همشهری آنلاین_حسن حسن‌زاده:«محمدمهدی بخشی» با اینکه هنوز به ششمین بهار زندگی‌اش نرسیده اما مچ معلولیت را خوابانده و با حمایت پدر و مادرش قدم در عرصه ورزش حرفه‌ای گذاشته است. کودک خردسالی که پای ثابت کوهپیمایی در دربند است به صخره‌نوردی علاقه دارد و می‌خواهد در آینده نزدیک به یکی از قهرمانان پارالمپیکی ایران تبدیل شود. گفت‌وگوی ما را با محمدمهدی و پدر و مادرش که از هیچ کمکی برای واقعیت بخشیدن به آرزوی فرزندشان دریغ نکرده‌اند می‌خوانید.
هنوز شیرینی نخستین قدم‌های محمدمهدی از خاطر پدر و مادرش پاک نشده است. اگرچه فرزند دلبندشان با معلولیت مادرزادی به دنیا آمد اما طولی نکشید که محمدمهدی با امید و حمایت آنها توانست روی پاهایش بایستد و حالا برای فتح قله‌های موفقیت به امید پدر و مادرش تبدیل شده است.
بیماری آنامولی که استخوان‌های پا و زانو را درگیر می‌کند به تدریج از همان نوزادی توان پاهای محمدمهدی را گرفت و پزشکان هم به قطع پاهای او در ۱۱ ماهگی رأی دادند. «سمیه نرگسی دلاور» مادر محمدمهدی می‌گوید: «۳ ماه بعد از آن جراحی، نخستین پروتز را برای پاهای محمدمهدی، تهیه و کلاس‌های آب درمانی و کاردرمانی هم را خیلی زود شروع کردیم. با توجه به اینکه محمدمهدی در سن رشد قرار دارد، هر سال باید یک پروتز جدید برای او تهیه کنیم تا بتواند روی پاهایش بایستد و آرزوهایش را دنبال کند.»
اگرچه بیماری آنامولی روزهای تلخی برای خانواده بخشی رقم زد اما لحظه‌ای که محمدمهدی نخستین بار روی پاهایش ایستاد، هرگز از خاطر آنها فراموش نمی‌شود. نرگسی می‌گوید: «هر وقت محمدمهدی را به بوستان نزدیک خانه می‌بردم با حسرت به بچه‌هایی که در پارک می‌دویدند نگاه می‌کرد. وقتی نخستین پروتز را برای او ساختیم، چند روزی طول کشید تا پس از کاردرمانی و آب درمانی بتواند قدم از قدم بردارد. روزی که به تنهایی نخستین قدم‌هایش را روی زمین گذاشت او را به همان پارک همیشگی بردم. برق شادی چشم‌های محمدمهدی وقتی همبازی بچه‌ها شده بود، آن روز را به بهترین روز عمرم تبدیل کرد.»
- تولد یک شناگر ماهر
محمدمهدی پس از آنکه نخستین قدم‌ها را با پاهای جدیدش برداشت، برای ورود به عرصه ورزش تنها ۳ سال زمان لازم داشت. کودکی که هنوز به ۶ سالگی نرسیده اما نگاه‌های مصمم و بااراده‌اش نوید از تولد یک قهرمان با اراده‌ای آهنین می‌دهد. وقتی حرف از ورزش قهرمانی و علاقه‌اش به شنا و دوومیدانی می‌شود، فیلم کوتاهی از مهارتش در شنا را نشان‌مان می‌دهد و می‌گوید: «می‌خواهم یک روز قهرمان پارالمپیک شوم و پرچم ایران را بالا ببرم» آرزوی محمدمهدی برای قهرمانی پارالمپیک خاطره‌ای جالب را به یاد پدرش می‌آورد.
روزی که برای نخستین بار به استعداد محمدمهدی در شنا پی بردند و حالا فرزند دلبندشان به الگویی برای کودکان همسن و سالش تبدیل شده است. «محسن بخشی» می‌گوید: «محمدمهدی کنار ساحل سرگرم بازی با ماسه‌ها بود. لحظه‌ای از او غافل شدم و دیدم از محمدمهدی خبری نیست. همه ترسیده بودیم که نکند خودش را روی ماسه‌ها کشیده و وارد دریا شده. سراسیمه به سمت موج‌ها دویدم و محمدمهدی را دیدم که در عمق کم‌آب مشغول شناست. محمدمهدی ۳ سال بیشتر نداشت و نخستین بار بود که وارد آب می‌شد.
چند روز بعد وقتی به تهران برگشتیم و او را به پارک نزدیک خانه بردم، پروتزهایش را از پا درآورد و سراغ دستگاه بازی صخره‌نوردی رفت. در میان تعجب همه بچه‌ها نیمی از ارتفاع دستگاه را هم پشت سر گذاشت. همان روز سراغ یک مربی شنا رفتم و موضوع را با او در میان گذاشتم. طولی نکشید که امیر کریمی یکی از مربیان جوان رشته شنا وقتی توان دست‌های محمدمهدی را دید به‌صورت تخصصی آموزش او را قبول کرد.»
