پرتاب‌هایی که خیلی‌ها آن را خط و نشان او برای رقبایش در المپیک می‌دانند. پرتاب‌های بالای 69 متر او در مسابقات جایزه بزرگ اروپا نشان داد پرتابگر اول ما در المپیک به چه چیز فکر می‌کند.
گراندپری‌های اخیر اروپا، شاید تازه شروع کار او باشد. با اینکه این روزها روزنامه‌ها از قول او می‌نویسند که مدال المپیک می‌گیرد ولی احسان حدادی آن را قبول ندارد. او می‌گوید: فقط اگر امکانات بدهند نتیجه می‌گیرم. با این حال او دوست دارد امکاناتش را فراهم کنند چون می‌خواهد حقش را از المپیک بگیرد.
رکورددار پرتاب دیسک آسیا به خاطر تمرینات فشرده و سنگینش، زمانی برای تفریح ندارد. او اگر فرصتی به دست بیاورد، پلی‌استیشن بازی می‌کند. معمولا هم تیم فوتبال منتخب جهان برای اوست. اما احسان معتقد است جدای از امکاناتی که برای تمرین لازم دارد حضور مسئولان در تمریناتش در بالا رفتن روحیه‌اش تاثیر دارد و البته حضور رئیس‌جمهوری و مرد اول ورزش ایران در اردویش انگیزه‌اش را دوچندان می‌کند.
رکوردشکن 4 گراندپری و مسابقه حساس در اروپا، یکی از روزهای بهار میهمان مؤسسه همشهری و دقیق تر، همشهری عصر بود. احسان‌حدادی که رکوردشکنی‌های پشت سر هم او همه را شگفت زده کرده، این بار می‌خواهد با کسب مدال المپیک، دوومیدانی ایران را به رؤیایی دست نیافتنی تا این روز برساند. مصاحبه مفصل ما با این قهرمان ملی پیش روی شماست:
- اول از مسابقه جایزه بزرگ دوحه بگو. امسال که آلکنا نبود، سطح مسابقه‌ها چطور بود؟
سطحش خوب بود چون یک سوپرگراندپری است و پول خوبی می‌دهند. همه دو‌ومیدانی‌کاران سطح بالای دنیا می‌آیند. هر کسی هم که نیامده آماده نبوده که نیامده، یعنی اگر کسی آماده بود می‌آمد. چون هر سال می‌آیند پول می‌گیرند. امسال هم دیگر شانس ما بود. شانس که نه حقمان بود.
- بعضی‌ها می‌گفتند امسال کسی به دوحه نرفت که احسان اول شد.
اصلا اولاً مسابقات دوحه برای من مهم نبود. رکوردش مهم بود. رکوردش از رکوردهایی است که در المپیک مدال می‌گیرد. کسی که سوم شد نفر دوم المپیک آتن بود. من رکوردم خوب بود. تازه مگر در گراندپری‌های اروپا همه نبودند. آنجا چطور؟ آنجا هم لابد خودشان مدال را پیشکش من کردند. می‌دانید مشکل چیست؟ مشکل این است که بعضی آدم‌ها نشسته‌اند ناکامی آدم‌های دیگر را ببینند و ذوق کنند. در 2 گراندپری در هلند و استونی، لیگ طلایی در برلین و یک مسابقه رسمی در روسیه شرکت کردم و در هر 4 مسابقه قهرمان شدم.
در برلین و هلند آلکنا هم بود و در حضور او طلا گرفتم. رکورد آسیا را 4 بار شکستم و رکوردم را از 95/67 متربه 32/69 رساندم. اینها چه چیز را نشان می‌دهد؟ من نمی‌خواهم کارم را خارق‌العاده نشان بدهم، اما می‌گویم متناسب با کار افراد باید به آنها توجه بشود. اگر کسی در یکی از مواد پرتابی در دوومیدانی کار بزرگی می‌کند زیر
پر و بالش را بگیریم. روزگاری آرزویمان این بود که فقط در المپیک حضور پیدا کنیم اما حالا برای مدال المپیک نقشه کشیده‌ایم. فکر می‌کنم باید خوب درک کنیم که از چه نقطه‌ای به چه نقطه‌ای رسیده‌ایم.
