به همین دلیل در تهران قدیم امکان سفر حج اغلب برای ثروتمندانی که تمکن مالی داشتند، فراهم می‌شد. اما این حاجیان ثروتمند در روزگاری که شمار محله‌های تهران کمتر از انگشتان دست بود، بیشتر در کدام محله ساکن بودند؟
کوچه «حاجی‌ها» در محله عودلاجان از کوچه‌های مشهور تهران بود که روزگاری ثروتمندان و حاجیان قاجاری در آن ساکن بودند. اما اینکه چه شد همه آنها یک جا جمع شدند، حکایت جالبی دارد. به دستور ناصرالدین شاه کمربند تهران بزرگ شد و خندق‌های اطراف شهر پر شدند. ارگ سلطنتی هم بازسازی شد.
شاه عقیده داشت نباید میان ارگ سلطانی و بناهای اطراف آن تفاوت زیادی وجود داشته باشد. همچنین همسایه‌های مجاور ارگ سلطانی باید ثروتمندان و حاجی‌ها باشند. برای برقراری توازن میان ارگ و بناهای مجاور، اشراف و رجال در بخش جنوبی و بازرگانان عمده و صاحبنام در بخش شرقی ارگ ساکن شدند.
در اصل همه اهالی کوچه «حاجی‌ها» حاجی نبودند، بلکه تاجر و از رجال بودند. اما کلمه حاجی برای پولدارهای تهران استفاده می‌شد.