به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایندیپندنت، طبق یافتههای تحقیق جدیدی که در مجله «سالمندی» چاپ شده است خواب اگر کافی نباشد، هم خطر آلزایمر را افزایش میدهد هم عمر را کاهش میدهد. در این تحقیق که در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ در چارچوب بررسی روندهای پیری و بهداشت ملی (نهاتس) انجام گرفته است ۲۶۱۰ نفر افراد بالای ۶۵ سال پرسشنامهای را در مورد خواب پر کردهاند.
محققان بیمارستان زنان بریگهام شهر بوستون پاسخهای این افراد را به پرسشهای بدخوابی و کمخوابی بررسی کردند. شرکتکنندگان در این بررسی خود را از لحاظ میزان هوشیاری در خواب، بسامد خواب، مدت لازم برای به خواب رفتن و مدت و کیفیت چرت زدن و خوابیدن رتبهبندی کرده بودند تا مورد بررسی محققان قرار گیرد.
در این تحقیق همچنین به مدت پنج سال در مورد وضعیت سلامت شرکتکنندگان نظیر ابتلا به زوال عقل و مرگ ناشی از عوامل مختلف، اطلاعات جمع کردند که در صورت لزوم از پزشکان به دست آمد.
یافتههای محققان در کل نشانگر وجود پیوندی قوی بین مشکلات خواب و زوال عقل در گذر زمان است. مدتی که طول میکشد تا فرد به خواب رود نیز با خطر زوال عقل ربط دارد و اگر این مدت مکرراً از ۳۰ دقیقه بیشترباشد، خطر ابتلا به زوال عقل ۴۵ درصد بیشتر است. چرتزنی مکرر، تقلا کردن برای حفظ هوشیاری و بد بودن کیفیت خواب نیز با افزایش خطر مرگ پیوند دارد.
پیش از این گمان میرفت که مشکلات خواب در افراد دارای علائم آلزایمر فقط نشانگانی از این بیماری است. اما شواهد فزاینده نشانگر آن است که اختلال در خواب هم میتواند در شکلگیری این بیماری نقش داشته باشد.
دکتر ربکا رابینز نویسنده اصلی این تحقیق میگوید: «یافتههای ما نشانگر پیوند بین کمخوابی و خطر زوال عقل است. طبق این یافتهها کمک به سالمندان برای این که شبها بیشتربخوابند اهمیت زیادی دارد.» استاد چارلز چیسلر از نویسندگان اصلی این تحقیق هم میگوید طبق یافتههای این بررسی خواب برای سلامت مغز خیلی مهم است.
او میگوید: «این دادهها بر این شواهد صحه بیشتری میگذارد که خواب برای سلامت مغز مهم است و نشان میدهد که در مورد چگونگی اثرگذاری خواب بهتر و درمان اختلالات خواب در راستای کاهش خطر آلزایمر و مرگ ناشی از آن باید تحقیقات بیشتری انجام داد.»
ماه پیش، یافتههای یک تحقیق گسترده نشان داد که خوردن آجیل از میانسالی به بعد به مهار زوال عقل در گذر زمان کمک میکند.
محققان دانشگاه ملی سنگاپور وضعیت حدود ۱۷ هزار نفر را از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۶ بررسی کردند و ابتدا وضعیت تغذیه و سپس وضعیت کارکردهای شناختی آنها را مورد بررسی قرار دادند.
افرادی که از دهه ۴۰ زندگی هفتهای دو بار یا بیشترآجیل میخوردند، وقتی که به سن بالای ۶۰ میرسیدند در قیاس با آنهایی که ماهی یک بار آجیل میخوردند احتمال ابتلایشان به مشکلات حافظهای به میزان بیش از یکپنجم کمتر بود.