- پارسال در گراندپری دوحه خیلی اذیت شدی، امسال چطور؟
دیسکم را امسال هم در دوحه در اختیارم نگذاشتند. نمی‌دانم داستان چیست. فقط دیسک ما نمی‌آید. دیسک همه می‌آید به جز ما. دیسک‌ها را روز قبل از مسابقه می‌گیرند، وزن می‌کنند و برای مسابقه می‌آورند اما ما را اذیت کردند.
- پس تو با چه دیسکی پرتاب کردی؟
من 2 تا دیسک داده بودم. با دیسک دومم.
- اذیت نشدی؟
نه، بد نبود.
- از رکوردهایت راضی هستی؟
چرا نباشم. خوب بود. می‌دانم می‌توانم برای آینده نقشه بکشم. امیدوارم حمایتم کنند تا بتوانم یک کار بزرک کنم. مدال المپیک رؤیای قدیمی من است.
- فکر می‌کنم برای شروع خوب باشد، نظر مربی‌ات چه بود؟
مربی‌ام هم خیلی راضی بود.
- در برخی روزنامه‌ها نوشتند در دوحه 30 هزار دلار جایزه گرفتی. درست است؟
جایزه مسابقات هر سال می‌چرخد. بیشترین جایزه امسال برای پرش با نیزه بود که 10 هزار دلار گرفت. کسی هم اگر اسپانسر داشته باشد 10 هزار دلار دیگر می‌گیرد، می‌شود 20 هزار دلار. اسپانسری مثل نایک یا آدیداس. به من هم 5 هزار دلار دادند. 3 هزار دلار هم اسپانسرم (نایک) داد، شد 8 هزار دلار. از این 8 هزار دلار 20 درصدش را مدیر برنامه‌هایم گرفت، 20 درصدش را مربی‌ام گرفت و 60 درصدش هم آخر کار به من رسید که شد 4800 دلار.
- گراندپری هلند فقط مسابقه پرتاب‌ها بود؟
نه، 13-12 تا رشته بودند. خیلی هم مسابقات خوبی بود. من تا حالا تجربه پرتاب در حضور جمعیت بالا را نداشتم. در هلند 75 هزار نفر فقط برای پرتاب‌ها آماده بودند. این جمعیت برای ما که در مسابقات لیگ ایران، فقط شرکت‌کننده‌ها را ناظر خود می‌بینیم، خیلی زیاد است.
- فکر می‌کردی همه برای گراندپری‌ها بیایند؟
واقعا نه. فقط می‌دانستم پرتابگر لهستانی نمی‌آید. این را خودش در دوحه به من گفت. ولی فکر نمی‌کردم دیگران همه حضور داشته باشند.
- مسابقات زنجیره‌ای اروپا چقدر برایت مفید بود؟
خیلی. من خیلی دوست داشتم آمادگی‌ام را بسنجم. هنوز هم اتفاقی نیفتاده. می‌دانم تا زمانی که رکوردم در المپیک ثبت نشده، هیچ‌چیزی تثبیت نشده است، اما سفر اروپا به من برای المپیک کمکم می‌کند.
- الان چقدر آماده‌ای؟
آمادگی‌ام بد نیست. من به گونه‌ای تمرین کرده‌ام که اوج آمادگی‌ام در روزهای مرداد باشد. امیدوارم برنامه‌ام درست پیاده شود.
- خودت از این روند راضی هستی؟
من نباید راضی باشم. مربی‌ام باید راضی باشد.
- بالاخره خودت چه نظری داری؟ شرایط را چطور ارزیابی می‌کنی؟
من راضی‌ام. درواقع من تمریناتم را کرده‌ام. چیزی کم نگذاشته‌ام. امیدوارم نتیجه‌ام را بگیرم. فقط امیدوارم آسیب‌دیدگی سراغم نیاید. من باید نتیجه بگیرم چون خیلی تمرین کردم. 8 ماه کار کردم. 8 ماهی که تهران نبودم.
- این قدر سخت تمرین می‌کنی، خسته نمی‌شوی؟
چرا... خیلی خسته‌ام... الان که دارم با شما صحبت می‌کنم خیلی خسته‌ام. ولی باید تا مرداد همه انرژی‌ام را بگذارم.
- حالا باید این خستگی‌ها را تا بعد از المپیک تحمل کنی؟
بله، احتمالا مربی‌ام چند روز استراحت به من می‌دهد. 3-2 روزی استراحت دارم چون تمریناتم خیلی خسته‌کننده است.
