تصور می‌کنید در قدیم که خبری از آسفالت نبود، چهره محله‌ها در زمان بارش باران به چه شکلی بوده است؟ «فاطمه ربیعی» از همسایه‌های قدیمی ما در محله سلیمانی و خیابان ربیعی گریزی می‌زند به روزهایی که هنوز محله سلیمانی مثل این روزها شکل شهری نداشت و خیابان‌های آن در روزهای بارانی پر از گل و لای بودند.
او می‌گوید: «برادر همسرم سرباز بود، اما اغلب با کفش‌های گلی به پادگان می‌رفت و این مسئله باعث اعتراض فرمانده‌شان شده بود. فرمانده علت گلی بودن کفش‌های او را جویا شده بود و برادر همسرم کل مشکلات محله و نداشتن آسفالت را شرح داده بود. فرمانده هم با مطلع شدن از اوضاع دستور آسفالت خیابان ربیعی را داد، اما اهالی خیابان مجاور از این تبعیض حسابی دلخور شدند و برای اینکه آنها هم از آسفالت خیابان بی‌نصیب نمانند، روی پلاکی کاغذی در محدوده خیابان خودشان اسم خیابان ربیعی را نوشتند. به این‌ترتیب علاوه بر اینکه خیابان آنها هم آسفالت شد، طول خیابان تا 16 متری امیری (شهید سبحانی) افزایش پیدا کرد.»