پسماند، زیباسازی معابر و دستگیری از نیازمندان به‌ویژه خسارت‌خوردگان کرونا با مشارکت اهالی و با راهبری معتمدان در همین محله‌ها اجرا شده است.
این تحول الزامات جدیدی را پیش‌روی کنشگران این مجموعه از جمله شورای شهر، مدیران شهری و اصحاب رسانه قرار می‌دهد؛ چه آنکه توقعات این نهاد نیز از کنشگران تغییر کرده است.
خوشبختانه زمینه این تغییر از سوی مدیریت ارشد شهری تمهید شده است. شهردار تهران با شعار «محله‌محوری» وارد گود شده و به فاصله اندکی ضمانت اجرایی این شعار را با عنوان اجرای پروژه‌های کوچک مقیاس در محله‌ها به جای پروژه‌های بزرگ شهری به مناطق ابلاغ کرده به این امید که شعار «محله و شهر زیست‌پذیر» هم محقق شود.
به نظر می‌رسد که حالا نوبت مدیران محلی است که با خروج از پوسته بروکراتیک و سنتی، ظرفیت‌های موجود را به‌ویژه در شرایط تنگناهای تحریم و کمبود بودجه تقویت و همراهی کنند؛ زیرا هیچ تضمینی وجود ندارد که با پس زدن تحولات و از دست رفتن انگیزه‌های مشارکت اجتماعی، بار دیگر و زمانی دیگر بتوان آن را بازیابی و احیا کرد.
تاریخ انتشار: ۸ تیر ۱۳۹۹ - ۰۸:۵۰
پیدا کردن حال خوب در روزگاری که اخبار ناخوش هر روز و هر ساعت روی سرتان آوار می‌شود، گوهری است بی‌مانند که نصیب هر کسی نمی‌شود. لابد باید جزو خوشوقتان روزگار باشیم که چنین غنیمتی به چنگمان بیفتد.