- همه می‌گویند آن پرتابی که در دوحه کردی و بعدها چند پرتابت در گراندپری‌های اروپا، خط و نشانی برای حریفانت در المپیک بود، خودت هم این اعتقاد را داری؟
برای یکسری بله. برای پایینی‌ها بله، ولی برای آلکنا و کانتر نه چون من اصلا قبولش ندارم. رقیب اصلی من آلکنا است چون کانتر اصلا معلوم نیست چند متر می‌اندازد. در مسابقات جهانی داشت اوت می‌شد و به زور به فینال آمد. یکبار 56 زده بود یکبار 58، یکبار هم 67. یکدفعه به فینال آمد. ولی خوب بالاخره رکورد خوبی است. من فقط به آلکنا فکر می‌کنم. اگرچه در گراندپری‌های اروپا هردویشان بودند ولی بازهم دلیلی نمی‌شود فکر کنم مدال المپیک توی جیبم است.
- در این مسابقات اخیر با همه توانت پرتاب کردی؟
بله، راهی غیراز این ندارم که در تمام مسابقات، همه توانم را بسنجم. در دوحه کانتر هم بود. او از مسابقات کالیفرنیا به آنجا آمده بود. من هم دعوت بودم ولی نرفتم. چون می‌خواستم درمسابقاتی رسمی که زیر نظر یاف (فدراسیون جهانی) است و تست دوپینگ دارد شرکت کنم.
- تست دوپینگ هم دادی؟
بله، همیشه از نفر اول تست می‌گیرند.
- جوابش را همان لحظه اعلام می‌کنند؟
نه، چند روز بعد.
- چه بود؟
معلوم است دیگر منفی بود وگرنه من اینجا چکار می‌کردم؟
- جایزه را بعد از تست دوپینگ می‌دهند یا نه؟
بعد از تست دوپینگ می‌دهند. بعد از اینکه مسابقات یک سال را انجام دادی وجواب دوپینگ همه آنها مشخص شد، همه جایزه را یکجا می‌دهند.
- چطور به دست تو می‌رسد؟ از طریق فدراسیون یا مدیر برنامه‌هایت؟
به مدیر برنامه‌هایم می‌دهند. او پول خودش را برمی‌دارد و بقیه‌اش را به من می‌دهد.
- مدیر برنامه‌هایت کجایی است؟
روسی.
- این درست است که تو خودت را از آسیا جدا میدانی و دیگر اصلا به رقابت با پرتابگران آسیایی فکر نمی‌کنی؟ شاید به همین خاطر است که می‌گویی من اصلا به کانتر هم فکر نمی‌کنم و آلکنا رقیب اصلی من است؟
شرایط این جوری بوده که مرا به این نتیجه برساند. من از سال 2005 تا به حال به کسی در آسیا نباخته‌ام. یعنی کسی مرا در آسیا نگرفته است یا هر وقت گرفتمشان یک یا دو متر نگرفتم... با 5-4 متر اختلاف همه را گرفته‌‌ام. بالاخره آدم باید کمی حرفهای فکر کند. چون آسیا اصلا ورزش ندارد. دوو‌میدانی‌اش خوب است ولی پرتابگرانش حرفهای نیستند. فقط پرتاب چکش‌اش خیلی خوب است که قهرمان المپیک است، وزنه اش هم بد نیست، ولی نیزه اش زیاد خوب نیست. رکورد من در دیسک یک جوری است که آنها نمی‌توانند با آن رقابت کنند.
- ممکن است همین جوری بماند یعنی پرتابگران دیسک به گرد پای تو هم نرسند؟
نه، خب بالاخره یک کسی می‌آید رکوردی می‌زند، دوباره باز روی دست او می‌آیند. این جوری نیست که همه چیز ثابت بماند.
- فکر می‌کنی چقدر زمان ببرد؟
نمی‌دانم.
- تخمین هم نمی‌توانی بزنی؟ بالاخره آدم وقتی دوره را نگاه می‌کند می‌تواند یک حدس بزند. فکر می‌کنی هر چند سال یک بار این اتفاق بیفتد؟
من فکر می‌کنم هر 10 سال یک بار، یا شاید هم 30 سال یک بار. مثلا برای ایران 30 سال طول کشید تا کسی آمد رکورد زد. حالا بستگی دارد. هرکس بهتر تمرین کند بهتر نتیجه می‌گیرد.
