همشهری آنلاین _ رضانیکنام: افرادی که دوستی و رفاقت دیرینه با تختی داشتند و می‌توانند از راز جاودانه ماندن نام و یاد تختی بگویند. یکی از این افراد سید «علی‌اکبر حیدری» است که ۷۹ بهار از عمرش گذشته و از چهره‌های ورزشی محبوبی است که در مناسبت‌های خاص از جمله برگزاری مراسم بزرگداشت جهان‌پهلوان به محله تختی در منطقه ۱۶ می‌آید.
پهلوان حیدری متولد سال ۱۳۲۰ است. نوجوانی ۸ ساله بود که در مسیر بازگشت از مدرسه با هم‌سن و سالانش کشتی می‌گرفت و همان روزها عشق و علاقه به کشتی در وجودش بیدار شد تا اینکه در نوجوانی یک اتفاق زندگی‌اش را به‌طور کامل در این مسیر قرار داد.
عشق، زیرکی و تماشای مسابقات کشتی
حیدری تعریف می‌کند که در دهه ۳۰ چند دوره مسابقات جهانی کشتی در تهران برگزار شد. برای تماشای مسابقات ورزشی باید بلیت تهیه می‌شد، اما وضعیت مالی همه خانواده‌ها خوب نبود و حیدری نیز مثل خیلی از بچه‌ها پولی برای خرید بلیت و تماشای مسابقات کشتی نداشت. وقتی ۱۴ سال داشت متوجه می‌شود که مسابقات جهانی کشتی در ورزشگاهی در مرکز شهر برگزار می‌شود، بنابراین هر روز جلو در ورزشگاه می‌ایستاد تا یکی از راه برسد و او را داخل ورزشگاه ببرد. تا اینکه بعد از ۳ روز فکری به ذهنش می‌رسد. حیدری می‌گوید: «با چند کارگر وارد ورزشگاه شدم.
آنها می‌خواستند بخشی از دیوارسالن کشتی را مرمت کنند که من نیز همراه آنها رفتم. پاچه شلوارم را بالا زدم و شروع کردم به گل لگد کردن تا ملات درست کنم. بعد از چند دقیقه سرکارگر کنارم آمد و به آرامی در گوشم گفت: بچه جان! از پول خبری نیست. از اینجا برو تا برای من دردسر درست نکردی! جواب دادم: پول نمی‌خواهم. من عاشق این کارم. اگراجازه دهید تا آخر وقت به شما کمک کنم. با این‌ترفند داخل سالن ماندم و بی‌دردسر مسابقات جهانی کشتی را تماشا کردم.»
- فینال مسابقات، دوستی با جهان‌پهلوان
حیدری آن روز اصلاً نمی‌دانست که فینال مسابقات را در ورزشگاه تماشا خواهد کرد. پیشکسوت کشتی از آن روز چنین تعریف می‌کند: «مسابقه بین «غلامرضا تختی» و «امام‌علی حبیبی» با ۲ حریف روسی بود. من حتی پلک نزدم که صحنه‌ای از این رقابت‌ها را از دست ندهم تا اینکه کشتی‌گیران ایرانی پیروز شدند و با افتخار مدال طلای مسابقات جهانی را بر گردن انداختند.» جالب اینکه حیدری تا قبل از مسابقات جهانی کشتی فقط نام جهان‌پهلوان تختی را شنیده بود و او را نمی‌شناخت. بعد از این مسابقه رابطه دوستانه‌ای بین آنها برقرار شد و تداوم این رفاقت و دوستی تا زمان تمرینات کشتی در کمپ تیم‌ملی و آمادگی برای مسابقات جهانی و المپیک ادامه داشت.
- سختگیری‌های مربی و نایب‌قهرمانی جهان
وقتی غلامرضا تختی علاقه حیدری به کشتی را دید او را تشویق کرد تا زیر نظر استاد «ملاقاسمی» تمرین کند. روز اول که روی تشک حاضر شد، مربی به او گفت که اگر می‌خواهی دست و پاهایت سالم بماند از تشک کشتی بیرون برو، البته این‌ترفند این مربی بود تا میزان علاقه شاگردانش را بسنجد. او پس از چند ماه تمرین سخت و فشرده راهی مسابقات انتخابی تهران شد و توانست مقام اول این دوره از مسابقات را به دست آورد. حیدری مراحل موفقیت را یکی پس از دیگری سپری کرد. پس از مسابقات انتخابی تهران در سال ۱۳۴۱ وارد تیم‌ملی شد و درمسابقات ارتش‌های جهان در سال ۱۳۴۲ تهران شرکت کرد و نایب قهرمان جهان شد.
- وقتی که اخلاق مهم‌تر از طلاست
جهان‌پهلوان تختی رفیق، مربی و حریف تمرینی علی‌اکبر حیدری و دیگر بزرگان کشتی همچون موحد، مهدی‌زاده، صنعت‌کار، خدابنده و... بود. او در سال ۱۹۴۶ همراه جهان‌پهلوان تختی به مسابقات جهانی توکیو رفت. حیدری خاطره‌ای از ژاپن تعریف می‌کند: «حضور درکمپ المپیک توکیو باعث شد تا کشتی‌گیران شبانه‌روز درکنار هم باشند و با اخلاق و رفتار یکدیگر آشنا شوند. آقاتختی که سابقه زیادی در شرکت در اردوها و کمپ‌های جهانی و المپیک داشت به اعضای تیم یاد می‌داد که چگونه رفتار کنند تا آبروی کشورمان و ایرانی‌ها حفظ شود. درکمپ المپیک توکیو تختی نخستین فردی بود که از خواب بیدار می‌شد و همه جا را مرتب و تمیز می‌کرد. او ابایی نداشت که در مقابل چشم دیگران جارو دستش بگیرد و اتاق استراحت اعضای تیم‌ملی را تمیز کند. او با این کارها به همه یاد داد که اخلاق ورزشی بیش از طلای جهان و المپیک می‌ارزد.»
- نماز سر وقت و ارادت آقاتختی به ائمه اطهار(ع)
پیشکسوت کشتی، دیگر ویژگی‌های غلامرضا تختی را اعتقادات قلبی و پایبندی به ارزش‌های انسانی او عنوان می‌کند و می‌گوید: «تختی به نماز سر وقت توجه می‌کرد. او اهل ریا و ظاهرسازی نبود. زمانی که درکمپ تیم‌ملی بودیم آقا تختی هر وقت که می‌خواست برای نماز صبح بیدار شود آهسته و آرام از رختخواب بلند می‌شد تا مبادا باعث ناراحتی کسی شود. در روزهای پایانی کمپ تیم‌ملی تعداد نمازخوان‌ها زیاد شده بود و این ماجرا به دلیل تأثیر رفتارهای تختی بود. یادم هست تختی به ائمه اطهار(ع) ارادت قلبی داشت و برای همین قبل از اعزام به مسابقات جهانی، اعضای تیم‌ملی را برای زیارت امام رضا(ع) به مشهد مقدس می‌برد تا روحیه معنوی آنها را بالا ببرد و با انگیزه قوی وارد مسابقه شوند.»