محمدمهدی این روزها ورزش دوومیدانی را هم زیر نظر «عباس دیانی» یکی از قهرمانان برجسته دوومیدانی ایران و آسیا یاد می‌گیرد و می‌خواهد یک روز برای کشورش در پارالمپیک افتخارآفرینی کند. محمدمهدی هم می‌گوید: «از عمو امیر شنای پروانه، قورباغه و کرال سینه را خوب یاد گرفتم. دلم می‌خواهد زودتر به مسابقه شنا بروم و مدال بگیرم.»
- هر روز تمرین می‌کنم تا قهرمان شوم
کوهپیمایی هم یکی دیگر از علایق محمدمهدی است. بسیاری از کوهنوردانی که آفتاب‌نزده راهی مسیر کوهپیمانی دربند می‌شوند، حتماً کودک خردسالی که بخش کوتاهی از مسیر را با پاهای مصنوعی با آنها همراه شده است دیده‌اند. صحنه‌ای که نه تنها به بسیاری از معلولان انگیزه می‌دهد بلکه باعث تقویت روحیه و انگیزه ورزشکاران حرفه‌ای هم می‌شود.
«سجاد سالاروند» دونده وکوهنورد و حرفه‌ای که با ۲ پای مصنوعی بارها به قله دماوند صعود کرده و یکی از مربیان محمدمهدی است می‌گوید: «دویدن برای افرادی که از ناحیه پا دچار قطع عضو شده‌اند حسی شبیه پرواز دارد. مطمئنم محمدمهدی که در همین سن و سال کم‌توانسته روی پاهایش بایستد و سراغ شنا و دوومیدانی برود در آینده نزدیک به یکی از چهره‌های مطرح ورزش کشور ما تبدیل می‌شود. امیدوارم مسئولان ورزش کشور از این استعداد ناب حمایت کنند.» محمدمهدی ۲ مدال ورزشی افتخاری هم دارد. یکی مدال طلایی که دونده‌های حرفه‌ای و قهرمان دوومیدانی کشور به گردنش آویختند و دیگر مدال افتخاری رشته صخره‌نوردی در مسابقات قهرمانی جانبازان و معلولان کشور. مادرش می‌گوید: «از ما برای شرکت در مسابقات قهرمانی صخره‌نوردی جانبازان و معلولان کشور در ورزشگاه شهید شیرودی دعوت شد.
از آنجایی که حضور رسمی در این مسابقات شرط سنی داشت، مسئولان فدراسیون با دیدن توان محمدمهدی در صخره‌نوردی یک مدال افتخاری به گردن به گردنش آویختند. مدتی پیش هم محمدمهدی را به مسابقات قهرمانی دوومیدانی کشور که در بوستان چیتگر برگزار شد دعوت کردند.
قهرمانان دوومیدانی ایران مسیر مسابقه را پشت سر محمدمهدی دویدند و در خط پایان هم یک مدال طلای افتخاری به او دادند.»حرف‌ها که به اینجا می‌رسد محمدمهدی می‌گوید: «آن روز که همراه دونده‌های قهرمان ایران دویدم و آنها به من مدال طلا دادند آرزو کردم قهرمان پارالمپیک شوم. هر روز تمرین می‌کنم و حتماً یک روز قهرمان می‌شوم.»
- الگوی کودکان معلول
این روزها تصاویر امیدبخش محمدمهدی در فضای مجازی دست به دست می‌شود؛ فیلم‌های کوتاهی از مهارتش در شنا و دوومیدانی که باعث دلگرمی و تقویت روحیه افراد دارای معلولیت حرکتی شده است. مادرش می‌گوید: «وقتی تصاویر شنا و دویدن محمدمهدی را در صفحه اینستاگرامش منتشر کردیم، پیام‌های بسیاری از افراد معلول و خانواده‌هایشان به دست ما رسید.
خانواده‌هایی که فرزند معلول داشتند از ما راهنمایی می‌خواستند که چگونه روحیه و امید فرزندشان را تقویت و او را وارد فعالیت‌های ورزشی و اجتماعی کنند.» پدر محمدمهدی هم خاطره‌ای از موفقیت یکی از همین کودکان معلول برای ما تعریف می‌کند: «زوج جوانی که یک کودک معلول داشتند فیلم‌های محمدمهدی را در اینستاگرام دیدند.
وقتی از مشکلاتشان برای ما تعریف کردند، فهمیدیم چند سالی است که فرزندشان را از خانه بیرون نبرده‌اند. حتی کارشان داشت به جدایی می‌کشید و دیگر ناامید شده بودند. فیلم‌های محمدمهدی برای آنها مثل یک روزنه امید بود. حالا مدتی از آشنایی ما می‌گذرد و نه تنها رابطه خودشان بهتر شده، بلکه فرزندشان مشغول یادگیری شناست و می‌خواهد مثل محمدمهدی به موفقیت برسد.» حرف‌ها که به اینجا می‌رسد محمدمهدی می‌گوید: «می‌خواهم به همه بچه‌ها دویدن و شنا یاد بدهم تا آنها هم در مسابقه‌ها شرکت کنند و مدال بگیرند.»