- خوب در پرتابگران آسیا و ایران چنین چیزی را دیدی که بعد از تو کسی بیاید؟
ندیدم تا حالا. شاید هم باشد ولی من تا حالا ندیدم.
- فکر می‌کنی چقدر زمان ببرد که احسان حدادی جهانی شود؟ مثلا آلکنا را بگیرد؟ اصلا برای خودت برنامه گذاشتی؟
برنامه که دارم البته اگر مربی‌ام تا آن موقع زنده بماند.
- مگر مریض شده؟
نه، ولی سنش خیلی بالاست. 76 سالش است. من در برنامه 2 تا 3 سال آینده‌ام دیده‌ام که آلکنا را بگیرم، ولی باید ببینم آینده چه می‌شود.
- یعنی برای دو سه سال آینده قهرمانی جهان را برای احسان حدادی کنار بگذاریم؟
بله، می‌شود این طور گفت.
- یعنی برنامه ات به‌طور قطعی این است؟
نه، برنامه قطعی نیست. من تا به حال فقط یک بار در مسابقات جهانی شرکت کرده‌ام که هفتم شدم. همین آلکنا الان 25 سال است که پرتاب می‌کند. تجربه‌اش خیلی زیاد است یعنی می‌داند که در مسابقات جهانی باید چه‌جور باشد یا در المپیک می‌داند باید این حالت را داشته باشد تا پرتاب کند ولی برای یک ورزشکاری مثل من درست است که زیاد نمی‌ترسم و استرس ندارم در مسابقات، اما در مجموع جو مسابقه‌ها سنگین است. هر چند هم که بگویم استرس ندارم که می‌خواهم در مسابقه شرکت کنم ولی باز با همه این تفاسیر، جو مسابقات خیلی سنگین است و اذیتم می‌کند. باید بالاخره یک کم تجربه کسب کنم. من دل شیر دارم، می‌روم در دهان شیر، ولی باید روزی شود که شیر را بخورم (با خنده)
- کمکم که جلو بروی با همین تجربه‌هایی که به دست می‌آوری باعث می‌شود تحت‌تأثیر جو مسابقه‌ها قرار نگیری...
دقیقا همین طور است.
- خیلی‌ها می‌گویند رمز موفقیت احسان این است که در هر مسابقه با حرکاتی که انجام می‌دهد، رقبایش را می‌ترساند.
نه، آن برای زمان نونهالان بود. الان طرف 80 متر رکوردش است. چه ترسی؟ من اگر داد بزنم می‌ترسد؟ 100 هزار نفر در استادیوم جیغ می‌زنند. نه این چیزها نیست ولی بالاخره باید مسابقه را یک جوری در دست بگیری اول باید بدن آدم آماده باشد چون اگر آماده نباشد هر چقدر هم داد بزند هیچ کاری نمی‌کند. نه دیسک می‌رود و نه کسی می‌ترسد، ولی وقتی بدنت آماده باشد یکسری کارها هم تاثیر دارد، بی‌تاثیر نیست.
- در کنار تمرینات زیادی که می‌کنی، تفریح هم داری؟
نه!
- نداشتن تفریح خسته‌ات نمی‌کند؟ تاثیر روی کارت نمی‌گذارد؟
چرا، اما من چه تفریحی می‌توانم داشته باشم؟
- یعنی همه آنهایی که حرفه‌ای‌اند این طوری کار می‌کنند؟
حرفهای کار می‌کنند. البته نه این طور. آنها در یک کشورهایی هستند که در آن کمپی که تمرین می‌کنند همه چیز هست، ولی ما اصلا کمپ نداریم. مجموعه انقلاب را هم که دیگر دیدید چه جوری است.
- معمولا تفریحت چیست؟
وقتی دارم تمرین می‌کنم، زمانی برای تفریح و بازی ندارم. گاهی وقت ها با بچه‌ها بیرون می‌رویم، رستورانی می‌رویم و غذا می‌خوریم. بعضی مواقع هم پلی‌استیشن بازی می‌کنم.
- واقعا تنها تفریح تو پلی‌استیشن است؟
بله، پلی‌استیشن را خیلی دوست دارم.
- معمولا چند امتیاز می‌گیری در پلی‌استیشن؟ چه جوری است؟
امتیازی نیست، فوتبال بازی می‌کنم. هر کسی هم که بیاید می‌برمش.
- چرا حالا فوتبال؟
خوب چیز دیگری ندارد. موتور هم بازی می‌کنم، موتور را هم خیلی دوست دارم.
- فوتبال به اسم تیم است یا نه؟
به اسم کشورهاست.
- یعنی تیم ملی‌شان یا نه تیم‌های باشگاهی؟
نه، تیم ملی. من پلی‌استیشن یک بازی می‌کنم. پلی‌استیشن دو داشتم، ولی از آن خوشم نیامد.
- جای چه کشوری بازی می‌کنی؟
من منتخب جهان را برمی‌دارم، ایران را هم گاهی اوقات برمی‌دارم.
- کنار اینکه دو و میدانی کار می‌کنی فوتبال هم دوست داری؟
فوتبال هم اخیرا نمی‌دانم چی شده که نگاه می‌کنم.
- یعنی قبلا اصلا نگاه نمی‌کردی؟
نه، اصلا نگاه نمی‌کردم.
- چرا؟
نمی‌دانم چه شده، چند وقتی است که علاقه پیدا کرده‌ام.
- شاید به خاطر نداشتن تفریح است؟
شاید، چون بیکار می‌شویم تلویزیون روشن می‌کنیم. مجبوریم دیگر.
- این مسابقات جام ملت ها را دنبال می‌کنی؟
بله، هلند را دوست داشتم که حذف شد. خیلی خوب بازی می‌کرد.
- هرچه به المپیک نزدیک می‌شویم کارت سخت‌تر می‌شود؟
بالاخره یک جورایی توقع مردم را بالا بردم؛ یعنی مسئولان که صحبت می‌کنند می‌گویند ما در کشتی مدال داشتیم، وزنه‌برداری و تکواندو و این سری در دو و میدانی می‌خواهیم بگیریم. ولی من نمی‌دانم به چه حسابی این قول‌ها را می‌دهند. امکانات بدهند که ما هم نتیجه بگیریم. وقتی که یک کمپ نداریم که در آنجا تمرین کنیم، چطور می‌شود قولی داد؟ خانه‌ام میردادماد است، باید دنبال مربی به هتل ارم بروم با هم برویم سه‌راه تهرانپارس تا تمرین کنم. بعد باید بر‌گردم، مربی‌ام را به هتل برسانم و به خانه بروم. یعنی ساعت 4 بعدازظهر که از خانه راه می‌افتم، وقتی برمی‌گردم خانه ساعت 10 شب است. تازه وقتی تمرینات سبک باشد. روزهایی که سنگین باشد ساعت 2 می‌رویم و 9 شب برمی‌گردیم.
- این خیلی سخت است، تو بیشتر وقتت را در راه هستی، درست است؟
بله، ولی اگر مثلا آزادی را به ما می‌دادند و فنس برایمان می‌زدند، خیلی بهتر بود. 2 ماه است دیگر. مگر چیزی می‌شود این امکانات را به ما بدهند؟
- یعنی اگر این 2 ماه این امکانات را به تو بدهند قول مدال می‌دهی؟
نمی دانم...شاید.
- نتیجه یعنی چه؟
یک رکورد خوب، یک رکورد خوب یعنی شاید مدال باشد شاید هم نباشد.
- یعنی مثلا رکورد 70 متری؟
70 متر که نه، چه کسی تا به حال در المپیک 70 متر انداخته. یعنی 68 متر شاید هم 69 متر.
- خیلی از مصاحبه‌هایی که از تو می‌دیدم از قول احسان حدادی تیتر می‌زدند که من مدال المپیک را می‌گیرم. تو این قول را داده‌ای؟
نه، من تا به حال به کسی نگفته‌ام. البته در یکی از مصاحبه‌ها گفتم رکورد خودم را در المپیک می‌شکنم.
- این حرف‌ها را می‌زنی که اگر یک وقت مدال هم نگرفتی بعدا به تو انتقاد نکنند؟
من که برایم فرقی ندارد اگر بخواهم قول می‌دهم، اگر نخواهم نمی‌دهم. مثلا جهانی گفتم مدال می‌گیرم، اما نگرفتم. چیزی نشد. کسی هم به من حرفی نزد چون بهترین نتیجه دوومیدانی را گرفتم. یعنی با اینکه خراب کردم، بهترین نتیجه را در تاریخ دوومیدانی ایران گرفتم و هفتم جهان شدم، ولی ان شاءالله این سری در المپیک خوب شرکت می‌کنم. چون خیلی خوب تمرین کردم. پارسال درست و حسابی تمرین نکردم چون فرصتی هم نداشتم. آذر بازی‌‌های آسیایی تمام شد. آمدیم تهران، من تازه اسفند با مربی جدیدم تمرین کردم. امسال من 8 ماه تمرین کردم. در 8 ماه 7 هزار تا پرتاب کردم. یعنی تقریبا ماهی 900 تا پرتاب.
- خیلی زیاد است.
خب استراحت هم داشتم. مثلا 2 روز در هفته استراحت داشتم. روزی 60-50 تا هم پرتاب کردم.
- 2 روز در هفته استراحت برای بدنت جواب می‌دهد؛ یعنی خستگی تنت را واقعا می‌گیرد؟
نه، نمی‌گیرد ولی مربی این جوری است دیگر. یکسری از مربی‌ها هستند که یک روز در هفته استراحت می‌دهند، ولی مربی من در استراحت و این چیزها خیلی حرفهای است.
- از مربی‌ات راضی هستی؟ نسبت به مربیان قبلی چطور است؟
خوب است. من که راضی ام.
- او چه می‌گوید؟ فکر می‌کند که در المپیک باید چه کار کنی؟ برای تو حدی تعیین کرده؟
می گوید یک نتیجه خوب باید بگیری، نه اینکه چیزی تعیین کرده باشد ولی بالاخره می‌داند که تمرین کرده‌ام و باید نتیجه‌اش را بگیرم.
- مربی سختگیری است؟
خیلی سختگیر است. یعنی این چیزهایی که من می‌گویم همه‌اش را مربی‌ام به من می‌گوید. اینکه چرا رئیس سازمان نمی‌آید، چرا فلانی نمی‌آید، چرا امکانات به ما نمی‌دهند، چرا ما تور نداریم تا تمرین کنیم. چرا فنس نداریم و چرا در کمپ تمرین نمی‌کنیم؟ اینها همه حرفهای مربی‌ام است که این‌قدر به من زده است من فکر می‌کنم خودم دارم این حرف‌ها را می‌زنم، یعنی فکر می‌کنم اینها حرفهای خودم است. در تمرین حق صحبت کردن و خندیدن ندارم، حتی موقع رانندگی نباید بیشتر از 50-40 کیلومتر بروم.
- فنس پرتاب دور دایره وجود ندارد. تمرین کردن بدون فنس و بعد مسابقه دادن در داخل فنس روی کارت تاثیر منفی ندارد؟
تاثیر که دارد ولی چه می‌شود کرد؟ البته سفارش داده‌اند که بیاورند، اما متأسفانه هنوز به ایران نیامده است.
- چقدر تاثیر دارد؟
بالاخره این مسئله به ورزشکار مربوط است. مثلا یکی را می‌بینی 20 سال است دارد در فنس تمرین می‌کند، ولی مسابقه می‌دهد باز هم می‌زند به فنس ولی یکی هم مثل من اصلا در فنس تمرین نکرده‌ام ولی وقتی به مسابقات می‌روم هیچ‌وقت خطای فنس ندارم که بزنم به فنس. من مشکلی ندارم.
- تمریناتت را از کی دوباره شروع می‌کنی؟
از روزی که آمده‌ام فردایش تمرین را شروع کرده‌ام.
- در کجا؟
آفتاب انقلاب
- هنوز هم آفتاب؟
به هر حال باید یکجایی تمرین کرد.
- آقای کفاشیان که شده رئیس فدراسیون فوتبال برای بچه‌های دو و میدانی بد شده است؟
گفتم ورزشکاری که خوب باشد، هر کسی که بیاید برایش فرقی ندارد.
- پیراهن یا حسین را در دوحه پوشیدی، اما در گراندپری‌های اروپا نه. علت خاصی داشت؟
جایزه بزرگ‌ها نمی‌شود پوشید. اسپانسرها لباسی به تو می‌دهند که باید آن را بپوشی. مثلا نایک، لباسی می‌دهد که باید آن را بپوشی.
- با اسپانسر فقط برای همین چند تا مسابقه قرارداد بستی؟
برای 2 سال قرارداد دارم.
- در این 2 سال چطور پاداش هایت را حساب می‌کنند؟
المپیک مدال طلا بگیری 80 هزار یورو، نقره 60 هزار یورو و برنز 40 هزار یورو پاداش دارد. در جایزه بزرگ‌ها هم رقم‌ها متفاوت است. اگر در آسیا طلا بگیری، مثلا در همین مسابقات اگر آسیا باشد، دلار می‌دهند. مثلاً در مسابقات قطر دلار دادند. ولی در اروپا باشد، یورو می‌دهند بین 5 تا 7 هزاریورو.
- اینها انگیزه‌ات برای گرفتن مدال را بیشتر می‌کند؟
خیلی مهم است، یعنی آنها می‌فهمند ورزش چیست. مثلا من هر سری که برای مسابقه‌ها می‌روم هر 6 ماه یک بار 2 تا ساک پر از وسایل می‌دهند؛ طوری که من هیچی کم ندارم مثلا 15 تا کتانی می‌دهند، 15 تا کتانی پرتاب، گرمکن 10 دست می‌دهند و 100 تا تی‌شرت یعنی از این لحاظ هیچ مشکلی ندارم.
- پس می‌توانی برای خودت یک فروشگاه بزنی دیگر؟ (با خنده)
آره می‌شود فروشگاه زد. تازه لباس بهار و تابستان و زمستان را هم جداگانه می‌دهند.
- دیسک هم به تو می‌دهند؟
دیسک هم می‌دهند، دیسک شرکت گلدفوردیک، آن هم اسپانسرم است.
- پس تو 2 تا اسپانسر داری؟
بله، اسپانسر دیسکم جداست، لباس‌هایم هم جدا.
- در مسابقات با دیسک‌های آنها باید پرتاب کنی؟
نه؛ می‌شود با دیسک‌های آنها هم پرتاب کرد ولی خب دیسک تمرینی است دیگر.
- پس الان تو آنقدر انگیزه داری که به خاطر جوایزی که اسپانسرهایت برایت در نظر گرفته‌اند، خوب مسابقه بدهی. این شرایط را پرتابگرهای دیگر هم دارند؟
بله، اما فقط چند تا پرتابگر دنیا دارند. همه ندارند.
- مثلا چه کسانی؟
آلکنا وکانتر.
- در حال حاضر برای اینکه در المپیک نتیجه‌بگیری چه چیزی لازم داری؟ امکانات به غیراز زمین پرتاب چی لازم داری؟
انگیزه.
- انگیزه چطور ایجاد می‌شود؟
انگیزه با آمدن رئیس‌جمهوری یا رئیس سازمان تربیت بدنی در تمریناتم.
- این خیلی برایت مهم است؟
برای همه مهم است. وقتی که رئیس‌جمهوری کشور یا مرد اول ورزش کشور سر تمرینت بیاید بالاخره خیلی مهم است. مثلاً بیاید بگوید آقا چی می‌خواهی؟ برای المپیکت چی می‌خواهی؟ یعنی اینها حرفهای من نیست حرفهای مربی‌ام است. او توقعش این است.
- در برنامه‌های مربی‌ات هست که تو را هم قهرمان المپیک کند؟
هنوز چیزی به من نگفته، چون امکانات می‌خواهد بعد نتیجه می‌دهد.
- تو فکر می‌کنی سقف احسان حدادی برای پرتاب کردن کجاست؟ تا کی دیسک پرتاب می‌کنی؟ حالاحالاها جا داری برای ماندن؟
نه، من تا وقتی که مربی خوب و امکانات داشته باشم ورزش می‌کنم.
- پس برای خودت هنوز سقف تعیین نکره ادی؟
نه، حالا ورزش می‌کنم. تا کجا؟ خدا داند.
- می خواهی در لیگ امسال هم برای تیم نفت پرتاب کنی؟
هیچ‌چیز معلوم نیست.
- یعنی شاید بروی در لیگ‌های خارجی؟
هیچ‌چیز معلوم نیست. این را واقعا می‌گویم.
- کشورهای اروپایی هم لیگ دارند؟
نه، ندارند، عرب‌ها دارند.
- الان که بیرون می‌روی تو را می‌شناسند؟
آره. شرایط خیلی بهتر شده. اتفاقا یک شب با دوستانم به رستوران سنتی صبا رفتم. صاحب رستوران وقتی می‌خواستم بیرون بیایم، یک هدیه به من داد. در جعبه را که باز کردم دیدم یک دیسک است. فکرش را هم نمی‌کردم. واقعا خیلی غافلگیر شدم.